Την είδηση τη διαβάσαμε στο capital.gr και αφορά τις μικροαμεσαίες επιχειρήσεις και την ανθολογούμε ως ενδεικτική του πώς λειτουργεί το σύστημα χρηματοδότησης των μικρομεσαίων επιχειρήσεων ή μάλλον πώς *δεν* λειτουργεί και ποιες προοπτικές υπάρχουν.
Τι τελευταίες ημέρες συζητείται ότι ετοιμάζεται η απελευθέρωση της έκδοσης ομολογιακών δανείων από μικρομεσαίες επιχειρήσεις, που ως φαίνεται είναι και η μόνη εφικτή εναλλακτική για την λύση του προβλήματος χρηματοδότησης της αγοράς. Ουσιαστικά, ενώ υπάρχουν μικρομεσαίοι ιδιώτες επενδυτές που θα ενδιαφέρονταν να επενδύσουν σε υγιείς μικρομεσαίες επιχειρήσεις, οι τράπεζες για μια σειρά από λόγους (capital controls, κόκκινα δάνεια, δυσπιστία των καταθετών) αδυνατούν να παίξουν τον ενδιάμεσο ρόλο που έπαιζαν μέχρι τώρα στο πεδίο αυτό της αγοράς. Η εξέλιξη αυτή είναι εξαιρετικά σημαντική, καθώς θα διευκολύνει την διοχέτευση των κεφαλαίων που ακόμα υπάρχουν και περιμένουν αδρανή, στην αγορά που έχει ζωτική ανάγκη για αυτά, παρακάμπτοντας τις τράπεζες, αν και θα πρέπει να περιμένουμε τις λεπτομέρειες της υλοποίησης.
Η ασφυξία της αγοράς, και ειδικά των μικρομεσαίων επιχειρήσεων, δεν οφείλεται μόνο στην μειωμένη ζήτηση και στο κώμα στο οποίο βρίσκονται οι τράπεζες λόγω των κόκκινων δανείων. Οφείλεται και σε διαρθρωτικές δυσκαμψίες, που χαρακτηρίζουν όλη την Ευρώπη και πολύ περισσότερο φυσικά την Ελλάδα. Μέχρι τώρα οι μικρομεσαίες επιχειρήσεις δεν μπορούσαν να αντλούν χρηματοδότηση παρά μόνο από τις τράπεζες, καθώς η άντληση κεφαλαίων από τα χρηματιστήρια ή από ομολογιακά δάνεια στις διεθνείς αγορές αφορούσε αναγκαστικά μόνο τις μεγαλύτερες επιχειρήσεις που είχαν την δυνατότητα να αναλάβουν το μεγάλο διαχειριστικό κόστος που απαιτείται. Το πρόβλημα των μη εξυπηρετούμενων δανείων όμως κάνει τις τράπεζες στην Ελλάδα (αλλά και στην Ιταλία, όπου το θέμα θεωρείται επίσης κρίσιμο για την οικονομία) όχι μόνο να έχουν ουσιαστικά μηδενίσει τις νέες επιχειρηματικές χορηγήσεις, αλλά και να μειώνουν τις ήδη υφιστάμενες, εξαναγκάζοντας επιχειρήσεις να επιστρέφουν κεφάλαια. Από την άλλη, η δυσπιστία των καταθετών ακυρώνει και τον βασικό ρόλο του τραπεζικού συστήματος σε μια οικονομία: του ενδιάμεσου που διευκολύνει την μετατροπή των αποταμιεύσεων σε επενδύσεις.
Τα ομολογιακά δάνεια, δηλαδή δάνεια που συνάπτει απευθείας μια επιχείρηση με ενδιαφερόμενους επενδυτές, θα έπρεπε να είναι και ο σημαντικότερος μοχλός χρηματοδότησης μικρομεσαίων επιχειρήσεων και ταιριάζει και στους επενδυτές και στις επιχειρήσεις, πολύ περισσότερο από το χρηματιστήριο, καθώς εξασφαλίζουν εξασφαλισμένη απόδοση στους μεν, χωρίς παραχώρηση ιδιοκτησίας από την πλευρά των δε. Στις ΗΠΑ, η χρηματοδότηση των επιχειρήσεων γίνεται σε ποσοστό 70% μέσω ομολογιακών εκδόσεων και μόνο 30% από τραπεζικό δανεισμό, ενώ στην Ευρώπη η αναλογία είναι αντίστροφη (και στην Ελλάδα σχεδόν μηδενική).
Βέβαια, το ζήτημα δεν είναι απλό διότι απαιτεί τροποποίηση του κανονιστικού πλαισίου τόσο από την Επιτροπή Κεφαλαιαγοράς όσο και από την ΤτΕ. Το ότι έπρεπε να φτάσουμε βέβαια στον 6ο χρόνο μνημονίων και 8ο χρόνο ύφεσης για να κινητοποιηθούμε γύρω από τα ζητήματα αυτά δείχνει πόσο αργά είναι τα αντανακλαστικά και της Ε.Ε. αλλά και των δικών μας κυβερνήσεων στην αντιμετώπιση εκτάκτων συνθηκών.Το ζήτημα θα το παρακολουθούμε και θα ενημερώνουμε.
Για να λαμβάνετε το δελτίο με εμέηλ εγγράφεστε εδώ.
