Η ιστορία με τις τηλεοπτικές άδειες ξεκινάει πριν από ένα χρόνο, τον Οκτώβριο του 2015, όταν η κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ-ΑΝΕΛ ψήφισε τον Ν.4339/2015, ευρύτερα γνωστό ως “Νόμο Παππά”. Στον νόμο είχαν αντιδράσει έντονα οι ανεξάρτητες αρχές ΕΣΡ και ΕΕΤΤ. Με το άρθρο 55, παράγραφο 10 του νόμου αυτού, καταργήθηκε η διάταξη που επέτρεπε να δίνονται παρατάσεις στις θητείες των μελών του ΕΣΡ, την αρμόδια ανεξάρτητη αρχή, σύμφωνα με το Σύνταγμα της χώρας, για την αδειοδότηση των τηλεοπτικών σταθμών.
Το Εθνικό Ραδιοτηλεοπτικό Συμβούλιο (ΕΣΡ) ήταν ένα ανεξάρτητο επταμελές όργανο και με τα τέσσερα μέλη του λειτουργούσε νόμιμα και εν απαρτία, άρα μπορούσε να πάρει τις σχετικές αποφάσεις για τις τηλεοπτικές άδειες. Ο κ. Παππάς ισχυριζόταν ότι η σύνθεση δεν ήταν νόμιμη, εαν και με τον νόμο 4055/2012 η θητεία των υπηρετούντων μελών του ΕΣΡ είχε παραταθεί μέχρι τη συμπλήρωση οκταετίας.
Ο κ.Παππάς επιδίωξε των έλεγχο του ΕΣΡ προτείνοντας νέα μέλη αλλά επρόκειτο καθαρά για κομματικές επιλογές που έπλητταν την ανεξαρτησία της αρχής και με την αντίδραση της αντιπολίτευσης δεν κατέστη εφικτό.
Έτσι ο κ.Παππάς με τροπολογία που έφερε στη Βουλή τον Φεβρουάριο του 2016, απλώς ακύρωσε το ΕΣΡ και μεταβίβασε στον εαυτό του τις κατά το νόμο αρμοδιότητες του οργάνου. Με την ίδια τροπολογία όρισε μάλλον αυθαίρετα τον αριθμό των τηλεοπτικών σταθμών που θα είχαν άδεια να εκπέμπουν νόμιμα μόλις σε τέσσερις (4) χωρίς να ορίζει παράλληλα κάποιο ποιοτικό κριτήριο με το οποίο θα αδειοδοτούνταν οι σταθμοί. Είναι η στιγμή που εμφανίζεται στην ιστορία το περίφημο “Ινστιτούτο της Φλωρεντίας” το οποίο συνέταξε την έκθεση τεκμηρίωσης του ισχυρισμού του Υπουργού ότι οι σταθμοί δεν μπορούν να είναι πάνω από τέσσερις.
Τον Μάιο του 2016 προκηρύχθηκε ο διαγωνισμός και αμέσως όλοι οι εν ενεργεία τηλεοπτικοί σταθμοί πανελλαδικής εμβέλειας προσέφυγαν στη δικαιοσύνη, καταγγέλοντας στο σύνολό του το νομοθετικό πλαίσιο της κυβέρνησης. Το ΣτΕ επιφυλάχθηκε να εκδόσει απόφαση περί τα τέλη Σεπτεμβρίου-μέσα Οκτωβρίου. Παρ’όλα αυτά όμως και με τον νόμο ουσιαστικά “στον αέρα” μέχρι την απόφαση του ΣτΕ, η κυβέρνηση προχώρησε στη δημοπρασία, στήνοντας το γνωστό, πλέον, σόου στα τέλη Αυγούστου. Πέραν όλων των ζητημάτων που συνδέθηκαν με τη διαδικασία του διαγωνισμού αξίζει να κρατήσουμε ότι για το ίδιο προϊόν δηλαδή μία τηλεοπτική άδεια ίδιας εμβέλειας, καταγράφτηκαν μεγάλες αποκλίσεις στο τίμημα. Ο πρώτος έδωσε €45 εκατομμύρια και ο τέταρτος €75 εκατομμύρια. Και μιλάμε για την ίδια άδεια.
Βέβαια το θέμα φάνηκε ότι θα έχει επιπλοκές από την πρώτη στιγμή όταν, μόλις ολοκληρώθηκε η διαδικασία, ένας από τους επιλαχόντες μίλησε για “λαγούς” κατά τη διάρκεια της δημοπρασίας. Το μείζον ζήτημα δημιουργήθηκε με τον έλεγχο των πόθεν έσχες. Τον έλεγχο αυτό δεν τον έκαναν αρμόδια κρατικά όργανα αλλά μια επιτροπή που όρισε ο ίδιος ο κ.Παππάς στην οποία δεν συμμετέχουν εκπρόσωποι του ΥΠΟΙΚ ή δικαστικοί λειτουργοί. Αλλά και πάλι δημιουργήθηκε πρόβλημα καθώς ο κ.Παππάς σε αντίθεση προς τον δικό του νόμο δήλωσε ότι θα γίνει ο έλεγχος μόνο για το ποσό της προκαταβολής, μια θέση από την οποία υπαναχώρησε μετά τη σφοδρή αντίδραση ενός από τους υπερθεματιστές.
Σήμερα, βρισκόμαστε στο σημείο όπου ένας υπερθεματιστής δεν κατάφερε να καταβάλλει την προκαταβολή, η επιτροπή του κ.Παππά κάνει έλεγχο “πόθεν έσχες” του πρώτου επιλαχόντα, ενώ αναμένουμε την απόφαση του ΣτΕ.
Στην αφήγηση της ιστορίας, θα ήταν παράλειψη να μην αναφέρουμε την πανηγυρική δήλωση ότι τα €246 εκατομμύρια του διαγωνισμού θα διατεθούν στις ευπαθείς κοινωνικές ομάδες που επλήγησαν από τα μνημόνια. Εαν και η κυβέρνηση γνώριζε καλά ότι αυτά τα χρήματα προορίζονταν για την κάλυψη των δημοσιονομικών στόχων, όπως προβλέπονταν από το τρίτο μνημόνιο που η ίδια υπέγραψε, ο Πρωθυπουργός επανέλαβε την ψευδή δήλωση ως εξαγγελία από το βήμα της Διεθνούς Έκθεσης Θεσσαλονίκης στις αρχές του μήνα.
