FACT Σαββατοκύριακο 18-19 Ιουνίου

Edito: Στατιστική έκτακτη ανάγκη.

Του Γρηγόρη Φαρμάκη*

Την εβδομάδα που πέρασε, στην Αργεντινή έληξε η «κατάσταση στατιστικής έκτακτης ανάγκης» με την δημοσίευση των πρώτων μετά από πολλά χρόνια αξιόπιστων εκτιμήσεων του πληθωρισμού. Στατιστική έκτακτη ανάγκη («statistical emergency») είχε χαρακτηρίσει την αναγκαστική διακοπή της δημοσίευσης στατιστικών μέχρι την εκ θεμελίων αναδιοργάνωση της στατιστικής υπηρεσίας Indec, ο ίδιος ο νέος πρόεδρος της Αργεντινής, Mauricio Macri. Δεν ήταν μόνο το γεγονός ότι το λαϊκιστικό καθεστώς της Christina Fernádez de Kirchner παραποιούσε συστηματικά τα στατιστικά δεδομένα. Το καθεστώς είχε φτάσει μέχρι και σε διώξεις των επιστημόνων της Indec. Όταν ανέλαβε ο Macri και ένα από πρώτα που αποφάσισε για την ανόρθωση της οικονομίας ήταν η αξιόπιστη στατιστική – γιατί δεν μπορείς να κυβερνάς αν δεν μετράς – δεν είχε απομείνει σχεδόν κανείς για να την παράγει. Στην Βενεζουέλα αντίθετα, η κρατικά ελεγχόμενη Κεντρική Τράπεζα αποφάσισε ότι τα στατιστικά δεδομένα για τον πληθωρισμό είναι «απόρρητα» και απλά δεν τα δημοσιεύει. Οργανώσεις πολιτών για την διαφάνεια προσέφυγαν στην Δικαιοσύνη, η οποία απέρριψε την προσφυγή τους και επικύρωσε την απόφαση αυτή κρίνοντας ότι η δημοσίευση στατιστικών μπορεί να θέσει σε κίνδυνο την εθνική οικονομία και την Μπολιβαριανή Επανάσταση.

Στην Ελλάδα μπορούμε όμως να περηφανευόμαστε, τουλάχιστον κατά τον νέο πρόεδρο της ΕΛΣΤΑΤ, της ελληνικής στατιστικής αρχής, κ. Θανάση Θανόπουλο, ότι «πλέον τα «greek statistics» είναι έπαινος», όπως δήλωσε πριν λίγες ημέρες στην Βουλή κατά τη συζήτηση της Επιτροπής του Απολογισμού και του Γενικού Ισολογισμού του Κράτους. Η λέξη «έπαινος» είναι σίγουρα υπερβολική, υπαρχουν πολλά που πρέπει να γίνουν ακόμα. Ο κ.Θανόπουλος θα εννοούσε μάλλον ότι τα greek statistics έπαψαν πια να είναι ανέκδοτο, όπως όταν έκρυβαν το μέγεθος του δημοσίου έλλειματος και του χρέους από πολίτες και εταίρους. Και είναι αλήθεια ότι αυτό οφείλεται στις θεσμικές αλλαγές που έγιναν όλα τα προηγούμενα χρόνια από την αρχή σχεδόν της κρίσης, με κυριότερο την θεσμοθέτηση της ανεξαρτησίας της στατιστικής αρχής από την εκάστοτε κυβέρνηση, αλλά και την γενικότερη εφαρμογή του ευρωπαϊκού κώδικα στατιστικής πρακτικής. Όπως είναι επίσης αλήθεια ότι αυτά τα τελευταία χρόνια, έγινε προσπάθεια να πληγεί και να συκοφαντηθεί η ανεξαρτησία αυτή με ανυπόστατες διώξεις από πολιτικούς της τότε αντιπολίτευσης και λειτουργούς της δικαιοσύνης που έφτασαν να θέλουν να ποινικοποιήσουν ως «ψευδή βεβαίωση» τον υπολογισμό στατιστικών μεγεθών της οικονομίας σύμφωνα με τα ευρωπαϊκά πρότυπα, αλλά κυρίως να συκοφαντήσουν στην ελληνική κοινωνία την ίδια την αξία της ανεξαρτησίας αυτής.

