Month: October 2017

Brexit: Η εβδομάδα που πέρασε, 21-27 Οκτωβρίου.

Το δεύτερο δείπνο της Μέι με τον Γιούνκερ είχε την ίδια κατάληξη με το πρώτο. Δράμα για το ποιος διέρρευσε τι.

Πρόοδος μηδέν. Οι παγωμένες διαπραγματεύσεις είναι πρόβλημα κυρίως για τους Βρετανούς. Όπως είπε αυτή την εβδομάδα ο Ίβαν Ρότζερς στην Επιτροπή Οικονομικών Υποθέσεων της Βουλής, η Τερέζα Μέι δεν έπρεπε να έχει ενεργοποιήσει το άρθρο 50 τόσο νωρίς, και χωρίς να είναι έτοιμη. Ο Ρότζερς ήταν ο μόνιμος αντιπρόσωπος της Βρετανίας στην ΕΕ, επικρατέστερος διαπραγματευτής για το Brexit, μέχρι που παραιτήθηκε καταγγέλλοντας χάος.

Δεύτερον, και ίσως σημαντικότερο: όσο ο καιρός περνάει, εδραιώνεται η πεποίθηση στις Βρυξέλλες ότι οι Βρετανοί δεν είναι ανέτοιμοι εκ πεποιθήσεως, αλλά γιατί έχουν αναλάβει ένα εγχείρημα ασύλληπτων διαστάσεων, οι οποίες ξεπερνούν τις προθέσεις τους.
Ο ίδιος ο υπουργός Εξόδου από την ΕΕ, Ντέιβιντ Ντέιβις είχε πει πριν από λίγο καιρό ότι το Brexit είναι πιο πολύπλοκο από την κατάκτηση της Σελήνης,  και αυτή την εβδομάδα ήρθε και η επιστημονική τεκμηρίωση του ισχυρισμού του. Ο γερμανός καθηγητής Ανάλυσης Κινδύνου Ρόναλντ Άλτερ απεφάνθη ότι η αποχώρηση της Βρετανίας είναι πιο πολύπλοκη από την αποστολή της NASA στο φεγγάρι το 1969.

Τουλάχιστον ο Άλτερ μπορεί να κάνει τις έρευνες του ανενόχλητος. Αντιθέτως, οι Βρετανοί συνάδελφοι του, θα παρακολουθούνται πλέον για τα ευρωπαϊκά φρονήματά τους. Ο Κρις Χίτον Χάρις, ευρωσκεπτικιστής και πρωτοκλασάτος βουλευτής των Τόρις, ζήτησε με επιστολή του να “δει” τα προγράμματα ευρωπαϊκών σπουδών στα βρετανικά πανεπιστήμια, προκειμένου να ελέγξει αν προπαγανδίζουν το remain. Πολύ έξυπνο εκ μέρους του, το 80% των πανεπιστημιακών είναι remainers, και φυσικά εξοργίστηκαν για την χονδροειδή προσπάθεια παραβίασης της ακαδημαϊκής ελευθερίας τους.

Πάντως, για να είμαστε δίκαιοι, η προσσελήνωση είναι το καλό σενάριο. Ο Λόρδος Λι ζήτησε την περασμένη Δευτέρα από την πρόεδρο του Σώματος να ρωτήσει τον αρχαιομαθή υπουργό Εξωτερικών Μπόρις Τζόνσον, αν θυμάται τους “Όρνιθες” του Αριστοφάνη, και τη Νεφελοκοκκυγία, την οποία παρομοίωσε με τον τελικό προορισμό της Βρετανίας στη μετά Brexit εποχή.
Η εβδομάδα σε ένα μονόστηλο: Ξέρεις κάποιον Brexiteer, θύμα πανεπιστημιακού Remainer; Γράψε στην Daily Mail.

