- Επιστρέφουν τα editorials. Τα είχαμε αμελήσει και υπάρχουν τόσοι σημαντικοί άνθρωποι που μας κάνουν την τιμή να δημοσιεύουν σε μας τις απόψεις τους! Με αφορμή τις αμερικανικές εκλογές, τα social media, δαιμονοποιήθηκαν όσο ποτέ. Ζητήσαμε λοιπόν τη γνώμη ενός ανθρώπου που έχει τεράστια εμπειρία στο μάρκετινγκ ως διευθύντρια επικοινωνίας The Coca-Cola Company Κεντρικής και Νοτιοανατολικής Ευρώπης αλλα και του digital αφού η Coca-Cola εγκατέστησε στην Αθήνα μια από τις μεγαλύτερες “σοσιαλμηντικές” της ομάδες στον κόσμο. Η Αναστασία Σιδέρη πιστεύει ότι στο τέλος της ημέρας, εμείς έχουμε τον απόλυτο έλεγχο όσων πληροφοριών καταναλώνουμε στα social media.
- Ξεκίνησαν ξανά οι διαπραγματεύσεις στο Κυπριακό. Υπάρχουν πολλά ζητήματα ισορροπιών τα οποία θα φανούν βέβαια τις επόμενες εβδομάδες. Καταγράφουμε ό,τι γνωρίζουμε.
- Δημοψήφισμα στην Ιταλία για την αναθεώρηση του Συντάγματος την Κυριακή. Όλα όσα πρέπει να ξέρετε.
- Λίγο πριν στείλουμε το δελτίο, κυβερνητική πηγή, δήλωσε ότι δεν πρέπει να περιμένουμε απόφαση στο Eurogroup. Το γιατί και το διότι το εξηγεί η ίδια η κυβερνητική πηγή αλλά και μια ανάλυση που προτείνουμε να διαβάσετε.
- Μετά από τρεις μήνες βελτίωσης, το οικονομικό κλίμα ξανά επιδεινώθηκε το Νοέμβριο, σύμφωνα με το ΙΟΒΕ το οποίο το ερμηνεύει ως “διόρθωση” της αγοράς.
Χρόνος ανάγνωσης δελτίου: 10’λεπτά
Παρασκευή 2 Δεκεμβρίου: Ηρεμία πριν τις καταιγίδες (;)
Edito: “Δείξε μου τον φίλο σου, να σου πω ποιος είσαι”
Γράφει η Αναστασία Σιδέρη*
Έχετε αναρωτηθεί τι σημαίνει φιλία για σας; Για μένα σημαίνει κατά βάση ένα πράγμα: Εμπιστοσύνη.
Πάνω σε αυτή την θεμελιώδη έννοια πιστεύω ότι στηρίχτηκε το μοντέλο δημιουργίας των κοινωνικών δια-δικτύων, τα οποία επιδιώκουν τη διεύρυνση τους και την αύξηση της επιρροής τους μέσα από προσομοίωση απλών καθημερινών σχέσεων εμπιστοσύνης. Όπως και στη κανονική ζωή.
Ακόμη και ένας μέσος χρήστης έχει 100αδες “φίλους”, τους οποίους ο ίδιος έχει επιλέξει για να μοιράζεται κάποια κομμάτια της ζωής του και κάποιες σκέψεις που επιλέγει να θέσει σε δημόσια θέα και διάλογο. Και όλα αυτά θεωρώντας ότι υπάρχει το επίπεδο της εμπιστοσύνης που αναπτύσσεται μεταξύ πραγματικών φίλων. Μόνο που αυτή η εμπιστοσύνη διαταράσσεται όλο και περισσότερο. Νομίζω το νιώθουμε όλοι όσοι αγνοούμε ή και μπλοκάρουμε αυτούς που δε ταιριάζουν στο πρότυπο της διαδικτυακής “φιλίας” που είχαμε ονειρευτεί. Διαχωρίζουμε τους αμνούς απο τα ερίφια- κάποιοι ίσως μάλιστα προτιμάμε τα ερίφια- και συνεχίζουμε. Όπως, δηλαδή, και στη κανονική ζωή.
