Power game στην Ουάσινγκτον για την ελληνική υπόθεση.

Μας προβλημάτισε για το εαν θα έπρεπε να περιλάβουμε στο δελτίο τα ρεπορτάζ από την σύνοδο του ΔΝΤ και της Παγκόσμιας Τράπεζας στη Ουάσινγκτον γιατί πέρα από δηλώσεις και διαρροές που στόχο έχουν την επικράτηση στο πεδίο των εντυπώσεων, για την ώρα δεν έχουμε κάποια νέα με τη μορφή facts που να αφορούν τη χώρα μας. Την ίδια στιγμή όμως θα ήταν παράλειψη να μην αναφερθούμε στο ελάχιστο για λόγους που ελπίζουμε ότι θα γίνουν σαφείς.

Τί παίζεται:
Το ΔΝΤ καταρχάς ενδιαφέρεται να πετύχει το πρόγραμμα διάσωσης της χώρας και βέβαια να πάρει πίσω τα λεφτά του! Πιστεύει ότι Kathimerini.gr) οι δημοσιονομικοί στόχοι που έχουν τεθεί από του Ευρωπαίους εταίρους για την Ελλάδα είναι πολύ υψηλοί και το πρόγραμμα θα αποτύχει εαν δεν εφαρμοστεί κατά γράμμα κι έαν δεν διευρυνθούν οι μεταρρυθμίσεις στο δημόσιο τομέα (εννοούν απολύσεις, ας μην κρυβόμαστε).
Δηλώνουν πρόθυμοι να μπουν στο πρόγραμμα (κάτι που το ζητά με επιμονή η ΕΕ και ειδικά η Γερμανία) αλλά πιστεύουν πως εαν δεν υπάρξει κάποια ρύθμιση για το χρέος δεν υπάρχει κανένα νόημα.

Η ΕΕ και δη η Γερμανία από την πλευρά της επιμένει το ΔΝΤ να είναι μέρος του προγράμματος διάσωσης αλλά για την ώρα αρνείται να μπει (skai.gr)στη συζήτηση για τη ρύθμιση του χρέους την οποία τη θεωρεί παραπλανητική στην παρούσα χρονική συγκυρία.  Αυτό βέβαια αποτελεί αντίφαση στη γερμανική θέση (έχει δίκιο ο ΥΠΟΙΚ κ.Τσακαλώτος γιαυτό στις δηλώσεις που έκανε χθες στο Bloomberg) αλλά ο Δρ.Σόυμπλε είναι ισχυρός και λίγο-πολύ κάνει ό,τι θέλει και όχι πάντα με την καλή έννοια, εαν υποθέσουμε ότι υπάρχει καλή έννοια σ’αυτό

Η ελληνική πλευρά είναι αδύναμη. Αντικειμενικά αδύναμη γιατί για να χτυπήσεις το χέρι στο τραπέζι δεν πρέπει να το έχεις απλωμένο στη ζητιανιά. Ωστόσο η κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑΝΕΛ έχει φέρει τη χώρα σε χειρότερη μοίρα και τώρα δεν αναφερόμαστε στα αποτελέσματα της πολιτικής της στην οικονομία. Για το θέμα του ΔΝΤ έχει αλλάξει γνώμη μέχρι σήμερα τρεις φορές! Θυμίζουμε τις παλινωδίες του περυσινού Απριλίου με τις υποκλοπές στο Χίλτον(FACT News), στις οποίες είχε ανακατέψει μέχρι και τον ΠτΔ όταν τον έβαζε να δηλώνει ότι  στο πρόγραμμα πρέπει να μείνει μόνον ο ESM. Ποιος να μας πάρει, μετά σοβαρά και πώς να μην μας κάνει μπαλάκι στο παιχνίδι του;

Ναι, “Η Ελλάδα είναι μια γαζέλα ανάμεσα σε δύο ελέφαντες” όπως δήλωσε ο κ.Τσακαλώτος στη συνέντευξή του στο Bloomberg αλλά κάποια στιγμή ο ελληνικός λαός περιμένει ν’ακούσει και κάποια αυτοκριτική.

Αμερικανικές εκλογές: Τυφώνας Τραμπ

Το πρωί της Παρασκευής 7 Οκτωβρίου και στα γραφεία της εφημερίδας Washington Post χτύπησε το τηλέφωνο του συντάκτη David Fahrenthold. “Σ’ενδιαφέρει να δεις ένα βίντεο με τον Τραμπ που δεν έχει προβληθεί ποτέ ξανά;”, ρώτησε η ανώνυμη πηγή. Φυσικά ο συντάκτης απάντησε καταφατικά και μόλις είδε το ολιγόλεπτο βίντεο ξεκίνησε το σπριντ της αποκάλυψης της ιστορίας (The Washington Post)

Το βίντεο χρονολογείται από το 2005 και αφορά μια συζήτηση του Ντόναλντ Τραμπ και του Billy Bush (ξάδελφο του πρώην αμερικανού προέδου G.W.Bush). Η συζήτηση ελάμβανε χώρα μέσα στο van της εκπομπής “Access Hollywood” του τηλεοπτικού καναλιού NBC κι ενώ αυτό κατευθυνόταν προς το στούντιο της εκπομπής στην οποία θα εμφανιζόταν ο Τραμπ ως καλεσμένος του Μπίλυ Μπους.