Τί αποκάλυψαν τα αρχεία για τη δολοφονία του JFK

Το θέμα

Την Πέμπτη και μετά από σχετική εντολή του προέδρου Ντόναλντ Τραμπ, η υπηρεσία των Εθνικών Αρχείων των ΗΠΑ έδωσε στη δημοσιότητα περισσότερα από 2.800 πολυαναμενόμενα έγγραφα που σχετίζονται με τη δολοφονία του προέδρου Τζων Κέννεντι.  Αρχικά, ενώ ο πρόεδρος Τραμπ και  μετά από πίεση των υπηρεσιών ανέστειλε τη δημοσίευση μέρους του αρχείου για να προηγηθεί μεγαλύτερος έλεγχος για έξι ακόμα μήνες τελικώς χθες το απόγευμα, αιφνιδιαστικά, αποφάσισε να τα δώσει όλα στη δημοσιότητα.

Λίγη ιστορία
Ο πρόεδρος Κέννεντι δολοφονήθηκε στο Ντάλας στις 22 Νοεμβρίου του 1963 και όσον αφορά αυτή την υπόθεση το γεγονός της δολοφονίας είναι το μόνο στο οποίο δείχνουν όλοι να συμφωνούν. Καμία άλλη υπόθεση στην πολιτική δεν παρήγαγε τέτοιο όγκο θεωριών συνομωσίας όσο η δολοφονία του Κέννεντι από τον Λη Χάρβει Όσβαλντ.

Η επιτροπή Warren που διερεύνησε την υπόθεση κατέληξε πως ο Όσβαλντ έδρασε μόνος του αλλά επιτροπή της Βουλής για τη διερεύνηση δολοφονιών το 1979 κατέληξε ότι η δολοφονία Κέννεντι δεν αποκλείεται να είναι αποτέλεσμα συνομωσίας χωρίς βέβαια να υποδεικνύει ποιοι μπορεί να συνωμότησαν. Το πόρισμα του 1979 ενώ αποκλείει τις κυβερνήσεις της Κούβας και της Ρωσίας καθώς και τη CIA, τη Μαφία, το FBI και τις Μυστικές Υπηρεσίες, δεν απέκλεισε το ενδεχόμενο να εμπλέκονται άτομα που υπηρετούσαν στις υπηρεσίες αυτές.

Ενδιαφέρον
Ένας από αυτούς που αμφισβητούσαν το πόρισμα της επιτροπής Warren ήταν και ο ίδιος ο πρόεδρος Τραμπ ο οποίος πέρυσι και κατά τη διάρκεια του προεκλογικού αγώνα ισχυρίστηκε πως ο πατέρας του συνυποψηφίου του για το χρίσμα των Ρεπουμπλικάνων Τεντ Κρουζ από το Τέξας εμπλέκονταν στη δολοφονία. Καταλαβαίνουμε λοιπόν ότι η αρχική του απόφασή να υιοθετήσει τη συμβουλή των υπηρεσιών και να κρατήσει διαβαθμισμένο μέρος του αρχείου για ακόμα έξι μήνες μάλλον θα αναζωπύρωναν τις θεωρίες συνομωσίας.

Τι νέο μαθαίνουμε

Παρ’όλο που τ’αρχεία που δόθηκαν στη δημοσιότητα την Πέμπτη είναι ελλιπή περιλαμβάνουν συναρπαστικές πληροφορίες που φωτίζουν μια ολόκληρη εποχή. Διαβάζουμε εμπιστευτικές αναφορές για παζάρια μεταξύ εξόριστων Κουβανών επιχειρηματιών και μέλη συμμοριών του κοινού ποινικού για το πόσο θα κόστιζε η δολοφονία του Κάστρο, άλλες αναφορές που καταγράφουν την υποψία του Κρεμλίνου ότι πίσω από τη δολοφονία κρυβόταν ο Αντιπρόεδρος Λύντον Τζόνσον και σημειώματα αξιωματούχων όπου κατέγραφαν το φόβο τους ότι η κοινή γνώμη δεν θα αποδεχόταν άκριτα και εύκολα τα πορίσματα της έρευνάς τους.