Η αλήθεια είναι ότι μέσα απο αυτή την εικονική δικτύωση, και την ψευδαίσθηση ασφάλειας που δίνει η μη οπτική επαφή, συχνά πέφτουν οι μάσκες και αποκτάμε μια πολύ διαφορετική εικόνα για τους “φίλους” μας. Κάπως έτσι παλιές φιλίες χάλασαν. Γιατί στοιχεία παραποιήθηκαν έντεχνα , το τρολάρισμα , ακόμη και το -με πρόσχημα το χιούμορ- χυδαίο, είναι πλέον σε ημερήσια διάταξη, και βέβαια όλοι μπαίνουμε στο πειρασμό με ένα κλικ να επανοπροωθήσουμε απόψεις στηριγμένες σε “στοιχεία” που ταιριάζουν με τη κοσμοθεωρία μας, βαυκαλιζόμενοι ότι είναι αξιόπιστα, αφού τα μοιράστηκε “φίλος” . Με αυτό το τρόπο γινόμαστε όλοι “παπαγαλάκια” συμμέτοχοι συχνά στη διάδοση ψευδών στοιχείων, γιατί δε μπήκαμε στο κόπο να τσεκάρουμε τη πηγή. Οπως δηλαδή και στη κανονική ζωή…
Εδώ και αρκετό καιρό έχει ξεκινήσει έντονη δαιμονοποίηση των κοινωνικών δικτύων , όμως μετά και από τις αμερικανικές εκλογές μπήκαν για τα καλά στο στόχαστρο -από γνωστές και άγνωστες πηγές- ως μη αξιόπιστα, έως και επικίνδυνα για το δημόσιο βίο, κατηγορούμενα ότι εξαιτίας τους ελήφθησαν πολιτικές αποφάσεις που θα αλλάξουν δραματικά τη ζωή, όπως τη ξέραμε σε όλο το κόσμο.
Είναι σημαντικό να σκεφθούμε ότι όλα αυτά τα τελευταία τεκταινόμενα συνέβησαν ενάντια στη βούληση των μεγάλων παραδοσιακών μέσων, που χρόνια τώρα έπαιζαν το ρόλο του ρυθμιστή στο δημόσιο βίο. Η αλήθεια είναι ότι ο “ρυθμιστής-βασιλιάς” έπεσε από το θρόνο του και βρυχάται ενάντια στο νέο διεκδικητή και τον κατηγορεί για δόλο. Και είναι άδικο να πέφτουμε στη παγίδα αυτή. Γιατί τα κοινωνικά δίκτυα είμαστε όλοι εμείς. Είναι μια έκφραση δημοκρατίας στη πιο άμεση και παγκοσμιοποιημένη της μορφή – γι αυτό και η πρώτη που “φιμώνεται” σε αυταρχικά περιβάλλοντα. Μια έκφραση δημοκρατίας που δε μπορούμε να τη διαχειριστούμε ακόμη σωστά, αλλά πρέπει να τη διαφυλάξουμε με κάθε τρόπο. Οπως και στη κανονική ζωή.
Είμαι προσωπικά ένθερμη υποστηρικτής αυτού του τρόπου επικοινωνίας εδώ και μια 10ετία και θα συνεχίσω να τον υπηρετώ και να τον υπερασπίζομαι. Και όχι μόνο γιατί επιβάλλεται απο τη δουλειά μου, αλλά γιατί βρίσκω ότι ειναι ένας αποτελεσματικός τρόπος αλληλοενημέρωσης. Μια σύγχρονη “Αγορά” . Ένας τρόπος να μένουμε σε επαφη με συγγενείς, φίλους και γνωστούς σε όλο το κόσμο, να μοιραστούμε ενδιαφέροντα στοιχεία, να αναδείξουμε θέματα, να σχολιάσουμε τα κακώς κείμενα, αλλά και να μοιραστούμε όραμα , ελπίδα και προοπτική. Είναι το παράθυρο μας στο κόσμο, η έστω στη πλευρά του κόσμου που έχουμε επιλέξει να φωτίσουμε.
Ομως η ενημέρωση που καταναλώνουμε και ανακυκλώνουμε ειναι τόσο αξιόπιστη όσο και το δίκτυο των φίλων που επιλέγουμε να έχουμε. Η ευθύνη είναι αποκλειστικά δική μας και πρέπει να την αποδεχτούμε για να πάρουν τα κοινωνικά δίκτυα το ρόλο που τους αρμόζει.
Είναι δρόμος χωρίς επιστροφή, αλλά ας είμαστε προσεκτικοί ποιοί είναι οι συνοδοιπόροι που μας ακολουθούν σε αυτο το ταξίδι . Γιατί οι διαδικτυακοί μας φίλοι είναι πολύ σημαντικοί και καθορίζουν τοποιοι είμαστε . Όπως και στη κανονική ζωή…
Η κυρία Αναστασία Σιδέρη είναι Διευθύντρια Επικοινωνίας The Coca-Cola Company Κεντρικής και Νοτιοανατολικής Ευρώπης ( 26 χώρες απο τη Πολωνία ως τη Ρωσία και απο τη Βαλτική ως τη Κύπρο)
Στην Αθήνα έχει εγκατασταθεί το ειδικό τμήμα Social Media για τη Marketing και Corporate Επικοινωνια της Coca-Cola που συντονίζει όλη μας την επικοινωνία της εταιρείας περιοχή.