Στο βίντεο ακούμε τη φωνή του υποψηφίου των Ρεπουμπλικανών ενώ αφηγείται την απόπειρα να κάνει σεξ με μια γυναίκα που στο ηχητικό λέγεται “Νάνσυ”. Ήταν παντρεμένη και αρνήθηκε τις προτάσεις του Τραμπ εαν κι εκείνος πριν επιχειρήσει να την αρπάξει δια της βίας αποπειράθηκε να την δελεάσει με τα λεφτά του προτείνοντάς της να πάνε για ψώνια για να αγοράσουν έπιπλα για το σπίτι τους. Πέραν του ύφους της συνομιλίας φέρεται να λέει πως “Όταν είσαι σταρ μπορείς να τις κάνεις ό,τι θες”.

Το ύφος της συνομιλίας είναι τέτοιο που πολλά τηλεοπτικά μέσα, όπως το CNN, μπήκαν στο δίλημμα για το εαν θα πρέπει να το μεταδώσουν. Τη γνησιότητα του βίντεο την παραδέχτηκε αμέσως ο Ντόναλντ Τραμπ με βίντεο που δημοσίευσε στο facebook όπου απολογείται για το λάθος του αλλά καταγγέλλει τη δημοσίευσή του ως απόπειρα των Δημοκρατικών ν’αλλάξουν τη συζήτηση ενώ ανακοίνωση εξέδωσε και Billy Bush στην οποία αναφέρει ότι ντρέπεται για τη συνομιλία και ότι από τότε έχει ωριμάσει ως άνθρωπος και σήμερα δεν θα την επαναλάμβανε.

Ποιο ακριβώς είναι το ζήτημα που έχει δημιουργηθεί;

Όσοι παρακολουθούν την αμερικανική κοινή γνώμη σε βάθος χρόνου καταλαβαίνουν ότι το ζήτημα που δημιουργήθηκε ξεπερνά την έτσι κι αλλιώς γνωστή περιφρόνηση του Τραμπ προς το γυναικείο φύλο. Εαν πάμε λίγο πίσω στο χρόνο, στην εποχή του σκανδάλου Κλίντον-Μόνικας Λουίνσκι θα θυμηθούμε ότι η βασική κριτική που δέχτηκε ο Κλίντον τόσο από τους ορκισμένους αντιπάλους του όσο κι από τους πολιτικούς του φίλους δεν περιορίζονταν στο ζήτημα της απιστίας. Τον κατηγόρησαν ότι έκανε κατάχρηση της εξουσίας του και μάλιστα μέσα στο ίδιο το Οβάλ Γραφείο, το απόλυτο σύμβολο εξουσίας στον πλανήτη σε βάρος μια νέας γυναίκας την οποία η οικογένειά της, μια μέση αμερικανική οικογένεια είχε εμπιστευθεί στην αμερικανική πολιτεία. Αυτή ήταν τότε η ουσία του σκανδάλου Λουίνσκι.

Σήμερα, αυτό που θα στοιχίσει στον Τραμπ, δεν είναι μόνο το ύφος της συνομιλίας και η φύση των σχολίων. Είναι ότι επιμένει να ριχτεί σε μια παντρεμένη γυναίκα την οποία για να την πείσει χρησιμοποιεί τον πλούτο και την κοινωνική του θέση. Μπορούμε όλοι να φανταστούμε την εντύπωση που θα κάνει αυτό στον μέσο, συντηρητικό ψηφοφόρο της μεσαίας τάξης και μάλιστα αυτόν που τον ακολουθεί μέσα στο πλαίσιο του ασαφούς αντισυστημισμού απέναντι στα “πολιτικά τζάκια”.

Ο σάλος ήταν τεράστιος. Σύμφωνα με τη Washington Post που έκανε την αποκάλυψη, μόλις δημοσίευσε το βίντεο στο σάιτ της υπήρξε στιγμή που έβλεπαν το βίντεο 100.000 χρήστες ταυτοχρόνως με αποτέλεσμα να “κρασάρει” για λίγα λεπτά ο σέρβερ της.