Στη φωτογραφία βλέπετε ένα… τιμοκατάλογο για επιθέσεις σε βάρος αξιωματούχων του καθεστώτος Κάστρο αλλά και στον ίδιο τον Κάστρο.

Όπως παρατήρησε και το Quartz η τιμή των 2cents για να βάλεις στο στόχαστρο τον Κάστρο είναι μάλλον χαμηλό ωστόσο, σύμφωνα με άλλο έγγραφο του αρχείο και συγκεκριμένα με αναφορά της Γερουσίας από το 1975 η τιμή περιλάμβανε το να τον… βρίσεις απλώς.

Φυσικά, τα μεγάλα media outlets στις ΗΠΑ αλλά και ερευνητικές ομάδες πανεπιστημίων έχουν πέσει με τα μούτρα στα αρχεία από το πρώτο λεπτό της δημοσίευσής τους για να βγάλουν το…λαυράκι, εάν υπάρχει. Κάτι τέτοιο με την έννοια της συγκλονιστικής έκπληξης, όχι δεν υπάρχει.
Όπως πάντα οι New York Times που έχουν μεγάλη εμπειρία και στη διερευνητική δημοσιογραφία και στην περιήγηση στα αρχεία έχουν κάνει την πιο ωραία δουλειά και οι υπόλοιποι τη χρησιμοποιούν ως σημείο αναφοράς.
Τι ξεχώρισε λοιπόν, η μέχρι τώρα έρευνα των New York Times:

  • Μία αναφορά που καταγράφει τις πρώτες αντιδράσεις (pdf) ορισμένων κύκλων στη Μόσχα που θέλουν τη δολοφονία Κέννεντι συνομωσία της άκρας δεξιάς την οποία και θα επιχειρήσουν στη συνέχεια να “φορτώσουν” στη Ρωσία.
  • Τηλεγράφημα του FBI (pdf) που χρονολογείται στο 1964 το οποίο αφορά ένα ταξίδι του Όσβαλντ στο Μεξικό, με λεωφορείο, εβδομάδες πριν από τη δολοφονία. Η αναφορά περιλαμβάνει ακόμα και τα ονόματα όσων κάθονται στις θέσεις γύρω από εκείνον καθώς και μια λεπτομερή περιγραφή των ρούχων που φορούσε.
  • Σε μια αναφορά του διευθυντή του FBI Έντγκαρ Χούβερ καταγράφεται η ανησυχία του ότι η αμερικανική κοινή γνώμη δεν θα πίστευε ό,τι είχε γίνει γνωστό για τη δολοφονία. “Πρέπει να προσκομίσουμε αποδείξεις ότι αυτουργός ήταν ο Όσβαλντ”, γράφει.

Απ’όσα διαβάσαμε ξεχωρίσαμε πάλι από τους New York Times και τον Peter Baker που καλύπτει τον Λευκό Οίκο και έχει τεθεί επικεφαλής της έρευνας της συγκεκριμένης ιστορίας τις πρώτες εντυπώσεις του από τα αρχεία. Η εποχή της δολοφονίας ήταν μια περίοδος εμμονής με τον κομμουνισμό και τον Κάστρο αλλά και πολλών μυστικών. Πολύ ωραίες και εύστοχες παρατηρήσεις. Είναι πίσω από paywall αλλά η καλή δημοσιογραφία είναι πολύ ακριβό σπορ!

Τι μπορείτε να κάνετε εσείς με τα αρχεία

Μπορείτε να τα χαζέψετε εδώ ενώ οι New York Times προσκαλούν όσους τα διαβάσουν και ανακαλύψουν κάτι ασυνήθιστο να το επισημάνουν στους δημοσιογράφους που ερευνούν το θέμα.

Βίβιαν Ευθυμιοπούλου.