Κυπριακό: Επανέναρξη των διαπραγματεύσεων, προσεκτικά.
Σ’ένα δείπνο που παρέθεσε στον Νίκο Αναστασιάδη και τον Μουσταφά Ακιντζί , αργά χθες το βράδυ, ο Ειδικός Σύμβουλος του γ.γ. του ΟΗΕ για την Κύπρο, Έσπεν Μπαρθ Έιντε αποφασίστηκε η επανέναρξη των διαπραγματεύσεων για το Κυπριακό.
Στη συνάντηση, που διήρκησε περί τις τέσσερις ώρες, συμφωνήθηκε να αρχίσουν εντατικές συνομιλίες στην Κύπρο, με το βάρος να πέφτει στους διαπραγματευτές. Στις 9 Ιανουαρίου, οι κ. Αναστασιάδης και Ακιντζί θα μεταβούν στη Γενεύη για να αξιολογήσουν τα μέχρι τότε δεδομένα στις συνομιλίες, στις 11 του μήνα θα παρουσιαστούν χάρτες επί του εδαφικού και στις 12 θα πραγματοποιηθεί διάσκεψη για το Κυπριακό.
Σύμφωνα με την ανακοίνωση που εξέδωσε ο ΟΗΕ στη διάσκεψη θα συμμετάσχουν οι τρεις εγγυήτριες χώρες, ενώ μπορούν να προσκληθούν και άλλα μέρη εάν αυτό απαιτηθεί.
Απόψε ο κ.Ν.Αναστασιάδης θα απευθύνει διάγγελμα στον κυπριακό λαό.
Η Αθήνα τώρα χαιρέτισε την επανέναρξη των διαπραγματεύσεων. Σε ανακοίνωσή του ο κυβερνητικός εκπρόσωπος (Naftemporiki.gr) ωστόσο ανέφερε ότι η Αθήνα εμμένει στις πάγιες θέσεις της
“[ Στο θέμα των εγγυήσεων] “μόνο επί τη βάσει αυτής της συνεννόησης, στο πλαίσιο και διμερών ελληνοτουρκικών διαβουλεύσεων, μπορεί να πραγματοποιηθεί πολυμερής διάσκεψη για μια δίκαιη και βιώσιμη λύση του Κυπριακού σύμφωνα με τις αποφάσεις του ΟΗΕ και της ιδιότητας της Κύπρου ως κράτους μέλους της Ευρωπαϊκής Ένωσης”.
Αυτή η σειρά δεν προκύπτει από την ανακοίνωση του ΟΗΕ. Σε κάθε περίπτωση θα δούμε. Δημοσιογραφικές πηγές επιμένουν ότι ο διεθνής παράγοντας ήταν ασφυκτικός και καθοριστικός στην επανέναρξη των διαπραγματεύσεων. Κι αυτό έχει μια σημασία γιατί όλοι καταλαβαίνουμε πως η Τουρκία θ’αφήσει πολύ δύσκολα τον ρόλο της ως εγγυήτριας δύναμης και σίγουρα δεν θα το κάνει, εαν δεν πάρει κάτι ως αντάλλαγμα. Ανταλλάγματα που μπορεί να θέλει σ’αυτή τη φάση έχει να δώσει μόνον ο λεγόμενος “διεθνής παράγοντας”. Η δε Τουρκοκυπριακή κοινότητα, από την πλευρά της, και κυρίως η ηγεσία της, δείχνει να καταλαβαίνει πού βρίσκεται το συμφέρον της. Τυχόν προσάρτηση των Κατεχομένων στην Τουρκία θα καταστήσει την περιοχή και ολόκληρη την κοινότητα μια θλιβερή περιφέρεια της Τουρκίας. Κι αναρωτιόμαστε, ποιος μπορεί να το θέλει αυτό για τον εαυτό του.
Η ώρα της Ιταλίας
Έφτασε η ώρα και για την Ιταλία για να αναμετρηθεί με τα διλήμματά της. Πιο πολύ πολιτικά, τα διλήμματα της Ιταλίας παρά…υπαρξιακά όπως ήταν για παράδειγμα η ιστορία του Brexit αφού το δημοψήφισμα αφορά τη συνταγματική αναθεώρηση και το εαν το εκλογικό της σύστημα θα γίνει πλειοψηφικότερο απ’ό,τι είναι σήμερα κι εαν θα δίνει σταθερότερες και μακροβιότερες κυβερνήσεις.
