Με την απεργία των δημοσιογράφων να αποτυπώνει, έστω και άθελά της, τη γενικότερη ακινησία που υπάρχει στα ζωτικά θέματα της χώρας, η ενημέρωση για τη διαπραγμάτευση γίνεται από το εξωτερικό. Προφανώς το fact δεν αναδημοσιεύει φήμες που εμφανίζονται σε φυλλάδες της αλλοδαπής όμως ο mainstream ξένος Τύπος δεν βλέπει συμφωνία μέσα στην εβδομάδα. Σε κάθε περίπτωση, η κυβέρνηση πάλι μαζεύει αποθεματικά ταμείων για να καλύψει ανάγκες σε μισθούς και συντάξεις. Συμφωνία για το Κλίμα στις ΗΠΑ, επίσκεψη Ομπάμα στην Ευρώπη, εκλογές σε Αυστρία και Σερβία. Και μια πολύ ενδιαφέρουσα είδηση για τις μικρομεσαίες επιχειρήσεις. Σήμερα ειναι η Παγκόσμια Ημέρα Ελονοσίας. Πρόκειται για μια μάχη κατά μιας ασθένειας αλλά στην πραγματικότητα κατά της φτώχειας. Χρόνος ανάγνωσης δελτίοιυ: 15 λεπτά.
Μεγάλη Δευτέρα 25 Απριλιου: Η Ευρώπη στα δύο.
Συμφωνία για το κλίμα.
Η φωτογραφία είναι από ένα ιδιωτικό κήπο στον Κόλπο Μιράμπελου στην Κρήτη, απεικονίζει ένα τεράστιο φίκο που κόπηκε σε κομμάτια για να διασωθεί η λεμονιά. Πέρα από τα υπαρξιακά ζητήματα που μου ανακινεί το θέαμα και δεν ενδιαφέρουν κανένα, την είδα ως αλληγορία της Συμφωνίας για το Κλίμα που υπογράφτηκε την Παρασκευή στην έδρα του ΟΗΕ (UN.org), στη Νέα Υόρκη. Για να περισσώσεις κάτι συχνά πρέπει να θυσιάσεις κάτι άλλο κι αυτό που οι 130 χώρες δεσμεύτηκαν την Παρασκευή να θυσιάσουν και μάλιστα σε μια περίοδο ύφεσης της παγκόσμιας οικονομίας είναι την γρήγορη ανάπτυξη σε βάρος του περιβάλλοντος. Κι αν αυτό είναι κάτι που συζητείται εύκολα (;) σε μια ανεπτυγμένη δυτική χώρα όπως οι ΗΠΑ που πρωτοστάτησαν στην υπογραφή της συμφωνίας, δεν είναι τόσο αυτονοητο ότι θα σπεύσεις να το επιβάλλεις στην Ινδία.
Η είδηση: Ανώτατοι αξιωματούχοι 130 χωρών συγκεντρώθηκαν στην έδρα του ΟΗΕ στη Νέα Υόρκη για να υπογράψουν την Συμφωνία για το Κλίμα που αποφασίστηκε τον Δεκέμβριο. Στο Παρίσι οι χώρες δεσμεύτηκαν να συνεργαστούν στο να πέσει η θερμοκρασία της γης μέχρι και 2 βαθμούς Κελσίου, για να καταφέρουν στην πραγματικότητα η θερμοκρασία να πέσει 1,5 βαθμούς. Οι περισσότερες χώρες πρέπει να επικυρώσουν τη συμφωνία στα εθνικά τους κοινοβούλια και η συμφωνία θα ενεργοποιηθεί όταν επικυρωθεί τουλάχιστον από 55 χώρες που παράγουν και το 55% του διοξειδίου του άνθρακα που ευθύνεται για το φαινόμενο του θερμοκηπίου. Στόχος είναι η συμφωνία να τεθεί σε εφαρμογή μέχρι του 2020. Τη συμφωνία εκ μέρους της Ελλάδας (capital.gr) την υπέγραψε ο υπουργός Ενέργειας και Περιβάλλοντος κ.Γιάννης Τσιρώνης.
Η συμφωνία έχει γίνει δεκτή με σκεπτικισμό και αισιοδοξία σε ίδια αναλογία. Κάποιοι επισημαίνουν ότι στην πραγματικότητα είναι ανέφικτο να μειωθεί η βιομηχανική παραγωγή που παράγει τους ρύπους ενώ άλλοι πιστεύουν ότι τώρα που η καθαρή ενέργεια γίνεται όλο και φθηνότερη κάτι τέτοιο δεν είναι απίθανο. Η πιο προσγειωμένη άποψη αντλεί αισιοδοξία από την ίδια τη φύση της συμφωνίας που υπεγράφη. Δεν είναι μια συμφωνία που θα διορθώσει προβλήματα αλλά θα λειτουργήσει ως γενικό πλαίσιο συντονισμού επιμέρους προσπαθειών για το κλίμα. Μια ενδιαφέρουσα ανάλυση για το θέμα μπορείτε να διαβάσετε στους NYT.