Οι πιο σφοδρές αντιδράσεις αυτή τη στιγμή καταγράφονται (The Washington Post) στο στρατόπεδο των Ρεπουμπλικανών και φτάνουν μέχρι τον υποψήφιο αντιπρόεδρό του τον Μάικ Πενς που δήλωσε (NBC News)ότι αισθάνεται προσβεβλημένος από τα σχόλια του Τραμπ, ενώ ακύρωσε την αυριανή ομιλία του σε προεκλογική εκδήλωση του κόμματος στο Wisconsin.

Η αποκάλυψη μπορεί να λειτουργήσει ως “θανατηφόρο χτύπημα” στην καμπάνια Τραμπ. Μένει να το δούμε. Ενόψει μάλιστα του πολύ κρίσιμου debate της Κυριακής…

Brexit: Ένα άσχημο διαζύγιο.

Η εντύπωση ότι το διαζύγιο της Βρετανίας θα είναι τουλάχιστον αξιοπρεπές και ευπρεπές πρέπει να είχε επικρατήσει από την εικόνα του φλεγματικού και μονίμως αποστασιοποιημένου Βρετανού που έχουμε διαμορφώσει μέσα από την αναπαραγωγή των στερεότυπων της pop κουλτούρας.

Έκπληξη, οργή και φόβος είναι τα κυρίαρχα συναισθήματα που παρήγαγε η σχετική με το Brexit ειδησεογραφία, την εβδομάδα που μας πέρασε. Και αναρωτιόμαστε γιατί. Ίσως δεν έχει γίνει κατανοητή η δυναμική που οδήγησε στην ψήφο υπέρ της αποχώρησης της Βρετανίας από την ΕΕ. Σε κάθε περίπτωση όσοι δεν είχαν καταλάβει σε τί μεταφράζεται το Brexit το κατανόησαν αυτή την εβδομάδα με αφορμή όσα ακούστηκαν από την ίδια την ΠΘ της Βρετανίας στο συνέδριο/συνδιάσκεψη του Συντηρητικού Κόμματος.

“Όποιος θεωρεί εαυτόν “πολίτη του κόσμου” σημαίνει πως είναι ένας πολίτης που δεν ανήκει πουθενά, κάποιος που δεν αντιλαμβάνεται καν την έννοια του πολίτη” δήλωσε η Τερέζα Μέι στο λόγο (The Independent) που εξεφώνησε στο συνέδριο του κόμματος. Με αυτή τη θέση η ΠΘ της Βρετανίας ανταποκρίθηκε στο βασικό αίσθημα όσων ψήφισαν υπέρ του ΟΧΙ δηλαδή στην ξενοφοβία και στην αντιμετανάστευση. Βέβαια, ως Υπουργός Εσωτερικών είχε εφαρμόσει αντιμεταναστευτικές πολιτικές όπως την απαγόρευση σε Βρετανούς πολίτες να φέρνουν στη χώρα τις συζύγους και τα παιδιά τους εαν είχαν εισόδημα κάτω από €24.000.

Όμως δεν ήταν μόνον η δήλωση Μέι. Πάλι στη συνδιάσκεψη των Συντηρητικών, η Υπουργός των Εσωτερικών Amber Rudd πρότεινε (The Guardian) οι εταιρείες να υποχρεώνονται να δημοσιοποιούν πόσους ξένους απασχολούν ώστε με πίεση (εννοεί κατακραυγή) της κοινής γνώμης να αναγκάζονται να προσλαμβάνουν Βρετανούς πολίτες. Παρανοϊκά πράγματα, δεδομένου ότι πλήθος πολυεθνικών επί Βρετανικού εδάφους για εξειδικευμένες υπηρεσίες, στηρίζονται σε ανθρώπινο δυναμικό από πολίτες της ΕΕ για να καλύψουν τα κενά που δεν μπορούν να καλύψουν οι Βρετανοί.

Πάντως η Τερέζα Μέι συνεχίζει να επιμένει (Naftemporiki.gr) ότι μπορεί να εξασφαλίσει για λογαριασμό της Βρετανίας τη συμμετοχή της στην ενιαία αγορά της ΕΕ αν και η γερμανίδα Καγκελάριος, έσπευσε, για μια ακόμα φορά, να το ξεκόψει στεγνά (Naftemporiki): “Δεν υπάρχει ενιαία αγορά χωρίς ελεύθερη μετακίνηση προσώπων”.

Εαν αυτά φαντάζουν ρητορικά πυροτεχνήματα που έπεσαν σ’ενα συνέδριο η πραγματικότητα δεν είναι πολύ διαφορετική. Σάλος προκλήθηκε από την είδηση (The Guardian) ότι κυβερνητικοί κύκλοι δήλωσαν σε μη Βρετανούς καθηγητές του London School of Economics ότι δεν θα χρειαστούν οι συμβουλευτικές υπηρεσίες τους για τη διαχείριση του Brexit, εαν και έχουν ειδικευθεί σε θέματα που άπτονται της διαδικασίας. Με ανακοίνωσή του το Foreign Office δήλωσε ότι η διαδικασία εμπίπτει στα κρατικά μυστικά ενώ διεύψεσε ότι αρνήθηκε τις υπηρεσίες κάποιου ακαδημαϊκού”.  Το LSE με τη σειρά του δήλωσε ότι το ακαδημαίκό του προσωπικό είναι εγνωσμένου κύρους και πολύ συχνά έχει βοηθήσει τη βρετανική κυβέρνηση. Η προάσπιση των κρατικών μυστικών είναι πάντα ευθύνη της κυβέρνησης και κανενός άλλου.

