- Καθιερώνεται φέτος και για πρώτη φορά η “Ευρωπαϊκή Ημέρα Στατιστικής” κι εμείς ως FACT δεν θα μπορούσαμε παρά να δώσουμε έμφαση στο θέμα. Πιο πολύ οικονομία “μέσα από τα νούμερα” σήμερα, λοιπόν με αφορμή και τη Σύνοδο Κορυφής όπου ο Πρωθυπουργός επιδιώκει να φέρει στο ευρωπαϊκό προσκήνιο το ζήτημα της μείωσης του ελληνικού χρέους.
- Η ΕΛΣΤΑΤ δημοσιεύει σήμερα αναθεωρημένο στοιχεία για το έλλειμμα και το χρέος. Είναι κατά τι μεγαλύτερο από την εκτίμηση του Απριλίου. Θυμόμαστε τους κυβερνητικούς πανηγυρισμούς τον Απρίλιο αλλά δεν το σχολιάζουμε.
- Πολύ καλό το σημερινό εβδομαδιαίο δελτίο του ΣΕΒ. Μέσα στον επικοινωνιακό θόρυβο για το χρέος, βάζει τα πράγματα στη θέση τους: “Κανείς επενδυτής δεν θα φέρει τα λεφτά του επειδή έγινε ρύθμιση για το χρέος”, σημειώνει χαρακτηριστικά. Απαιτείται να δοθεί έμφαση στις μεταρρυθμίσεις.
- Ο Μάριο Ντράγκι δηλώνει ότι είναι πολύ νωρίς η Ελλάδα να ασχολείται με την εισαγωγή της στο πρόγραμμα ποσοτικής χαλάρωσης της ΕΚΤ. Το ερώτημα που τίθεται είναι ένα: Θα προλάβουμε να μπούμε πριν αυτό ολοκληρωθεί;
- Ο Μάρτιν Σουλτς δηλώνει έκπληκτος με τη φημολογία που θέλει το Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο ν’αναλαμβάνει πρωτοβουλία το ελληνικό χρέος. “Nein!”.
- Το τρίτο debate των αμερικανικών προεδρικών εκλογών βγήκε- κατά την παροιμία- φαρμακερό για τον Τραμπ. Μάλλον έκανε τη δήλωση-ταφόπλακα για την εκστρατεία του. Γράφουμε σχετικά.
Χρόνος ανάγνωσης δελτίου: 15’λεπτά.
Πέμπτη 20 Οκτωβρίου:"Κανείς επενδυτής δεν θα φέρει τα λεφτά του επειδή μειώθηκε το χρέος"
Πρώτη Ευρωπαϊκή Ημέρα Στατιστικής.
Η ΕΕ καθιέρωσε την 20η Οκτωβρίου ως “Ευρωπαϊκή Ημέρα Στατιστικής” και η καθιέρωσή της έχει στόχο την ευαισθητοποίηση των ευρωπαίων πολιτών στην ανάγκη για καλά και ακριβή στατιστικά στοιχεία.
Το FACT είναι πρότζεκτ της Agilis που ασχολείται κατεξοχήν με τη συλλογή και την αξιοποίηση στατιστικών στοιχείων. Ο Γρηγόρης Φαρμάκης, διευθύνων σύμβουλος της εταιρείας, γράφει με αφορμή τη σημερινή ημέρα.
“Πριν από αρκετά χρόνια, η επίσημη στατιστική, η μέτρηση δηλαδή των οικονομικών και κοινωνικών μεγεθών ενός κράτους, ήταν σχεδόν αποκλειστικά προσανατολισμένη στην πληροφόρηση των κυβερνήσεων και των ειδικών. Τον τελευταίο όμως καιρό στατιστικές υπηρεσίες σε όλον τον κόσμο ανακαλύπτουν, άλλες δειλά και διερευνητικά, άλλες αποφασιστικά, έναν νέο ρόλο: αυτόν της έγκαιρης, έγκυρης και κυρίως ανοικτής, χωρίς κόστος και εμπόδια πληροφόρησης των πολιτών. Πολλές πάνε και ακόμα πιο μπροστά, διεκδικώντας την αναγνώριση της ταυτότητας και της αξιοπιστίας του “στατιστικού προϊόντος” σε μια ανταγωνιστική αγορά πληροφόρησης. Έτσι, από την εποχή όπου κάποιος έπρεπε να επισκεφθεί μια στατιστική υπηρεσία για να αγοράσει την δημοσίευση των αποτελεσμάτων μιας έρευνας, ή να αρκεστεί σε δελτία τύπου, φτάσαμε πολύ γρήγορα στην εποχή όπου όχι μόνο είναι πολιτική δέσμευση μιας στατιστικής υπηρεσίας να παρέχει ψηφιακά απρόσκοπτη πρόσβαση σε όλη την πληροφορία που παράγει, αλλά είναι και υποχρέωσή της να φροντίζει ενεργά για την αποτελεσματική διάχυση της πληροφορίας, την ενημέρωση, αλλά και την ευαισθητοποίηση των πολιτών. Η καθιέρωση, φέτος για πρώτη φορά, της 20ης Οκτωβρίου ως “Ημέρα Ευρωπαϊκής Στατιστικής” αποσκοπεί ακριβώς στην ανάδειξης αυτής της νέας αποστολής που καλούνται να υπηρετήσουν οι στατιστικές υπηρεσίες των κρατών μελών.
