Η φωτογραφία είναι από ένα ιδιωτικό κήπο στον Κόλπο Μιράμπελου στην Κρήτη, απεικονίζει ένα τεράστιο φίκο που κόπηκε σε κομμάτια για να διασωθεί η λεμονιά. Πέρα από τα υπαρξιακά ζητήματα που μου ανακινεί το θέαμα και δεν ενδιαφέρουν κανένα, την είδα ως αλληγορία της Συμφωνίας για το Κλίμα που υπογράφτηκε την Παρασκευή στην έδρα του ΟΗΕ (UN.org), στη Νέα Υόρκη. Για να περισσώσεις κάτι συχνά πρέπει να θυσιάσεις κάτι άλλο κι αυτό που οι 130 χώρες δεσμεύτηκαν την Παρασκευή να θυσιάσουν και μάλιστα σε μια περίοδο ύφεσης της παγκόσμιας οικονομίας είναι την γρήγορη ανάπτυξη σε βάρος του περιβάλλοντος. Κι αν αυτό είναι κάτι που συζητείται εύκολα (;) σε μια ανεπτυγμένη δυτική χώρα όπως οι ΗΠΑ που πρωτοστάτησαν στην υπογραφή της συμφωνίας, δεν είναι τόσο αυτονοητο ότι θα σπεύσεις να το επιβάλλεις στην Ινδία.
Η είδηση: Ανώτατοι αξιωματούχοι 130 χωρών συγκεντρώθηκαν στην έδρα του ΟΗΕ στη Νέα Υόρκη για να υπογράψουν την Συμφωνία για το Κλίμα που αποφασίστηκε τον Δεκέμβριο. Στο Παρίσι οι χώρες δεσμεύτηκαν να συνεργαστούν στο να πέσει η θερμοκρασία της γης μέχρι και 2 βαθμούς Κελσίου, για να καταφέρουν στην πραγματικότητα η θερμοκρασία να πέσει 1,5 βαθμούς. Οι περισσότερες χώρες πρέπει να επικυρώσουν τη συμφωνία στα εθνικά τους κοινοβούλια και η συμφωνία θα ενεργοποιηθεί όταν επικυρωθεί τουλάχιστον από 55 χώρες που παράγουν και το 55% του διοξειδίου του άνθρακα που ευθύνεται για το φαινόμενο του θερμοκηπίου. Στόχος είναι η συμφωνία να τεθεί σε εφαρμογή μέχρι του 2020. Τη συμφωνία εκ μέρους της Ελλάδας (capital.gr) την υπέγραψε ο υπουργός Ενέργειας και Περιβάλλοντος κ.Γιάννης Τσιρώνης.
Η συμφωνία έχει γίνει δεκτή με σκεπτικισμό και αισιοδοξία σε ίδια αναλογία. Κάποιοι επισημαίνουν ότι στην πραγματικότητα είναι ανέφικτο να μειωθεί η βιομηχανική παραγωγή που παράγει τους ρύπους ενώ άλλοι πιστεύουν ότι τώρα που η καθαρή ενέργεια γίνεται όλο και φθηνότερη κάτι τέτοιο δεν είναι απίθανο. Η πιο προσγειωμένη άποψη αντλεί αισιοδοξία από την ίδια τη φύση της συμφωνίας που υπεγράφη. Δεν είναι μια συμφωνία που θα διορθώσει προβλήματα αλλά θα λειτουργήσει ως γενικό πλαίσιο συντονισμού επιμέρους προσπαθειών για το κλίμα. Μια ενδιαφέρουσα ανάλυση για το θέμα μπορείτε να διαβάσετε στους NYT.
Μιας και μιλάμε για περιβάλλον, διάβασα κάτι που αφορά στη χώρα μας και μου άρεσε πολύ. Παρελθόν η χρήση της πλαστικής σακούλας στη Σίφνο και την Αλόνησσο (Kathimerini.gr). Εύγε.
*Τη φωτογραφία μου την παραχώρησε ο Θοδωρής Σπυριδάκης και τον ευχαριστώ.