Έρευνα YouGov: Οι μισοί Ευρωπαίοι αποδέχονται αντιμεταναστευτικές απόψεις.

Στο FACT και στην Agilis που το εκδίδει παρατηρούμε με προσοχή και μεγάλο ενδιαφέρον την ερευνητική δραστηριότητα (κυρίως τη μεθοδολογία) της εταιρείας δημοσκοπήσεων YouGov.

Σύμφωνα με τελευταία έρευνα της YouGov, λοιπόν που δημοσίευσε κατ’αποκλειστικότητα το Buzz Feed σε έρευνα που έγινε σε 12 χώρες της ΕΕ και σ’ενα δείγμα πάνω από 12.000 ανθρώπων, μέτρησε πόσο αποδεκτές είναι απόψεις που χαρακτηρίζοντα ξενοφοβικές, ρατσιστικές και πόσοι τελικά αποδέχονται την αντιμεταναστευτική ρητορική.

Η έρευνα του YouGov είναι η πρώτη που μετράει στάσεις πληθυσμού απέναντι σε γεγονόταν όπως το Brexit, η μεταναστευτική κρίση αλλά και ζητήματα όπως η απαγόρευση του burkini στη Γαλλία και βέβαια πως η άνοδος του Ντοναλντ Τραμπ και της λαϊκίστικης δεξιάς στις ΗΠΑ επιδρά στην Ευρώπη.

Στη Βρετανία ένα 48% αποδέχεται αυταρχικές και λαϊκίστιες αποψεις παρά το γεγονός ότι λιγότερο από 20% δηλώνει ότι ανήκει στην Άκρα Δεξιά.
Στη Γαλλία το ποσοστό ανέρχεται στο 63%
Στην Ιταλία στο 47%
Στη Γερμανία το 18%. Σε σχέση με τα προηγούμενα δείχνει μικρό αλλά με δεδομένη την ιστορία της χώρας οι ειδικοί εκτιμούν ότι αυτό το ποσοστό είναι υψηλό.
Τα μεγαλύτερα ποσοστά καταγράφονται στη Ρουμανία και την Πολωνία με ποσοστά 82% και 78% αντιστοίχως.

Ο επικεφαλής του τμήματος ερευνών του YouGov για την Ευρώπη, τη Μέση Ανατολή και την Αφρική επεσήμανε πως : “τα αποτελέσματα αυτά δείχνουν ότι ο διαχωρισμός μεταξύ Αριστεράς και Δεξιάς, έχουν αντικατασταθεί από ένα πλέγμα πιο πολύπλοκων συσχετισμών και ομαδοποιήσεων με πολύ βαθιές επιπτώσεις σε ολόκληρη την Ευρώπη. Κάθε ομάδα/κόμμα που θα καταφέρει να εκφράσει με επιτυχία αυτές τις αυταρχικές ιδέες θα σημειώσει μεγάλη εκλογική επιτυχία”.

Πηγή: Buzzfeed.

Τεχνολογία: “Μίλα, μνημη!” (Long Read)

Στον Τύπο, διαβάζουμε συχνά άρθρα για τρόπους διαχείρισης των λογαριασμών μας στα σόσιαλ μήντια, των εμέηλ και των μηνυμάτων που έχουμε ανταλλάξει με τους φίλους μας όταν εμείς θα έχουμε πεθάνει.

Μια Ρωσίδα ωστόσο, ερευνήτρια στις εφαρμογές τεχνητής νοημοσύνης (Artificial Intelligence – AI) όταν έχασε τον καλύτερό της φίλο, αποφάσισε να συγκεντρώσει όσα μηνύματα είχαν ανταλλάξει στα πολλά χρονια της φιλίας τους και να τα χρησιμοποιήσει για να φτιάξει ένα bot, ένα ρομποτάκι που θα απαντούσε αυτόματα στα δικά της μηνύματα χρησιμοποιώντας ως “πρώτη ύλη” τα δικά του πραγματικά.

Συγκινητική ιστορία, σε μας θύμισε την ομηρική Νέκυια, το επεισόδιο της Οδύσσειας που ο ήρωας κατεβαίνει στον άλλο κόσμο για να του λύσουν οι πεθαμένοι τις απορίες του για το μέλλον.

“Μίλα, μνημη!” (The Verge).