Τα τελευταία χρόνια, οι επιστήμονες του τμήματος ερευνών της Microsoft προσπαθούν να αναπτύξουν μέσα αποθήκευσης ψηφιακών δεδομένων που θα είναι κατασκευασμένα από μικρές αλυσίδες DNA. Ο λόγος που το κάνουν αυτό είναι ότι η χρήση γενετικού υλικού δίνει τη δυνατότητα φύλαξης μεγάλου όγκου δεδομένων σε συσκευές που θα έχουν πολύ μικρό όγκο (για παράδειγμα, όλες οι κινηματογραφικές ταινίες που έχουν δημιουργηθεί ποτέ θα χωρούσαν σε ένα μέσο με όγκο μικρότερο από έναν κύβο ζάχαρης).
H ανάπτυξη σκληρών δίσκων από DNA ξεκίνησε πριν από πέντε χρόνια, όταν ο γενετιστής George Church αποθήκευσε ένα βιβλίο σε αλυσίδες γενετικού υλικού. Πέρυσι η Microsoft κατάφερε να αποθηκεύσει 100 κλασικά λογοτεχνικά έργα (ανάμεσα στα οποία και το “Πόλεμος και ειρήνη” του Λέοντα Τολστόι), δηλαδή περίπου 200 ΜΒyte δεδομένων, σε ποσότητα γενετικού υλικού που το μέγεθός της δεν ξεπερνούσε τη μύτη ενός μολυβιού.
Το πρώτο λειτουργικό σύστημα που θα τεθεί σε παραγωγή αναμένεται να είναι έτοιμο μέχρι το 2020. Μέχρι τότε, αναμένεται ότι η Microsoft θα έχει λύσει τα προβλήματα στην ταχύτητα της διαδικασίας, η οποία για την ώρα είναι ακριβή και χρονοβόρα. Η αποθήκευση των 100 λογοτεχνικών έργων κόστισε 800.000 δολάρια, ενώ η ταχύτητα της κρυπτογράφησης ήταν περίπου 400 bytes ανά δευτερόλεπτο, όταν πρέπει να είναι τουλάχιστον 100 megabytes ανά δευτερόλεπτο. Technology Review