Η συνταγματική τομή που προτείνει ο Ματέο Ρέντσι είναι αρκετά σημαντική και εαν περάσει θα αποτελέσει και ουσιαστική τομή στο πολιτικό σύστημα.
Η Ιταλία είναι προεδρευόμενη δημοκρατία και οι αποφάσεις για τα πάντα λαμβάνονται από δύο κοινοβουλευτικά σώματα και όχι ένα. Υπάρχει η Βουλή των Αντιπροσώπων με 630 μέλη και Γερουσία με 315. Για να ληφθούν οι αποφάσεις απαιτείται πλειοψηφία και στα δύο σώματα. Δηλαδή όλες οι διαδικασίες γίνονται δύο φορές.
Το σύστημα βάσει του οποίου εκλέγονται οι Γερουσιαστές είναι αναλογικότερο και σπάνια δίνει καθαρές πλειοψηφίες οι κυβερνήσεις συνεργασίας είναι το αναγκαίο κακό (“αναγκαίο καλό” κατά άλλους). Η μεταρρύθμιση του Ρέντσι προβλέπει μείωση του αριθμού των Γερουσιαστών από 315 σε 100 και μάλιστα την έμμεση εκλογή τους απο τα περιφερειακά συμβούλια. Στην πραγματικότητα αποδυναμώνει τη Γερουσία και ενισχύει τη Βουλή. Σ’αυτές τις προτάσεις να προσθέσουμε ότι προτείνει και ένα πλειοψηφικότερο εκλογικό νόμο που πριμοδοτεί το πρώτο κόμμα.
Η πρόταση Ρέντσι είχε εγκριθεί και από τα δύο σώματα του ιταλικού κοινοβουλίου, όχι όμως με ευρεία πλειοψηφία δύο τρίτων, οπότε η προσφυγή στον λαό και με βάση το σύνταγμα ήταν μονόδρομος.
Το ΝΑΙ (στη μεταρρύθμιση) υποστηρίζει το Δημοκρατικό Κόμμα του Μάριο Ρέντσι, που αποτελείται κυρίως από την κεντροαριστερή πτέρυγα της ιταλικής χριστιανοδημοκρατίας και τους σοσιαλιστές Δημοκράτες της Αριστεράς (μετεξέλιξη του Ιταλικού Κομμουνιστικού Κόμματος). Υπέρ έχει ταχθεί και η Νέα Κεντροδεξιά, τμήμα της συντηρητικής παράταξης που αποχώρησε από τον Σίλβιο Μπερλουσκόνι και παρέμεινε στην κυβέρνηση συνεργασίας υπό τον Ρέντσι. Θετικό προς τη μεταρρύθμιση είναι και ό,τι έχει απομείνει από την κεντρώα πολιτική παράταξη που είχε κατέλθει υπό τον Μάριο Μόντι στις εκλογές του 2013 (τρίτος κυβερνητικός εταίρος).
Το ΟΧΙ στηρίζει το σύνολο της αντιπολίτευσης, με το αντιθεσμικό “Κίνημα Πέντε Αστέρια” του Μπέπε Γκρίλο και την εθνικιστική δεξιά Λέγκα του Βορρά υπό τον Ματέο Σαλβίνι να δίνουν τον τόνο. Εναντίον της μεταρρύθμισης έχουν ταχθεί επίσης η κεντροδεξιά Forza Italia του Μπερλουσκόνι, το μικρότερο κόμμα της εθνικιστικής Δεξιάς “Αδελφοί της Ιταλίας”, νεοφασιστικές και νεοναζιστικές οργανώσεις, μικρές δυνάμεις του Κέντρου, καθώς και οι βασικές δυνάμεις της ριζοσπαστικής και κομμουνιστικής Αριστεράς και των Πράσινων.
Η επικράτηση του ΟΧΙ θα φέρει νέα πολιτική αστάθεια στην Ιταλία ενώ υπάρχει ιδιαίτερη ανησυχία για τις Τράπεζες η αξία των μετοχών των οποίων μετά το Brexit έχει υποχωρήσει μέχρι και 20%. Δημοσκοπικά προηγείται το ΟΧΙ κάτι που έχει ήδη προκαλέσει bank run. Το ενδεχόμενο επικράτησης του ΟΧΙ λοιπόν δημιουργεί πιο πολλούς φόβους για οικονομική παρα για πολιτική αστάθεια.