Μιας και μιλάμε για περιβάλλον, διάβασα κάτι που αφορά στη χώρα μας και μου άρεσε πολύ. Παρελθόν η χρήση της πλαστικής σακούλας στη Σίφνο και την Αλόνησσο (Kathimerini.gr). Εύγε.
*Τη φωτογραφία μου την παραχώρησε ο Θοδωρής Σπυριδάκης και τον ευχαριστώ.
Παγκόσμια Ημέρα κατά της Ελονοσίας.
Η ελονοσία είναι η παλαιότερη καταγεγραμμένη ασθένεια σε παγκόσμο επίπεδο. Μεταδίδεται από τα κουνούπια. Το 2015 καταγράφτηκαν 214 εκατομμύρια κρούσματα ελονοσίας που οδήγησαν σε 438.000 θανάτους. Περίπου το 80% ήταν παιδιά κάτω των πέντε ετών. Οι περισσότεροι από αυτούς τους θανάτους σημειώθηκαν στην υποσαχάρια Αφρική.
“Ας τελειώνουμε με την ελονοσία για τα καλά” είναι το φετινό μότο της Παγκόσμιας Οργάνωσης Υγείας (WHO.org). Η ελονοσία είναι η κατεξοχήν ασθένεια που συνδέεται με τη φτώχεια γιαυτό και αποτελεί επείγουσα προτεραιότητα για τη δημόσια υγεία. Τα έξοδα για τη θεραπεία της, παγιδεύουν τις οικογένειες σ’ έναν κύκλο ασθένειας, ταλαιπωρίας και φτώχειας. Σήμερα, 3,2 δισεκατομμύρια άτομα (σχεδόν το ήμισυ του παγκόσμιου πληθυσμού) είναι σε κίνδυνο. Από το 2000 η ελονοσία κοστίζει στην υποσαχάρια Αφρική 300 εκατομμύρια δολάρια κάθε χρόνο, μόνο για τη διαχείριση της κρίσης και εκτιμάται ότι θα κοστίσει έως και 1,3% του ΑΕΠ στην Αφρική. Τα στοιχεία προέρχονται από τη UNICEF.
Για να γίνει αντιληπτή η δυσκολία στην αντιμετώπισή της αρκεί να αναφέρουμε ότι μόλις το 2015 η Ευρώπη διαπιστώθηκε ως απαλλαγμένη από την ελονοσία με τα περιστατικά από 90.000 το 1995 να πέφτουν στο μηδέν το 2015. Η περίπτωση της Ευρώπης (qz.com) λειτουργεί ως εγχειρίδιο αντιμετώπισης της ασθένειας και στην Αφρική, αποδεικνύει ότι κάτι τέτοιο είναι εφικτό όταν οι χώρες περάσουν από την απλή πρόληψη στην εξάλειψη και βέβαια δράσουν συντονισμένα μέσα από δεσμευτικές συμφωνίες. Ο Παγκόσμιος Οργανισμός Υγείας επισημαίνει ότι η επιτυχία της Ευρώπης είναι τεράστια αλλά την ίδια στιγμή και εύθραυστη δεδομένου ότι η ελονοσία είχε εξαληφθεί πάλι κατά τη δεκαετία του 1970 για να επιστρέψει τη δεκαετία του ’80. Το πρόβλημα στην Ευρώπη είναι, βέβαια μηδαμινό σε σχέση με την Αφρική αλλά δείχνει το δρόμο και βέβαια δημιουργεί την απαραίτητη αισιοδοξία που απαιτούν οι σταυροφορίες που έχουν στόχο την εξάλειψη των ασθενειών και της φτώχειας.
Οικονομία: Σκουπίζουν τ’αποθεματικά των ταμείων.
Συνεχίστηκαν και σήμερα οι διαπραγμετεύσεις της κυβέρνησης με τους δανειστές για τα μέτρα ύψους 5,4δις που προβλέπει το Μνημόνιο ΣΥΡΙΖΑ. Οι πληροφορίες θέλουν η διαπραγμάτευση να έχει σκαλώσει στο όριο του αφορολόγητου. Στόχος είναι να κλείσει η συμφωνία μέχρι αύριο, Μεγάλη Τρίτη ώστε την Πέμπτη να πραγματοποιηθεί Eurogroup. Βέβαια, η πλευρά των δανειστών έχει δηλώσει σε όλους τους τόνους πως απαιτεί να ψηφιστεί και δεύτερο πακέτο μέτρων ύψους 3,6 δις. Στην πραγματικότητα είναι ένα ακόμα μνημόνιο που θα ενεργοποιηθεί εφόσον δεν επιτευχθούν οι στόχοι που συμφωνήθηκαν στο 3ο μνημόνιο, το Μνημόνιο ΣΥΡΙΖΑ.
