Αναφερθήκαμε χθες στην υπόθεση της δολοφονίας της φοιτήτριας στο Φράϊμπουργκ και της εμπλοκής της χώρας μας στην υπόθεση αφού ο δράστης είχε φυλακιστεί για παρεμφερές αδίκημα στην Ελλάδα και αποφυλακίστηκε για να παραβιάσει τους όρους της αποφυλάκισης του και να καταλήξει στη Γερμανία αιτών άσυλο. Οι Γερμανικές αρχές κατηγόρησαν της διωκτικές αρχές στη χώρα μας ότι δεν εξέδωσαν διεθνές ένταλμα σύλληψης ώστε να εντοπιστεί ο Αφγανός στο Φράιμπουργκ.
Στις κατηγορίες αυτές απήντησαν οι ελληνικές αρχές και επειδή το θέμα είναι σοβαρό καταγράφουμε την απάντηση.
Σύμφωνα με την κοινή ανακοίνωση που εξέδοσαν τα υπουργεία Δικαιοσύνης και Προστασίας του Πολίτη, οι γερμανικές αρχές απέστειλαν στις 14 Δεκεμβρίου τα δακτυλικά αποτυπώματα του άνδρα, ο οποίος είχε καταθέσει αίτημα ασύλου στην Ελλάδα ως ασυνόδευτος ανήλικος τον Ιανουάριο του 2013. Τότε, τα στοιχεία του καταχωρήθηκαν, ωστόσο το αίτημα απορρίφθηκε.
Ο ίδιος άνδρας, όπως επιβεβαιώνουν τα δύο υπουργεία, συνελήφθη το 2013, δικάστηκε από δικαστήριο ανηλίκων και κρατήθηκε σε φυλακή Ανηλίκων για απόπειρα ανθρωποκτονίας και ληστεία. Τιμωρήθηκε με 10 χρόνια κάθειρξης ενώ εκκρεμούσε η εκδίκαση της έφεσής του.
Όπως σημειώνεται στην ανακοίνωση, ο άνδρας παρακολούθησε το σχολείο της φυλακής και δεν υπέπεσε σε πειθαρχικό παράπτωμα, ενώ είχε ευεργετικό υπολογισμό ποινής καθώς συμπλήρωσε 581 ημέρες εργασίας.
Αφού εξέτισε τα 2/5 της ποινής του, ο άνδρας αποφυλακίστηκε στις 30 Οκτωβρίου 2015, με εισαγγελική διάταξη, υπό τον όρο της εμφάνισης σε Αστυνομικό Τμήμα κάθε μήνα. Ωστόσο, δεν τήρησε τον όρο και η αποφυλάκιση ανακλήθηκε.
Τα δύο υπουργεία σημειώνουν ότι “η υφ’όρον απόλυση είναι πάγιος θεσμός του ποινικού δικαίου στην Ευρώπη και προβλέπει την πρόωρη αποφυλάκιση για τους καταδίκους με πρόσκαιρη κάθειρξη, δηλαδή με τα 3/5. Η διάταξη για την απόλυση των κρατουμένων με τα 2/5 του ν. 4322/2015, σε περίπτωση κάθειρξης έως 10 χρόνια, ίσχυε και τα προηγούμενα χρόνια, με κάποιες εξαιρέσεις. Ωστόσο και χωρίς αυτές τις διατάξεις ο κρατούμενος θα αποφυλακιζόταν λίγους μήνες αργότερα. Σ’όλη την Ευρώπη ο εγκλεισμός των ανηλίκων χρησιμοποιείται ως έσχατο μέσο και στην αντιμετώπισή τους επικρατεί η επιείκεια αντί της αυστηρότητας”.