Άλλωστε, παραδοσιακά η Ιταλία δίνει άλλη έννοια σ’αυτό που στην υπόλοιπη Ευρώπη εννοούν ως “σταθερή κυβέρνηση”.
Διαβάστε: ένα σχετικό άρθρο με τις μεταρρυθμίσεις που έχουν τεθεί σε δημοψήφισμα στο Liberal κι άλλο ένα σχετικό με το ποιος υποστηρίζει και τι στο Politico .
Παραμονές του Eurogroup
Ενώ κλείνουμε το δελτίο και η κυβέρνηση μέσω διαρροής, δηλώνει πως δεν θα έχουμε συμφωνία στο Eurogroup. Ο λόγος, πάντα σύμφωνα με την πηγή, είναι ότι η ελληνική πλευρά εξακολουθεί να δέχεται πιέσεις για λήψη πρόσθετων δημοσιονομικών μέτρων προκειμένου να επιτευχθεί στόχος για πρωτογενές πλεόνασμα 3,5% το 2019 και το 2020.
“Η ελληνική κυβέρνηση δεν πρόκειται να νομοθετήσει μέτρα για το 2019 και το 2020. Dεν υπάρχει κυβέρνηση στην Ελλάδα που θα μπορούσε από τώρα να περάσει από τη Βουλή πρόσθετα δημοσιονομικά μέτρα τα οποία φτάνουν ακόμη και στα 4,2 δισ. ευρώ”.
“Ακόμα κι αν η δημοσιονομική διαφορά υπολογισμών μεταξύ ΔΝΤ και Ευρωπαίων πέσει κάτω του 2% του ΑΕΠ (προβλέπουν 1,5% και 3,5% αντιστοίχως, αναφορικά με το στόχο του πρωτογενούς πλεονάσματος), τί είδους μέτρα μπορούν να αποδώσουν τόσο σημαντικά ποσά;
Την απάντηση την έχουν -εμμέσως πλην σαφώς- δώσει τα ίδια τα στελέχη του ΔΝΤ. Το φορολογικό σύστημα της χώρας συνεχίζει να μοιράζει δυσανάλογα τα βάρη και το ασφαλιστικό σύστημα συνεχίζει να βασίζεται στις πλάτες όσων πληρώνουν φόρους.
Η πρώτη περίπτωση υποδεικνύει παρέμβαση στο αφορολόγητο. Η δεύτερη ανοίγει το δρόμο για επίσπευση της πρόσφατης μεταρρύθμισης του ασφαλιστικού (η οποία μετέφερε τα βάρη σε επόμενες γενιές συνταξιούχων)”.
Γράφει, μεταξύ άλλων, στην ενδιαφέρουσα ανάλυσή του ο δημοσιογράφος του Αθήνα 984 Γιάννης Παπαγεωργίου.
IOBE: Επιδείνωση του οικονομικού κλίματος τον Νοέμβριο.
Μετά από τρεις συναπτούς μήνες βελτίωσης, το ΙΟΒΕ κατέγραψε (Naftemporiki.gr) για τον μήνα Νοέμβριο επιδείνωση του οικονομικού κλίματος. Συγκεκριμένα, σύμφωνα με στοιχεία του ΙΟΒΕ, ο δείκτης οικονομικού κλίματος διαμορφώθηκε στις 92,4 μονάδες έναντι 93,8 μονάδων τον Οκτώβριο.
Η αλλαγή τάσης, όπως εξηγεί το ΙΟΒΕ, προκύπτει ως αποτέλεσμα κυρίως, της υποχώρησης της καταναλωτικής εμπιστοσύνης και δευτερευόντως, της επιδείνωσης των προσδοκιών στη βιομηχανία. Αντίθετα, στις υπηρεσίες, στο λιανικό εμπόριο και στις κατασκευές σημειώνεται βελτίωση των σχετικών εκτιμήσεων και προβλέψεων.
Η διόρθωση αυτή βέβαια, είναι μάλλον αναμενόμενη, καθώς η σταθεροποίηση της οικονομίας, επιτρέπει ηπιότερες αξιολογήσεις από πολίτες και επιχειρηματίες, ενώ παραμένει η αβεβαιότητα για τη μεσοπρόθεσμη πορεία της οικονομίας.
Οι προβλέψεις πάντως, των νοικοκυριών για την οικονομική τους κατάσταση και για την οικονομική κατάσταση της χώρας το επόμενο 12μηνο, παραμένουν ιδιαίτερα απαισιόδοξες.