Δεν πρέπει να ξεχνάμε ότι η ίδια η λέξη «Στατιστική» προκύπτει από την λέξη state. Η στατιστική γεννήθηκε ως επιστήμη του κράτους, επιστήμη δηλαδή της καλής διακυβέρνησης, πριν γίνει το επιστημονικό εργαλείο που γνωρίζουμε σήμερα. Δεν είναι μόνο τεχνοκρατικά που η καλή διακυβέρνηση θεμελιώνεται σε αυτήν και την προϋποθέτει. Δεν είναι κάτι που ενδιαφέρει μόνο ειδικούς και εμπειρογνώμονες. Είναι πριν από αυτό επειδή οι πολίτες δικαιούνται να γνωρίζουν. Είτε πρόκειται για την οικονομία, είτε για την κοινωνία, η επίσημη στατιστική είναι πυλώνας μιας σύγχρονης δημοκρατίας επειδή είναι μηχανισμός ελέγχου και λογοδοσίας των κυβερνήσεων, αλλά και η μόνη εφικτή κοινή βάση του δημόσιου διαλόγου. Η ανεξαρτησία της είναι μία ακόμα θεσμική δικλείδα ασφαλείας που χρωστάμε στο ότι είμαστε μέλος αυτής της ένωσης των χωρών της Ευρώπης. Ο κ.Θανόπουλος έχει δύσκολη και υπεύθυνη αποστολή.

*Ο κ.Γρηγόρης Φαρμάκης είναι Διευθύνων Σύμβουλος της εταιρείας Στατιστικής Ανάλυσης και Πληροφορικής Agilis S.A και εκδότης του FACT.

Παραιτηθείτε, πολύπλευρη επίθεση στους θεσμούς, αναπτυξιακός νόμος.

  • Την Τρίτη 14 Ιουνίου, ο πρόεδρος της Νέας Δημοκρατίας κ.Κυριάκος Μητσοτάκης με επιστολή του στον πρόεδρο της Βουλής  κατέγραψε με συγκεκριμένα στοιχεία τον προβληματικό τρόπο λειτουργίας της Βουλής. Επιβεβαιώθηκε λίγες ώρες μετά και συγκεκριμένα γύρω στα μεσάνυχτα κι ενώ στη Βουλή συζητούνταν ο αναπτυξιακός νόμος, η κυβέρνηση κατέθεσε εκπρόθεσμα τροπολογία ογδόντα σελίδων, ένα αυτόνομο νομοσχέδιο στην πραγματικότητα, για τη διαχείριση του μεταναστευτικού και τη σύνθεση των συμβουλίων πολιτικού ασύλου.
  • Την Τετάρτη 15 Ιουνίου διοργανώθηκε στο Σύνταγμα από ομάδα πολιτών και μέσω διαδικτύου, αντικυβερνητική διαμαρτυρία με κεντρικό αίτημα “Παραιτηθείτε”. Με το που ανακοινώθηκε η διοργάνωση της διαμαρτυρίας, ξέσπασε θύελλα αντιδράσεων από την κυβέρνηση και τον φιλοκυβερνητικό Τύπο. Στελέχη της κυβέρνησης μίλησαν για δράση στα όρια της συνταγματικής εκτροπής, η κυβερνητική εκπρόσωπος χαρακτήρισε την πρωτοβουλία εχθρική προς τη χώρα, ενώ πλήθος κυβερνητικών στελεχών είχαν επιδοθεί σε άτυπο διαγωνισμό προκλητικών και εμπρηστικών δηλώσεων σε βάρος των διοργανωτών. ΜΜΕ φίλα προσκείμενα στην κυβέρνηση μάλιστα, δημοσίευσαν λίστες με τα ονόματα, τις φωτογραφίες, το επάγγελμα και την κομματική τοποθέτηση των διοργανωτών. Στο χορό μπήκαν και ομάδες αυτοαποκαλούμενων αναρχικών σε μια πρωτοφανή, στα παγκόσμια χρονικά, εκδήλωση συμπαράστασης σε κυβέρνηση αστικής δημοκρατίας. Τελικώς η διαμαρτυρία πραγματοποιήθηκε κανονικά και ειρηνικά. Σύμφωνα με εκτιμήσει των διοργανωτών προσήλθαν γύρω στα 10.000 άτομα.
  • Την Πέμπτη 17 Ιουνίου, ψηφίστηκε ο πολυσυζητημένος, εδώ και μήνες, αναπτυξιακός νόμος που αφορά, κυρίως,τις μικρομεσαίες επιχειρήσεις και όχι μεγάλα επενδυτικά σχέδια, κάτι που, σύμφωνα με την κυβέρνηση, τον διαφοροποιεί από τους προηγούμενους. Ο νέος αναπτυξιακός νόμος είναι φτωχός σε κονδύλια. Για την περίοδο 2016-2020 οι κεφαλαιακές ενισχύσεις μέσω ΕΣΠΑ και Προγραμμάτων Δημόσιων Επενδύσεων θα ανέρχονται μόλις στα 480 εκατομμύρια Ε. Πόσα χρειάζονται; Πριν από λίγους μήνες σε σχετική μελέτη του (Ημερησία), ο ΣΕΒ υπολόγιζε πως απαιτούνται πάνω από 100δις σε επενδύσεις για να αντισταθμιστεί η αποεπένδυση των τελευταίων ετών. Στοιχεία και facts εδώ.
  • Πέμπτη βράδυ και σε κομματική εκδήλωση στο Περιστέρι, ο Υπουργός Υγείας κ.Παύλος Πολάκης επιτέθηκε στη Δικαιοσύνη μιλώντας για κυκλώματα. Την επομένη, επανήλθε με νέα δήλωσή του για το θέμα, όχι για να ανασκευάσει αλλά για να υπαινιχθεί ότι αυτά είναι θέσεις της κυβέρνησης. Χλιαρή ήταν η αντίδραση του Υπουργού Δικαιοσύνης ενώ ο δικαστικός κόσμος αντέδρασε με σφοδρότητα. Η κυβέρνηση τηρεί σιγή ιχθύος, όπως λένε. Η γενική εκτίμηση είναι ότι έχουμε άλλη μια απόπειρα οικειοποίησης του γενικευμένου αισθήματος του αντισυστημισμού από τους ΣΥΡΙΖΑΝΕΛ κάτι που εγείρει πολλά ερωτηματικά για τη σκοπιμότητα που εξυπηρετεί μια τέτοια στρατηγική.