Όπως συμβαίνει πάντα με τα πράγματα αυτά, η πραγματικότητα έχει δύο όψεις. Από την μια, η αξιόπιστη και πολιτικά ανεξάρτητη επίσημη στατιστική δεν είναι μόνο προαπαιτούμενο καλής διακυβέρνησης, αλλά και πυλώνας δημοκρατίας, αφού μπορεί να είναι η βάση λογοδοσίας και γόνιμου δημόσιου διαλόγου. Για τον λόγο αυτό άλλωστε μετατροπή της ΕΣΥΕ σε ΕΛΣΤΑΤ, η μετατροπή δηλαδή μιας υπηρεσίας του υπουργείου οικονομικών σε μια πολιτικά ανεξάρτητη αρχή, ήταν μεταρρύθμιση αναγκαία. Αλλά όχι φυσικά αρκετή: η ΕΛΣΤΑΤ έχει πολλά ακόμη να κάνει για να πλησιάσει το όραμα του νέου ρόλου που πρέπει να έχει μια στατιστική αρχή σε ένα σύγχρονο ευρωπαϊκό κράτος. Αλλά από την άλλη, ο ρόλος αυτός απαιτεί και πολίτες εκπαιδευμένους στην “ανάγνωση” και στην κατανόησή της στατιστικής. Σε μια χώρα όπου η αξιοπιστία της επίσημης στατιστικής έχει τραυματιστεί στην συνείδηση της κοινωνίας από την εμπειρία των “Greek Statistics”, είναι ίσως πολυτέλεια να μιλάει κανείς για την ευαισθητοποίηση των πολιτών με ημέρες ευρωπαϊκής στατιστικής, όπως η σημερινή. Όμως η εμπειρία της προπαγανδιστικής κακοποίησης των στατιστικών στοιχείων -οι δήθεν 3.500 αυτοκτονίες του μνημονίου για παράδειγμα, ή συνεχής απαξίωση των επίσημων στατιστικών στοιχείων για την ανεργία ή την οικονομία στη βάση θεωριών συνωμοσίας – δείχνει ότι η ευαισθητοποίηση αυτή είναι κρίσιμη. Η ευθύνη για την ενημέρωση βαρύνει πάλι στην ΕΛΣΤΑΤ. Δεν αρκεί η δημοσιοποίηση των δεδομένων, χρειάζεται η ενημέρωση και η εκπαίδευση των δημοσιογράφων που τα αναμεταδίδουν και τα σχολιάζουν αλλά και των πολιτών που καταναλώνουν το “στατιστικό προϊόν”. Πόσοι άραγε γνωρίζουν ότι η ανεργία δεν μετριέται από τις δηλώσεις στον ΟΑΕΔ; Πόσοι γνωρίζουν τι σημαίνει πρακτικά το “όριο της φτώχειας” η ο “κοινωνικός αποκλεισμός” όταν τα βλέπουν σε τίτλους ρεπορτάζ; Πόσοι συνειδητοποιούν τα περιθώρια παρερμηνείας ή και κακόπιστης διαστρέβλωσης που αφήνει αυτή η άγνοια;
Εδώ φυσικά είναι μεγάλη και η ευθύνη των μέσων ενημέρωσης και του δημοσιογραφικού κόσμου. Ίσως, με την αφορμή της Ευρωπαϊκής Ημέρας Στατιστικής, θα ήταν μια καλή ευκαιρία να συνηδειτοποιήσουν πρώτοι αυτοί ότι η επίσημη στατιστική είναι ένα πολύτιμο προϊόν ενημέρωσης. Φτάνει να το χειρίζεται κανείς με τον σεβασμό που του αξίζει”.