Τί συμβαίνει με τον αμερικανικό εθνικό ύμνο;

 

San Francisco quarterback Colin Kaepernick, center, kneels during the national anthem before a preseason game against the San Diego Chargers. (Chris Carlson / Associated Press)

Με τον ένα ή τον άλλο τρόπο είναι σίγουρο ότι θα έχει περασει μπροστά από τις οθόνες σας το controversy που έχει ξεσπάσει γύρω από τον αμερικανικό εθνικό ύμνο και αυτούς που στο άκουσμα του πέφτουν στα γόνατα ως ένδειξη διαμαρτυρίας. Μάλιστα χθες είχαμε μια κορύφωση της έντασης (σίγουρα δεν θα είναι η μόνη) όταν ο αμερικανός Αντιπρόεδρος Μάιλ Πένς αποχώρησε από αγώνα της National Football League στην Indianapolis όταν κάποιοι παίκτες γονάτισαν μέσως μόλις άρχισε η ανάκρουση του εθνικού ύμνου. Της αποχώρησης ακολούθησε τουίτ του Ντόναλντ Τραμπ στο οποίο δήλωνε ότι εκείνος είχε δώσει εντολή στον αντιπρόεδρο να αποχωρήσει αν κάποιοι παίκτες έδειχναν ασέβεια προς τον εθνικό ύμνο και τη σημαία.

Τί συμβαίνει με τον Εθνικό Ύμνο;

Όλα ξεκίνησαν το Σεπτεμβριο του 2016 όταν ο παίκτης των 49rs Colin Kaepernick γονάτισε κατά την ανάκρουση του εθνικού ύμνου, πριν την έναρξη ενός αγώνα σε ένδειξη διαμαρτυρίας για την αυξανόμενη αστυνομική βία σε βάρος των μειονοτήτων.

Σχεδόν ένα χρόνο μετά και κατά τη διάρκεια μιας ομιλίας του ο Πρόεδρος Τραμπ άσκησε κριτική στους παίκτες που γονατίζουν στον εθνικού ύμνου αλλά και τους ιδιοκτήτες των ομάδων που δεν απολύουν αυτούς που το κάνουν.

Φυσικά τα σχόλια του προέδρου Τραμπ προκάλεσαν ένα πολύ μεγάλο debate για την ελευθερία της έκφρασης κι έτσι καθώς είναι μάστορας στο να διχάζει την κοινή γνώμη το θέμα αναμένεται να… αναφλέγεται όλα τα σαββατοκύριακα της αγωνιστική περιόδου.

Δεν χρειάζεται να είναι κανείς ειδικός αναλυτής για να καταλάβει ότι η κίνηση ήταν προσχεδιασμένη. Λίγο πριν τον αγώνα ο αντιπρόεδρος Πενς είχε τουϊτάρει ότι ανυπομονεί να δει το παιχνίδι αν και είχε σκοπό να αποχωρήσει αφού προφανώς γνώριζε ότι θα υπήρχαν παίκτες που θα γονάτιζαν κατά την ανάκρουση του εθνικού ύμνου όπερ και εγένετο.

Γιατί ο Τραμπ ξεκινάει ένα νέο διχασμό.

Σύμφωνα με την ανάλυση του BBC, στις δημοσκοπήσεις, οι αμερικανοί πολίτες εμφανίζονται διχασμένοι. Οι περισσότεροι δηλώνουν δυσαρεστημένοι με τη στάση των παικτών αλλά την ίδια στιγμή δεν εγκρίνουν καθόλου και τις αντιδράσεις του Τραμπ.
Με τα εσωτερικά και τα εξωτερικά προβλήματα να συσσωρεύονται ο Ντόναλντ Τραμπ θεώρησε καλή ιδέα να στρέψει την προσοχή αλλού ρίχνοντας λάδι σε μια εξαιρετικά εύφλεκτη κοινή γνώμη.