Τρία #facts για τη δολοφονία της βουλευτή Joe Cox

Ανασκόπηση γεγονότων:

  • Το μεσημέρι της Πέμπτης 16 Ιουνίου, στο Μπρίστολ του Δυτικού Γιορκσάϊρ, δολοφονήθηκε η Τζο Κοξ, μέλος τη Βουλής των Κοινοτήτων για το Εργατικό Κόμμα. Η Κοξ υπέκυψε στα τραύματά της λίγες ώρες μετά την επίθεση που δέχτηκε με μαχαίρι και πιστόλι στο δρόμο, μετά από συνάντηση με ψηφοφόρους της. Δράστης, ο 52χρονος Τόμι Μέϊρ.
  • Η Τζο Κοξ, 41 ετών και μητέρα δυο παιδιών, γεννήθηκε το 1974 και αποφοίτησε από το Κέμπριτζ. Ήταν το πρώτο μέλος της οικογένειάς της που σπούδασε σε πανεπιστήμιο.Είχε εργαστεί στην προεκλογική εκστρατεία του Μπαράκ Ομπάμα το 2008 και στη συνέχεια συνεργάστηκε με τον Βρετανό ευρωβουλευτή Γκλενς Κίνοκ. Εργάστηκε επίσης για την μη κυβερνητική, φιλανθρωπική οργάνωση Oxfam για την καταπολέμηση της πείνας στον κόσμο. Μετά την εκλογή της στο βρετανικό κοινοβούλιο, το 2015, η Κοξ τάχθηκε ανοιχτά υπέρ της παραμονής της Βρετανίας στην Ευρωπαϊκή Ένωση ενώ η πρώτη της ομιλία στη Βουλή αφορούσε τα οφέλη που θα είχε η Βρετανία από τη μετανάστευση.
  • Ο δράστης, Τόμι Μέιρ, 52 ετών φέρεται να έχει σχέσεις με ναζιστικές και ακροδεξιές οργανώσεις. Ο αδελφός του μίλησε για ιστορικό ψυχικής νόσου για την οποία, όμως, παρακολουθούνταν από γιατρό. Προσερχόμενος στο δικαστήριο όπου του απαγγέλθηκαν οι κατηγορίες, όταν του ζητήθηκε να πει το όνομά του απάντησε με το σύνθημα: “Θάνατος στους προδότες, ελευθερία στη Βρετανία”.
  • Η καμπάνια για το δημοψήφισμα ανεστάλη μέχρι την Κυριακή. Χθες (Παρασκευή 17/6) ο Πρωθυπουργός Ντέιβιντ Κάμερον των Συντηρητικών μαζί με τον Τζέρεμι Κόρμπιν των Εργατικών προσήλθαν μαζί στο σημείο της δολοφονίας για να αποτείσουν φόρο τιμής στο θύμα.

Πέντε #facts για τη σφαγή στο Ορλάντο.