ΕΛΣΤΑΤ: Μεγαλύτερο έλλειμμα και χρέος για το 2015.
Σε αναθεώρηση των στοιχείων της για το έλλειμμα και το χρέος για το 2015 προχώρησε η ΕΛΣΤΑΤ.
Σύμφωνα με τα αναθεωρημενα στοιχεία της ΕΛΣΑΤ λοιπόν, το έλλειμμα της γενικής κυβέρνησης διαμορφώνεται πλέον για το 2015 στα 13,2 δισ. ευρώ (7,5% επί του ΑΕΠ) έναντι πρόβλεψης τον Απρίλιο για έλλειμμα στα 12,8 δισ. ευρώ (7,2% του ΑΕΠ).
Τα στοιχεία καταγράφουν και μικρή αύξηση του χρέους, ενώ αναθεωρούνται και τα στοιχεία του 2013.
Ειδικότερα, το ακαθάριστο ενοποιημένο χρέος της Γενικής Κυβέρνησης σε ονομαστικές τιμές στο τέλος του 2015 εκτιμάται στα 311,7 δισ. ευρώ, (177,4% επί του ΑΕΠ).
Σημαντικά χαμηλότερο από την πρώτη εκτίμηση της ΕΛΣΤΑΤ τον Απρίλιο, αλλά πάνω από το στόχο του προγράμματος είναι το πρωτογενές πλεόνασμα του 2015.
Το πρωτογενές αποτέλεσμα του προϋπολογισμού που τον Απρίλιο υπολογίζονταν σε έλλειμμα 3,4% του ΑΕΠ, αναθεωρείται με βάση τους κανόνες της ΕΛΣΤΑ σε 3,9% του ΑΕΠ ή 0,5% υψηλότερα.
Ετσι, το πρωτογενές πλεόνασμα (με βάση τους κανόνες του προγράμματος προσαρμογής) αναπροσαρμόζεται από το 0,7 της ανακοίνωσης του Απριλίου σε 0,2% του ΑΕΠ, υπερκαλύπτοντας ωστόσο τον στόχο του προγράμματος για πρωτογενές έλλειμμα 0,25% του ΑΕΠ.
Σύμφωνα με την ΕΛΣΤΑΤ, οι αναθεωρήσεις οφείλονται κυρίως σε επικαιροποιημένα στοιχεία, σε μεθοδολογικές αλλαγές στην ταξινόμηση κάποιων ειδικών συναλλαγών, καθώς και στην επίδραση της αναθεώρησης του ΑΕΠ.
ΣΕΒ: Αναγκαία αλλά όχι πανάκεια η μείωση του χρέους.
Στο διαφωτιστικό εβδομαδιαίο οικονομικό δελτίο του ΣΕΒ διαβάζουμε σήμερα τη θέση του οργανισμού για το χρέος και τη μάχη που δίνεται σ’αυτό το επίπεδο. Το δελτίο είναι αρκετά σαφές ως προς τις συνέπειες που θα έχει η μείωση του χρέους στην ανάπτυξη και την πραγματική οικονομία.
“Κανείς επενδυτής δεν θα φέρει τα λεφτά του στη χώρα μόνο και μόνο επειδή μειώθηκε το χρέος”, αναφέρει με πολύ χαρακτηριστικό τρόπο.
Μάλιστα, τονίζει πως από τα 59 κρίσιμα παραδοτέα (key deliverables) της αξιολόγησης αυτής μόνο 5 που σχετίζονται άμεσα με την ανταγωνιστικότητα της αγοράς έχουν εκπληρωθεί.
“Οι σχετικά διστακτικές μεταρρυθμίσεις, στο πλαίσιο ακραίας υπερφορολόγησης των συνεπών και με πραγματικό κόστος χρηματοδότησης των ελληνικών επιχειρήσεων 400% υψηλότερo των σημαντικότερων ευρωπαίων ανταγωνιστών τους αδυνατούν να ξεδιπλώσουν τις θετικές τους συνέπειες στην ανάπτυξη και απασχόληση”.
Αυτή είναι η επισήμανση που εμείς πιστεύουμε πως πρέπει να κρατήσουμε από το δελτίο αυτής της εβδομάδας.