Κάποια FACTS

  • Τέσσερις είναι οι εθνικοί ύμνοι χωρών που δεν έχουν καθόλου στίχους. Οι Ισπανοί ερίζουν ακόμα για το ποιοι πρέπει να είναι οι στίχοι του δικού τους ύμνου. Ίσως όχι η καλύτερη περίοδος να το επιλύσουν.
  • Ο ελληνικός έθνικός ύμνος με τις 158 στροφές του Ύμνου στην Ελευθερία του Διονύσιου Σολωμού είναι ο εκτενέστρερος στον κόσμο.
  • Ο αρχαιότερος εθνικός ύμνος είναι αυτός των Ολλανδών. Ο “Wilhelmus” γράφτηκε γύρως στα 1570 για να γίνει ο εθνικός ύμνος της Ολλανδίας το 1932.
  • Η Ιαπωνία που κατέχει το ρεκόρ του πιο σύντομου εθνικού ύμνου έχει και το ρεκόρ και των αρχαιότερων στίχων. Ο Kimigayo βασίζεται σ’ενα ποίημα του 10ου αιώνα.
  • Το καλύτερο για το τέλος. Ο συντάκτης του αμερικανικού εθνικού ύμνου δανείστηκε την διάσημη μελωδία του (όλοι γνωρίζουμε τον αμερικανικό εθνικό ύμνο τουλάχιστον από τους Ολυμπιακούς Αγώνες) από ένα βρετανικό τραγούδι του ποτού.

National Anthems Info.

Τρία βασικά σημεία για την Καταλονία

 

A woman is grabbed by riot police near a a polling station for the banned independence referendum in Barcelona.
REUTERS/Enrique Calvo

Λίγη ιστορία.
Για τους αυτονομιστές (independistas) το αίτημα της αυτονομίας της Καταλονίας είναι πολύ παλιό. Συγκεκριμένα πάει πίσω τρεις ολόκληρους αιώνες, στο 1714, όταν ο Φίλιππος ο 5ος της Ισπανίας κατέλαβε τη Βαρκελώνη.
+Ακόμα και σήμερα, τρεις αιώνες μετά, οι Καταλανοί, όταν θέλουν να προσβάλλουν κάποιον Ισπανό τον αποκαλούν “Botifler” δηλαδή υπήκοο του Φιλίππου του 5ου!
Το 1932 και με τη σύμφωνη γνώμη της ισπανικής κυβέρνησης οι Καταλανοί πέτυχαν ένα καθεστώς αυτονομίας το οποίο όμως καταλύθηκε με την κατάληψη της εξουσίας από τον Φράνκο.
Οι διώξεις του Φράνκο σε ολόκληρη της περιοχή της Καταλονίας ήταν απηνείς. Κατά την περίοδο της ειδεχθούς και αιμοσταγούς δικτατορίας του δεν υπήρξε οικογένεια την Καταλονία που δεν θρήνησε έστω και ένα θύμα.
Μετά το θάνατο του Φράνκο ξεκίνησε πάλι ο αγώνας για την ανεξαρτησία.
Το 2006 η κυβέρνηση της Ισπανίας αναγνώρισε την Καταλονία ως “έθνος” και της παραχώρησε φορολογική αυτονομία.
Το 2010 όμως το Ανώτατο Δικαστήριο της χώρας απεφάνθη ότι ενώ οι Καταλανοί είναι εθνότητα, η Καταλονία δεν είναι έθνος. Αυτό οδήγησε σε μαζικές διαδηλώσεις στις οποίες πήραν μέρος πάνω από 1εκ άτομα (Washington Post)

Ποιοι είναι οι αυτονομιστές.

Η ανάλυση του Monkey Cage της Washington Post είναι αρκετά διαφωτιστική.