 

Ανασκόπηση γεγονότων:

  • Τα ξημερώματα της 12ης Ιουνίου, ένοπλος άντρας, εισέβαλλε στο gay club “Pulse” στο Ορλάντο της Φλόριντα και σκότωσε 49 άτομα από τα περίπου 100-150 που βρίσκονταν εκείνη τη στιγμή εκεί. Ο δράστης έπεσε νεκρός από τα πυρά της αστυνομίας που εισέβαλλε στο κλαμπ δύο ώρες αργότερα, καθυστέρηση που οφείλεται στις πληροφορίες που υπήρχαν ότι  ήταν παγιδευμένος με εκρηκτικά.
  • Αφγανικής καταγωγής ο Ομάρ Ματίν, όπως ήταν το όνομα του δράστη, είχε εκφράσει σε οικείους του την αποστροφή του για τους ομοφυλόφιλους αν και σύμφωνα με αρκετές μαρτυρίες θαμώνων του συγκεκριμένου γκαίυ κλαμπ, σύχναζε και ο ίδιος εκεί ενώ φέρεται να είχε επιδιώξει σχέσεις με άντρες μέσω δημοφιλών applications γνωριμιών μεταξύ ατόμων του ιδίου φύλου. Κατά το παρελθόν είχε απασχολήσει τις αρχές για σχέσεις του με ομάδες εξτρεμιστών ισλαμιστών αλλά σύμφωνα με το FBI, δεν υπήρχαν αρκετά στοιχεία για να στραφούν εναντίον του. Ωστόσο, αν και βρισκόταν “κάτω από το ραντάρ” των αρχών, είχε άδεια οπλοκατοχής και εύκολη πρόσβαση στην αγορά των όπλων.
  • Η σύζυγός του, πρόσωπο κλειδί στην υπόθεση,  φέρεται να γνώριζε τί σκόπευε να κάνει και σύμφωνα με πληροφορίες αντήλλαξε μαζί του και μηνύματα κατά τη διάρκεια του φονικού.
  • Την ευθύνη για την σφαγή ανέλαβε κατά την πάγια τακτική του το λεγόμενο Ισλαμικό Κράτος  αλλά σύμφωνα με τη CIA δεν υπάρχουν στοιχεία για σχέσεις του με ομάδες εκτός ΗΠΑ.
  • Όπως ήταν αναμενόμενο, η τρομοκρατική αυτή επίθεση δημιούργησε πλήθος αντιδράσεων στις ΗΠΑ με τον υποψήφιο Πρόεδρο Ντόναλντ Τράμπ να παραληρεί εναντίον των Μουσουλμάνων, ακόμα και του Προέδρου Ομπάμα. Ο Αμερικανός πρόεδρος απάντησε χωρίς να κατονομάζει τον Ντ.Τραμπ, επισημαίνοντας ότι οι ακραίες θέσεις δεν οδηγούν πουθενά αλλά είναι εντυπωσιακό ότι μετά τη σφαγή, οι δημοσκοπήσεις κατέγραψαν μικρή μείωση της διαφοράς στην πρόθεση ψήφου μεταξύ Κλίντον και Τραμπ.

Διαβάσαμε και προτείνουμε.

Δύο εξαιρετικά ενδιαφέροντα άρθρα για τη σφαγή στο Ορλάντο που προσεγγίζουν τη φύση του εγκλήματος από αντίθετες κατευθύνσεις. Ο Ρωμανός Γεροδήμος, Λέκτορας Πολιτικών Επιστημών, σε άρθρο του στον Amagi υποστηρίζει ότι ο χαρακτηρισμός του εγκλήματος ως έγκλημα μίσους και επίθεση στη γκαίυ κοινότητα, στην πραγματικότητα είναι ένα βολικό πλαίσιο που αναπαράγει τα στερεότυπα σε βάρος των ομοφυλόφιλων. Όπως αναφέρει χαρακτηριστικά: “Τα θύματα του Ορλάντο δεν τα θυμόμαστε επειδή ήταν Λατινοαμερικάνοι ή γκέι, αλλά επειδή ήταν άνθρωποι και παιδιά, αδέρφια, σύντροφοι και φίλοι άλλων ανθρώπων. Το να βάζεις ταμπέλες στους ανθρώπους δεν τους κάνει περισσότερο ξεχωριστούς — όλοι είμαστε ξεχωριστοί, γιατί είμαστε άνθρωποι. Οι επιθέσεις αυτές δεν πλήττουν μόνο τη γκέι κοινότητα — πλήττουν την ανοιχτή κοινωνία μας, τα δικαιώματα της οποίας, τα προνόμια και τις ελευθερίες όλοι εκμεταλλευόμαστε και θεωρούμε δεδομένα”. “Ένα βολικό πλαίσιο”.