Μάριο Ντράγκι: Πρώτα βιώσιμο χρέος και μετά ποσοτική χαλάρωση.
Σαφής ήταν και από την πλευρά του ο Πρόεδρος της ΕΚΤ, Μάριο Ντράγκι. Δήλωσε πως είναι πολύ νωρίς για την Ελλάδα να συζητάει για το πρόγραμμα της ποσοτικής χαλάρωσης. Η ΕΚΤ θα αποτιμήσει βέβαια ανεξάρτητα τη βιωσιμότητα του ελληνικού χρέους αλλά δεν υπάρχει, για την ώρα, κάποιο ενδεχομενο για τη χώρα μας να περιληφθεί στο πρόγραμμα.
Το πρόβλημα βέβαια είναι ότι το πρόγραμμα της ποσοτικής χαλάρωσης λήγει τον Μάρτιο του 2017. Θα προλάβουμε;
Αμερικανικές εκλογές: Τρίτο και φαρμακερό για τον Τραμπ το τελευταίο debate.
Πραγματοποιήθηκε χθες το τρίτο και τελευταίο debate μεταξύ των υποψηφίων προέδρων των ΗΠΑ. Το είδαμε και γράψαμε γιαυτό:
Είναι μια παρατήρηση που επανέρχεται σε τακτά χρονικά διαστήματα και στις δύο καμπάνιες που έκανε και σίγουρα από την πρώτη στιγμή που ο Ντόναλντ Τράμπ εμφανίστηκε ως διεκδικητής πρώτα του χρίσματος του υποψηφίου των Ρεπουμπλικανών και στη συνέχεια του αξιώματος του Προέδρου των Ηνωμένων Πολιτειών: “Δεν είναι δυνατόν να τα κάνει όλα αυτά. Θέλει να χάσει τις εκλογές”.
Είναι εξαιρετικά δύσκολο σε οποιονδήποτε να δεχτεί ότι πολλά από τα καμώματα του Τραμπ κατά τον προεκλογικό αγώνα είναι προϊόν κάποιου σχεδίου που εκπονήθηκε από κάποια ομάδα policy makers του Ρεπουμπλιανικού Κόμματος σε συνεργασία μ’ενα πλήθος ειδικών στη στρατηγική της επικοινωνίας και τη διαχείριση Τύπου. Παρ’όλη τη μυθοποίησή τους από την ποπ κουλτούρα, οι προεκλογικές καμπάνιες στις ΗΠΑ είναι πράγματι ένας κανονικός στρατός στη μάχη για τη διαμόρφωση της κοινής γνώμης, καθώς στελεχώνονται από τους καλύτερους ειδικούς στον τομέα τους, συνεπικουρούμενους από ολόκληρες ομάδες στατιστικών και data analysts, πλέον.
Μετά και το τρίτο debate, λοιπόν τα πράγματα είναι απολύτως σαφή: ο Ντόναλτ Τραμπ δεν εφαρμόζει κάποια στρατηγική που εκπόνησε το σοφιστικέ του επιτελείο, δεν προσποιείται τίποτα για να κερδίσει από τη δεξαμενή της οργής, δεν παριστάνει τον εκκεντρικό ή τον εκρηκτικό χαρακτήρα, δεν προσποιείται ότι περιφρονεί τους θεσμούς και το Σύνταγμα της χώρας τους. Ο Ντόναλντ Τραμπ είναι όντως αυτό που βλέπουμε. Κι αν πρέπει να επισημάνουμε μόνο μία επιτυχία της Χίλαρι Κλίντον σ’αυτά τα τρία debates θα ήταν ακριβώς αυτή: όπως και στα δύο προηγούμενα debates έτσι και σ’αυτό η Κλίντον κατάφερε να αποδείξει ότι ο Τραμπ είναι απολύτως ακατάλληλος στο επίπεδο της πνευματικής και ψυχικής συγκρότησης να αναλάβει μια δουλειά που ανάμεσα στις αρμοδιότητές της είναι η διαχείριση ενός πυρηνικού οπλοστασίου.