Σήμερα το βράδυ ο Γερμανός ΥΠΟΙΚ Β.Σόιμπλε δήλωσε (Naftemporiki.gr) πως δεν ξέρει αν θα γίνει Eurogroup την Μεγάλη Πέμπτη αν και όλοι εργάζονται προς αυτή την κατεύθυνση.
Την ώρα που το οικονομικό επιτελείο διαπραγματεύεται, η κυβέρνηση σαρώνει τα αποθεματικά των ταμείων παρ’όλο που ο Πρωθυπουργός την προηγούμενη εβδομάδα, δήλωσε στη Βουλή ότι η οικονομία βρίσκεται σε τροχιά ανάκαμψης και έχουμε καταγράψει και πλεόνασμα. Μετά τα νοσοκομεία, τον ΟΑΕΔ και τον ΕΟΠΥΥ, ήρθε η σειρά της Βουλής (skai.gr) να μεταφέρει τα αποθεματικά της στην Τράπεζα της Ελλάδος.
Το αποθεματικά των ταμείων, μεταφέρονται στην ΤτΕ με ενεργοποίηση των περσινών Πράξεων Νομοθετικού Περιεχομένου που είχαν εκδοθεί πέρυσι όταν η κυβέρνηση πάλι διαπραγματευόταν με τους δανειστές.
Η αντιπολίτευση με ανακοίνωσή της (ND.gr) κάνει λόγο για “Νέο ριφιφί από την Κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ ΑΝΕΛ ένα χρόνο μετά από τον περυσινό, αναγκαστικό εσωτερικό δανεισμό”.
Οικονομία: Σημαντική προοπτική για τις μικρομεσαίες επιχειρήσεις.
Την είδηση τη διαβάσαμε στο capital.gr και αφορά τις μικροαμεσαίες επιχειρήσεις και την ανθολογούμε ως ενδεικτική του πώς λειτουργεί το σύστημα χρηματοδότησης των μικρομεσαίων επιχειρήσεων ή μάλλον πώς *δεν* λειτουργεί και ποιες προοπτικές υπάρχουν.
Τι τελευταίες ημέρες συζητείται ότι ετοιμάζεται η απελευθέρωση της έκδοσης ομολογιακών δανείων από μικρομεσαίες επιχειρήσεις, που ως φαίνεται είναι και η μόνη εφικτή εναλλακτική για την λύση του προβλήματος χρηματοδότησης της αγοράς. Ουσιαστικά, ενώ υπάρχουν μικρομεσαίοι ιδιώτες επενδυτές που θα ενδιαφέρονταν να επενδύσουν σε υγιείς μικρομεσαίες επιχειρήσεις, οι τράπεζες για μια σειρά από λόγους (capital controls, κόκκινα δάνεια, δυσπιστία των καταθετών) αδυνατούν να παίξουν τον ενδιάμεσο ρόλο που έπαιζαν μέχρι τώρα στο πεδίο αυτό της αγοράς. Η εξέλιξη αυτή είναι εξαιρετικά σημαντική, καθώς θα διευκολύνει την διοχέτευση των κεφαλαίων που ακόμα υπάρχουν και περιμένουν αδρανή, στην αγορά που έχει ζωτική ανάγκη για αυτά, παρακάμπτοντας τις τράπεζες, αν και θα πρέπει να περιμένουμε τις λεπτομέρειες της υλοποίησης.
Η ασφυξία της αγοράς, και ειδικά των μικρομεσαίων επιχειρήσεων, δεν οφείλεται μόνο στην μειωμένη ζήτηση και στο κώμα στο οποίο βρίσκονται οι τράπεζες λόγω των κόκκινων δανείων. Οφείλεται και σε διαρθρωτικές δυσκαμψίες, που χαρακτηρίζουν όλη την Ευρώπη και πολύ περισσότερο φυσικά την Ελλάδα. Μέχρι τώρα οι μικρομεσαίες επιχειρήσεις δεν μπορούσαν να αντλούν χρηματοδότηση παρά μόνο από τις τράπεζες, καθώς η άντληση κεφαλαίων από τα χρηματιστήρια ή από ομολογιακά δάνεια στις διεθνείς αγορές αφορούσε αναγκαστικά μόνο τις μεγαλύτερες επιχειρήσεις που είχαν την δυνατότητα να αναλάβουν το μεγάλο διαχειριστικό κόστος που απαιτείται. Το πρόβλημα των μη εξυπηρετούμενων δανείων όμως κάνει τις τράπεζες στην Ελλάδα (αλλά και στην Ιταλία, όπου το θέμα θεωρείται επίσης κρίσιμο για την οικονομία) όχι μόνο να έχουν ουσιαστικά μηδενίσει τις νέες επιχειρηματικές χορηγήσεις, αλλά και να μειώνουν τις ήδη υφιστάμενες, εξαναγκάζοντας επιχειρήσεις να επιστρέφουν κεφάλαια. Από την άλλη, η δυσπιστία των καταθετών ακυρώνει και τον βασικό ρόλο του τραπεζικού συστήματος σε μια οικονομία: του ενδιάμεσου που διευκολύνει την μετατροπή των αποταμιεύσεων σε επενδύσεις.
