Τις εξελίξεις στη Μεγάλη Βρετανία τα τελευταία εικοσιτετράωρα τις συνόψισε πολύ ωραία η Washington Post: “Επιτέλους, λίγη σταθερότητα! Ο γάτος Λάρι θα παραμείνει στη Ντάουνινγκ Στρητ”.
Κάπως έτσι. Ο απερχόμενος ΠΘ Ντέιβιντ Κάμερον, τόσο στο Κοινοβούλιο και κατά την τελευταία του “Ώρα του Πρωθυπουργού” όσο και κατά το αποχαιρετιστήριο λογίδρυο που εξεφώνησε έξω από την πρωθυπουργική κατοικία, πλαισιωμένος από την οικογένειά του, μας θύμισε που μπορεί να οδηγηθεί ένας πολιτικός με ταλέντο όταν ενδώσει στην παρόρμηση να εξυπηρετήσει αποκλειστικά τα μικροπολιτικά του συμφέροντα. Ο ίδιος αλλά κυρίως η χώρα του.
Η νέα Πρωθυπουργός, αυτή που θα κρατήσει τη γάτα, χτύπησε με τη μία “κατακούτελα” με τον διορισμό του Μπόρις Τζόνσον ως ΥΠΕΞ και με την επιλογή του Ντέιβιντ Ντέιβις για τη θέση του “Υπουργού Brexit” μια περίπτωση εξίσου προβληματική.
Το πρώτο τηλέφωνο σε ξένο ηγέτη που έκανε η νέα Πρωθυπουργός ήταν στην Καγκελάριο Μέρκελ και της ζήτησε μια πίστωση χρόνου για την έναρξη της διαδικασίας της αποχώρησης, τη στιγμή που σύσσωμη η πολιτική ηγεσία των χωρών-μελών της ΕΕ καλούν στην άμεση ενεργοποίηση του άρθρου 50.