Ο Τραμπ όπως και στα δύο προηγούμενα debate άρχισε καλά. Έδειξε ψύχραιμος και συγκροτημένος. Μας έδινε την εντύπωση ότι έστω και στο τελευταίο debate θα έδειχνε να υπηρετεί ένα συγκεκριμένο στρατηγικό στόχο που δεν θα μπορούσε να είναι άλλος από το να συγκρατήσει το ρεύμα φυγής των στελεχών του ρεπουμπλικανικού κόμματος και να περιορίσει τις απώλειες σε προπύργια των Ρεπουμπλικανών όπως αυτές καταγράφονται στις τελευταίες δημοσκοπήσεις.
Όμως όχι. Μετά από 45′ λεπτά έχασε για άλλη μια φορά το focus του και την ψυχραιμία του. Άρχισε να βρίζει και να παραλογίζεται μέχρι να δώσει, στην καμπάνια του το τελικό χτύπημα: Όταν ρωτήθηκε εαν θα αποδεχτεί το αποτέλεσμα των εκλογών εκείνος απάντησε: “Θα το αποφασίσω εκείνη τη στιγμή. Θα σας κρατήσω σε σασπένς”.
Για να το δούμε λίγο αυτό. Η απροθυμία του να σπεύσει να δηλώσει ότι θ’αποδεχτεί την ειρηνική μετάβαση στην εξουσία, θέμα ταμπού για τη δημοκρατική παράδοση των ΗΠΑ και ειδικά του Ρεπουμπλικανικού Κόμματος, πέραν από άλλη μια επίδειξη περιφρόνησης προς το πολίτευμα θα έχει απολύτως απτές και μετρησιμες συνέπειες. Τα τελευταία στελέχη των Ρεπουμπλικανών που έχουν απομείνει να τον στηρίζουν είναι βέβαιο ότι τις επόμενες ημέρες θα βρεθούν σε πολύ δύσκολη θέση καθώς ο Τύπος θα τους κυνηγήσει ανελέητα για να πάρουν θέση απέναντι σ’αυτή την εξωφρενική δήλωση.
Για τη Χίλαρι Κλίντον ήταν η καλύτερη από τις τρεις εμφανίσεις στις τηλεμαχίες. Έδειξε ότι έχει πλέον μάθει τη φόρμουλα εξουδετέρωσης του Τραμπ, την δοσολογία του πότε θα αγνοήσει τον Τραμπ και πότε πρέπει να μπει σε καυγά μαζί του. Σημειώνουμε εδώ και το εξής φαινόμενο: για τους δημοσιογράφους ήταν και είναι εξαιρετικά δύσκολο να καλύπτουν ψύχραιμα όλο αυτό που κάνει ο Τραμπ και για να εξισορροπήσουν τα ρεπορτάζ, έγιναν υπερβολικά σκληροί απέναντι στην Κλίντον σφυροκοπώντας την ξανά και ξανά με ερωτήσεις για θέματα που έχει ήδη απαντήσει με επάρκεια. Έτσι και εχθές. Απάντησε από την αρχή για τα πάντα. Μέχρι και για τα λεγόμενα “αδικαιολόγητα”, τη χρήση του προσωπικού της εμέηλ, το Ίδρυμα Κλίντον και όλα αυτά που την έχουν χρωματίσει ως διαπλεκόμενη. Αλλά το έκανε για άλλη μια φορά ήρεμα με επάρκεια. Η στρατηγική του να σταθεί ήρεμη, ψύχραιμη, σταθερή απέναντι στον Τραμπ φαίνεται ότι απέδωσε καρπούς.
Εαν η Χίλαρι Κλίντον κερδίσει τις εκλογές, δεν θα έχει κερδίσει μόνον η Δημοκρατία, όπως εκτιμούν οι πολιτικοί αναλυτές. Στο επίπεδο της στρατηγικής της επικοινωνίας θα είναι μια νίκη της ευπρέπειας, της συγκρότησης, της μετριοπάθειας, απέναντι στην οξύτητα, τον ακραίο λαϊκισμό και το λόγο μίσους, όλα αυτά που κάποιοι, είτε από άγνοια είτε από δόλο, διαφημίζουν ως δηλωτικά αληθινα δυναμικού πολιτικού. Πέραν όλων των άλλων είναι και μια μάχη ύφους και τακτικών επικοινωνίας. Είναι η μάχη της μετριοπάθειας απέναντι στην πολωση με τακτικές όξυνσης. Και η νίκη θα είναι στην κυριολεξία επί των επικοινωνιακών σημείων.
Βίβιαν Ευθυμιοπούλου, Σύμβουλος Στρατηγικής στην Επικοινωνία.