Στον αντίποδα βρίσκεται άρθρο στην “Εφημερίδα των Συντακτών” που το υπογράφει ο Κωστής Παπαϊωάννου, Γενικός Γραμματέας Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων αλλά με πολλά χιλιόμετρα ακτιβιστικής δράσης στο χώρο των δικαιωμάτων και της κοινωνίας των πολιτών, που σχολιάζει τη σπουδή αρκετών να αποδώσουν το έγκλημα στην ισλαμική τρομοκρατία αρνούμενοι τη διάσταση του εγκλήματος μίσους κατά των ομοφυλόφιλων. “Οι μονοσήμαντες αναγνώσεις των εγκλημάτων μίσους δεν βοηθούν στην κατανόησή τους. Χρησιμεύουν συνήθως για να επιβεβαιώσουν προκατασκευασμένες βεβαιότητες, να εκμεταλλευτούν αισθήματα θυματοποίησης ή να προωθήσουν άλλες πολιτικές σκοπιμότητες”, επισημαίνει. “Ορλάντο, η δυστοπία του μίσους”.

Σε κάθε τρομοκρατική επίθεση με όπλα στις ΗΠΑ, επιστρέφει η ακατανόητη για εμάς τους Ευρωπαίους, εμμονή των Αμερικανών με την οπλοκατοχή. Σ’ενα long read ο δικηγόρος Χρήστος Γραμματίδης κάνει μια ιστορική ανασκόπιση, νομικού χαρακτήρα, στη Δεύτερη Τροπολογία του αμερικανικού συντάγματος που περιγράφει το δικαίωμα της οπλοκατοχής ως αναφαίρετο  και κάνει και μια σύνοψη των συνταγματικών ερμηνειών της συγκεκριμένης τροπολογίας σήμερα. “ΗΠΑ: Η Δεύτερη Τροποποίηση”.

Κι ενώ όλοι ξιφουλκούν με όλους με αφορμή το Ορλάντο για την ισλαμοφοβία, την ομοφοβία, την οπλοκατοχή, την ισλαμική τρομοκρατία, τα ίδια τα θύματα, οι οικογένειες τους αλλά και επιβιώσαντες ζουν ένα ακόμα δράμα. Για αρκετούς η επίθεση ήταν η αφορμή να αποκαλυφθεί, για πρώτη φορά, η σεξουαλική τους ταυτότητα σε συγγενείς και γνωστούς. Επιβιώσαντες που προσπαθούν να μην γνωστοποιηθεί η ταυτότητά τους αλλά και σπαραχτικές δηλώσεις συγγενών που εκτός από τον πόνο της απώλειας ζουν και την ενοχή ότι το παιδί τους φοβόταν να τους αποκαλύψει κάτι τόσο σημαντικό, περιγράφονται σ’αυτό το εξαιρετικό, από κάθε άποψη, ρεπορτάζ της Wall Street Journal. Ευχαριστούμε τη δημοσιογράφο της WSJ Ματίνα Στεβή που μας το υπέδειξε. “Orlando Shooting Leaves Gay Survivors, Mourning Families Struggling With Secrets”.

Το άρθρο το μοιράστηκαν χιλιάδες σε όλο τον κόσμο στα social media και στη χώρα μας. Γράφτηκε από τον Alex Massie και δημοσιεύθηκε στο μπλογκ του στον Spectator, το βράδυ που δολοφονήθηκε η Joe Cox και είναι υπόδειγμα πολιτικής αρθρογραφίας. Μεταφράστηκε στα Ελληνικά και δημοσιεύθηκε και από ελληνικά Μέσα. Διαβάστε το. “A Day of Infamy”. “Μια ημέρα ντροπής για τη Βρετανία”.

Οι νεκρολογίες του Economist είναι πασίγνωστες για το ύφος και την ποιότητά τους. Συνήθως δημοσιεύονται αρκετές εβδομάδες μετά τον θάνατο κάποιου διάσημου προσώπου ώστε να έχει “κρυώσει” το θέμα και να γίνει η απαιτούμενη έρευνα για το βίο και την πολιτεία του θανόντος. Η νεκρολογία της Joe Cox από τον Economist δημοσιεύθηκε σήμερα και το στυλ αφήνει τη θέση του στη συγκινητική αποτίμηση της ιδεαλίστριας βουλευτή που δολοφονήθηκε με τρόπο αποτρόπαιο. “Obituary: Jo Cox—idealistic, diligent, likeable and rooted in her Yorkshire constituency”.

Για να λαμβάνετε στο εμέηλ σας το δελτίο με τις σημαντικότερες ειδήσεις της ημέρας, εγγράφεστε εδώ.