Τα ομολογιακά δάνεια, δηλαδή δάνεια που συνάπτει απευθείας μια επιχείρηση με ενδιαφερόμενους επενδυτές, θα έπρεπε να είναι και ο σημαντικότερος μοχλός χρηματοδότησης μικρομεσαίων επιχειρήσεων και ταιριάζει και στους επενδυτές και στις επιχειρήσεις, πολύ περισσότερο από το χρηματιστήριο, καθώς εξασφαλίζουν εξασφαλισμένη απόδοση στους μεν, χωρίς παραχώρηση ιδιοκτησίας από την πλευρά των δε. Στις ΗΠΑ, η χρηματοδότηση των επιχειρήσεων γίνεται σε ποσοστό 70% μέσω ομολογιακών εκδόσεων και μόνο 30% από τραπεζικό δανεισμό, ενώ στην Ευρώπη η αναλογία είναι αντίστροφη (και στην Ελλάδα σχεδόν μηδενική).
Βέβαια, το ζήτημα δεν είναι απλό διότι απαιτεί τροποποίηση του κανονιστικού πλαισίου τόσο από την Επιτροπή Κεφαλαιαγοράς όσο και από την ΤτΕ. Το ότι έπρεπε να φτάσουμε βέβαια στον 6ο χρόνο μνημονίων και 8ο χρόνο ύφεσης για να κινητοποιηθούμε γύρω από τα ζητήματα αυτά δείχνει πόσο αργά είναι τα αντανακλαστικά και της Ε.Ε. αλλά και των δικών μας κυβερνήσεων στην αντιμετώπιση εκτάκτων συνθηκών.Το ζήτημα θα το παρακολουθούμε και θα ενημερώνουμε.
Για να λαμβάνετε το δελτίο με εμέηλ εγγράφεστε εδώ.
Κόσμος: Εκλογές στην Αυστρία και την Σερβία.
Όπως παρατήρησε σήμερα το πρωί το POLITICO η ΕΕ “έξω τα πάει καλά” ενώ εντός το ρεύμα του ευρωσκεπτικισμού εξαπλώνεται και αποκτά και επίσημη εκπροσώπηση στα εθνικά κοινοβούλια.
Στην Αυστρία η Άκρα Δεξιά, κερδίζει τον α’γύρο των προεδρικών εκλογών. Ο Νόρμπερτ Χόφερ του FPO αναδείχτηκε πρώτος κερδίζοντας το 35% των ψήφων. Δεύτερος με 21,3% είναι ο υποψήφιος του κόμματος των Πρασίνων Αλεξάντερ φαν ντερ Μπέλεν.
Ο ρολος του προέδρου στην Αυστρία είναι περιορισμένος παρ’όλα αυτά όμως τα δυο κόμματα που εναλλάσσονταν στην κυβέρνηση μεταπολεμικά σχεδόν εξαφανίστηκαν.Για πρώτη φορά κανένας υποψήφιος του Σοσιαλδημοκρατικού και του Λαϊκού κόμματος δεν θα διεκδικήσει την προεδρία της Αυστρίας. Βρήκα πλήρες το ρεπορτάζ του ΒΗΜΑτος. Ο δεύτερος γύρος των προεδρικών εκλογών θα διεξαχθεί στις 22 Μαίου.
Στη Σερβία, αντιθέτως, μεγάλος νικητής των πρόωρων εκλογών (Lifo.gr) ήταν ο φιλοευρωπαϊστής Πρωθυπουργός Αλεξάνταρ Βούσιτς. Το Σερβικό Προοδευτικό Κόμμα φαίνεται να κερδίζει το 49% των ψήφων παρά το πρόγραμμα λιτότητας που εφαρμόζει. Η νίκη Βούσιτς ερμηνεύεται ως εντολή από τον σερβικό λαό να προχωρήσει τις μεταρρυθμίσεις και να συνεχίσει τις διαδικασίες ένταξης στην ΕΕ.
