Θα το πούμε με κίνδυνο να μας κατηγορήσουν για νεοφιλελευθερισμό: μια διεθνής εμπορική συνθήκη μεταξύ ελεύθερων κρατών είναι καταρχάς μια πολύ καλή ιδέα. Το εμπόριο ανοίγει σύνορα με ό,τι καλό αυτό συνεπάγεται. Έγκειται στις διαπραγματευτικές ικανότητες των ενδιαφερόμενων μερών το ώφελος που θα προκύψει για την κάθε πλευρά από την επίτευξη των εμπορικών συμφωνιών.
Η συμφωνία για το ελεύθερο εμπόριο μεταξύ ΗΠΑ-ΕΕ, η περίφημη TTIP (Διατλαντική Εταιρική Σχέση Συναλλαγών και Επενδύσεων), είχε δεχθεί σφοδρή κριτική σε διάφορα επίπεδα, κάποια από αυτά δικαιολογημένα. Όμως, βρισκόμασταν σε φάση διαπραγμάτευσης. Έτσι λοιπόν, δυσκολευόμαστε να αντιληφθούμε την ικανοποίηση με την οποία ο Αντικαγκελάριος και Υπουργός Οικονομικών της Γερμανίας, Ζίγκμαρ Γκάμπριελ, ανήγγειλε χθες (In.gr), σε τηλεοπτική του συνέντευξη στο ZDF, την de facto αποτυχία των διαπραγματεύσεων.
Οι συζητήσεις ξεκίνησαν το 2013 και τα διάφορα προσχέδια της συμφωνίας είναι εμπιστευτικά. Όμως μια σειρά από διαρροές (Guardian) των προσχεδίων αυτών, έφεραν στο φως συζητήσεις για την εφαρμογή χαλαρότερων όρων στα θέματα προστασίας της δημόσιας υγείας, μετατόπιση του κέντρου βάρους του εμπορίου στις πολυεθνικές και βέβαια προβλήματα στην προστασία του περιβάλλοντος. Μάλιστα, μια ευρωπαϊκή πρωτοβουλία για τη συγκέντρωση υπογραφών κατά της TTIP έχει συγκεντρώσει μέχρι σήμερα 3,5 εκατομμύρια υπογραφές.
Τυχόν επαλήθευση των εκτιμήσεων στου σοσιαλιστή Γκάμπριελ που γίνονται και εν όψει των γερμανικών εκλογών του 2017 θα πρέπει να προσμετρηθεί ως σοβαρό πλήγμα τόσο για τον Μπάρακ Ομπάμα όσο και για την Άνγκελα Μέρκελ αφού έχουν εργαστεί από κοινού για την προαγωγή της συμφωνίας αυτής.
*Για την τεκμηρίωση χρησιμοποιήσαμε πληροφορίες από το Quartz.
