Διαβάζουμε το εβδομαδιαίο δελτίο οικονομικών εξελίξεων του ΣΕΒ. Με λίγη προσπάθεια το διαβάζει άνετα κι ένας τακτικός αναγνώστης οικονομικών ειδήσεων. Στο δελτίο αυτή της εβδομάδας λοιπόν, ο ΣΕΒ τάσσεται υπέρ των προτάσεων του ΔΝΤ για μείωση της φορολόγησης και εξορθολογισμό του φορολογικού βάρους, έτσι ώστε να μην επηρρεάζονται αρνητικά οι αναπτυξιακές προοπτικές της χώρας.
“Η υπερφορολόγηση των συνεπών φορολογουμένων και των οργανωμένων επιχειρήσεων εξακολουθεί να “στραγγαλίζει” την οικονομική δραστηριότητα, με τα νοικοκυριά να υφίστανται συνεχή μείωση στο διαθέσιμο εισόδημά τους, που, εκτός από τις καταναλωτικές τους ανάγκες, πρέπει να καλύψουν και τις φορολογικές τους υποχρεώσεις”, υπογραμμίζει ο ΣΕΒ.
Η έκθεση υιοθετεί και τις τέσσερις βασικές απόψεις του ΔΝΤ που ο ΣΕΒ χαρακτηρίζει ως “ενοχλητικές πολιτικές αλήθειες” και συνοπτικά είναι οι εξής:
1. Απαιτείται αλλαγή του μίγματος πολιτικής στο φορολογικό.
2. Η πρόσφατη παρέμβαση στο φορολογικό είναι ανεπαρκής αφού δεν γιατρεύει το έλλειμμα του συνταξιοδοτικού συστήματος.
3. Τα κόκκινα δάνεια πρέπει να ρυθμιστούν κατά προτεραιότητα και να αρθούν οι περιορισμοί στην κίνηση των κεφαλαίων.
4. Οι δανειστές οφείλουν “να τα βρουν” μεταξύ τους αφού υψηλά πρωτογενή πλεονάσματα με το ζήτημα του χρέους να εκκρεμεί κι εγώ η ανεργία σκαρφαλώνει σε διψήφια νούμερα απλώς δεν βγαίνει ως σχέδιο.
Κάποια Μέσα ερμήνευσαν την έκθεση αυτής της εβδομάδας ως “τέλος του μήνα του μέλιτος μεταξύ ΣΕΒ και κυβέρνησης”. Δεν υιοθετούμε το κουτσομπολιό, το προσπερνάμε και στεκόμαστε και σ’ενα άλλο, εξίσου ενδιαφέρον κομμάτι της έκθεσης που αφορά την ανταγωνιστικότητα.
Διαβάσαμε χθες (Kathimerini.gr) την υποχώρηση της χώρας στην 86η θέση του Παγκόσμιου Δείκτη Ανανταγωνιστικότητας από την 81η. Βρήκαμε εξαιρετικά ενδιαφέρουσες τις παρατηρήσεις της έκθεσης του ΣΕΒ για το θέμα (σελίδες 6-7 της έκθεσης, ανοίγει pdf).
“Σε ένα τέτοιο περιβάλλον δεν έχει τόσο μεγάλη σημασία η υποχώρηση της Ελλάδας στην 86η θέση (από 138 χώρες) της έκθεσης του WEF για το 2016/17, από την 81η στην προηγούμενη έκθεση του 2015/2016, όσο το γεγονός ότι η
Ελλάδα παραμένει διαχρονικά και σταθερά σε απογοητευτικά μεγάλη απόσταση από τις χώρες εκείνες που έχουν τις προϋποθέσεις να αδράξουν τις ευκαιρίες της εποχής μας, και όχι μόνο να εκτίθενται στους κινδύνους της. Επί της ουσίας, δεν έχει αλλάξει κάτι στην επίδοση που έχει η χώρα στους επιμέρους
πυλώνες της έκθεσης, με εξαίρεση τη χειροτέρευση στο μακροοικονομικό περιβάλλον η οποία με τη σειρά της αντανακλά κυρίως τις επιπτώσεις της επιβολής ελέγχων στην κίνηση κεφαλαίων και την υποβάθμιση του αξιόχρεου του Ελληνικού δημοσίου από τους οίκους αξιολόγησης”.
Η μία φράση τα λέει όλα. Παραμένουμε διαχρονικά σε απογοητευτικά μεγάλη απόσταση από τις χώρες που μπορούν ν’αδράξουν ευκαιρίες.