Μετά την αποκατάσταση της Δημοκρατίας, τη δεκαετία του ‘70, τα αποσχιστικά κινήματα είχαν μικρή απήχηση. Το βασικό αυτονομιστικό κόμμα της Καταλονίας ήταν το συντηρητικό/κεντροδεξιό CiU το οποίο αρχικά τασσόταν υπέρ της αυτονομίας αλλά εντός της Ισπανίας.
Όπως αναφέρουμε και πιο πανω το 2010 το Ανώτατο Δικαστήριο της Ισπανία αναίρεσε το καθεστώς αυτονομίας του 2006. Το 2012 η τοπική κυβέρνηση της Καταλονίας ζήτησε από το κυβερνών Λαϊκό Κόμμα της κεντρικής κυβέρνησης να γίνουν διαπραγματεύσεις για το οικονομικό καθεστώς της περιοχής, πρόταση που η κεντρική κυβέρνηση απέρριψε.
Αυτή ήταν η στιγμή που το μετριοπαθές CiU τάχθηκε πλέον ανοιχτά υπέρ της ανεξαρτησίας με αποτέλεσμα να διασπαστεί.
Από τη διάσπαση αυτή προήλθε η Δημοκρατική Σύγκλιση η οποία μαζί με αυτονομιστικές ομάδες στην κοινωνια των πολιτών αλλά και το ακροαριστερό κομματίδιο ERC δημιούργησαν τον συνασπισμό Junts per Si, Μαζί για το Ναι.
Ο συνασπισμός αυτός στις τοπικές εκλογές δεν κατάφερε να συγκεντρώσει την πλειοψηφία των εδρών του τοπικού κοινοβουλίου γιαυτό και συμμάχησε με ακροαριστερούς ριζοσπάστες βουλευτές οι οποίοι, για να συμμετάσχουν στον σχηματισμό κυβέρνησης έθεσαν όρο τη διεξαγωγή δημοψηφίσματος ακόμα κι αν η ισπανική κυβέρνηση το αρνηθεί.
Το Αίτημα

Η Καταλονία σήμερα απολαμβάνει μια αρκετά μεγάλη αυτονομία στη διαχείριση της οικονομίας της. Αυτό όμως δεν είναι αρκετό για τους Καταλανούς. Όπως επισημαίνουν και στην ανάλυσή τους οι ΝΥΤ οι περισσότεροι Καταλανοί έχουν μεγαλώσει με την πεποίθηση ότι δεν είναι Ισπανοί.
Η οικονομική κρίση του 2012 επανέφερε στο προσκήνιο τη γκρίνια ότι η περιοχή πληρώνει περισσότερους φόρους απ’όσους της αναλογούν.
Όπως όμως εξηγεί στην ανάλυσή του το BBC το φορολογικό σύστημα της χώρας και η πολυπλοκότητα στην κατανομή της φορολογίας δεν επιτρέπει να προσδιοριστεί με ακρίβεια αν ο ισχυρισμός των Καταλανών ότι παίρνουν πίσω λιγότερα απ’όσα πληρώνουν είναι ακριβής

+Κάποια νούμερα.

Μέχρι τα γεγονότα της Κυριακής οι Καταλανοί ήταν διχασμένοι στο θέμα της ανεξαρτησίας από την Ισπανία.
Μεγάλη δημοσκόπηση τον Ιούλιο εμφάνιζε το 49% να είναι κατά της ανεξαρτησίας ενώ υπέρ το 41%

Το 2014 διεξήχθη ένα ακόμα “ανεπίσημο δημοψήφισμα” το οποίο η τοπική κυβέρνηση το βάφτισε άτυπη δημοσκόπηση με σκοπό να ανιχνευθούν οι διαθέσεις των πολιτών.
Στο δημοψήφισμα του 2014 συμμετείχε το ⅓ του εκλογικού σώματος και το 80% εξ αυτών τάχθηκε υπέρ της ανεξαρτησίας.
Στις εθνικές εκλογές του 2015 τα καταλανικά αυτονομιστικά κόμματα έλαβαν το 48% ενώ τα φιλοϊσπανικά κόμματα περίπου το 40%.

Σημαντικό. Οι οπαδοί του ΟΧΙ (στην ανεξαρτησία) είχαν μποϋκοτάρει το δημοψήφισμα της Κυριακής οπότε ακόμα κι αν αυτό είχε διεξαχθεί κανονικά το αποτέλεσμα θα επηρρεαζόταν ανάλογα. (BBC)