Month: May 2018

Τουρκικές εκλογές: “Θα δανειστούμε από την Κίνα!”

του Άλκη Κούρκουλα

Και αυτή την εβδομάδα όλα δείχνουν ότι η στρατηγική Ερντογάν δεν λειτουργεί, η δημοτικότητα του αποδυναμώνεται, ενώ η οικονομία προαναγγέλλει ανατρεπτικές εξελίξεις.

Ένα μήνα πριν από τις εκλογές ο καθηγητής Αχμέτ Ινσελ, γράφει στη Τζουμχουριέτ ότι και οι δύο στόχοι της επίσπευσης των εκλογών,  δηλαδή η αποτροπή της συμμετοχής του Καλού Κόμματος και η εκμετάλλευση της εντυπωσιακής οικονομικής ανάπτυξης του 2017, δεν επιτυγχάνονται  Το κόμμα της κυρίας Μεράλ Ακσενέρ συμμετέχει και στις εκλογές και στην επιτυχή εκλογικά Εθνική Συμμαχία, πού διεκδικεί να ελέγξει την επόμενη εθνοσυνέλευση και ανταγωνίζεται στις δημοσκοπήσεις τις επιδόσεις του κόμματος της δικαιοσύνης και της ανάπτυξης (AKP).
Δημοσκόπηση της Mediar Research στις 26 Μαΐου με προσωπικές συνεντεύξεις 4.268 ατόμων, δείχνει ότι στήριξη στον Ερντογάν φτάνει το 43,5% ενώ τα κόμματα που τον στηρίζουν δηλαδή το AKP,  το MHP και το BBP συγκεντρώνουν συνολικά το 45,6% των ψήφων (39,61% το AKP 5,31% MHP και 0.71% το BBP).

Η Εθνική Συμμαχία (CHP, GOOD Party, Felicity Party, Democrat Party), σύμφωνα με την ίδια δημοσκόπηση, συγκεντρώνει 42,5% ενώ το κουρδικό HDP εκτιμάται ότι θα συγκεντρώσει 11,9%. Αν οι εκτιμήσεις αυτές επιβεβαιωθούν οι Κούρδοι θα καθορίσουν την ισορροπία της επόμενης Εθνοσυνέλευσης.

Τι θα γίνει τότε; Τη δική του άποψη για το τι θα γίνει παρουσίασε στην φιλοκυβερνητική τηλεόραση Akit TV, ο διάσημος τηλεσεξολόγος και τηλεθεραπευτής συγγραφέας  Αχμέτ Μαράνκι. Ο γνωστός και ως “πρίγκηπας των βοτάνων”, υποστήριξε ότι θα ξεθάψει όπλα που έχει κρύψει στο δάσος του Βελιγραδίου έξω από την Κωνσταντινούπολη και θα βγει στους δρόμους!   Η δήλωση προκάλεσε θύελλα που συγκίνησε ακόμα και τους εισαγγελείς. Διατάχθηκε έρευνα και περιμένουμε τα αποτελέσματα .
Η εταιρεία Mediar Research εκτιμά ωστόσο ότι όσο περιμένουμε, η αντιπολίτευση κερδίζει το έδαφος που έχασε λόγω του αιφνιδιασμού, “Η οικονομική κρίση  κοστίζει στο μπλοκ της εξουσίας και ενισχύει την αντιπολίτευση”,  γράφει χαρακτηριστικά η έκθεση που συνοδεύει τη δημοσκόπηση.

Στην οικονομία τώρα παρακολουθούμε την ελεύθερη πτώση της Τουρκικής Λίρας (ΤΛ)  Την προαναγγελθείσα καταστροφή, αποδίδουν πλέον ονομαστικά στις θεωρίες και τις επεμβάσεις του προέδρου Ερντογάν και του περίεργου κύκλου των οικονομικών συμβούλων του.
Ο καθηγητής οικονομικών Aziz Konukman που χαίρει γενικότερης εκτίμησης δήλωσε αυτή τη βδομάδα ότι η ευθύνη του Ερντογάν στην νομισματική κρίση είναι πολύ μεγάλη, αλλά θεωρεί ότι ακόμα και η αλλαγή εξουσίας δεν θα αρκέσει για να λυθεί το πρόβλημα. Μέχρι σήμερα η εκροή κεφαλαίων από την Τουρκία , αντιστρέφονταν και δεν προκαλούσε  νομισματική κρίση, χάρις στην πολιτική των επιτοκίων η οποία γεφύρωνε πάντα το κενό ανάμεσα τον πληθωρισμό και την συναλλαγματική ισορροπία. Ο Ερντογάν και οι σύμβουλοί του εμπόδισαν την Κεντρική Τράπεζα στο να παίξει αποτελεσματικά αυτό το ρόλο και οδήγησαν την Τουρκική Λίρα στην σημερινή κατάσταση, και στην μονόδρομη εκροή κεφαλαίων από την Τουρκία.

Η πρόεδρος του Διεθνούς Νομισματικού Ταμείου κυρία Κριστιν Λαγκάρντ, που απουσίαζε επί χρόνια από την ειδησεογραφία στην Τουρκία, εμφανίστηκε αυτή τη βδομάδα ζητώντας να αφεθεί η Κεντρική Τράπεζα να παίξει το ρόλο της.
Παράλληλα άρχισαν να ακούγονται τα γνωστά στο Ελληνικό κοινό αερολογήματα “Θα δανειστούμε από την Κίνα”, τοποθετώντας στην κινεζική αγορά τα Τουρκικά ομόλογα ! (Ινσαλάχ) .

Άλκης Κούρκουλας

Ο Φίλιπ Ροθ στους Έλληνες δημοσιογράφους

Αφορμή για αυτή τη μικρή συλλογή ήταν ένα σχόλιο του δημοσιογράφου και συγγραφέα Ηλία Μαγκλίνη στο facebook με το οποίο μας θύμισε πως δεν είχαν δημοσιεύσει μόνο τα ξένα Μέσα σπουδαίες συνεντεύξεις του διάσημου Αμερικανού συγγραφέα Φίλιπ Ροθ που απεβίωσε προχθές αλλά και ελληνικά.

Η Αριστοτελία Πελώνη, δημοσιογράφος της εφημερίδας τα ΝΕΑ τότε, σήμερα στην “Καθημερινή”,  συνάντησε τον Φίλιπ Ροθ στη Νέα Υόρκη τον Νοέμβριο του 2008. Ήταν λίγο μετά την νίκη του Μπαράκ Ομπάμα στις προεδρικές εκλογές εκείνης της χρονιάς και υπήρχε μια διάχυτη αισιοδοξία στις ΗΠΑ αλλά και στον προοδευτικό κόσμου “όπου γης” για την νίκη του “καλού ενάντια στο κακό”. Τότε όλα έδειχναν ότι η νίκη αυτή θα ήταν οριστική κι αυτό είναι δικό μας σχόλιο.
Η Αριστοτελία Πελώνη ρώτησε τον Φίλιπ Ροθ ποια είναι η γνώμη του για τον Μπαράκ Ομπάμα κι αν πίστευε, τότε, ότι θα καταφέρει να τα αλλάξει όλα. 
“Κοιτάξτε τι έχει μπροστά του. Μια οικονομία που διαλύεται και δύο πολέμους εν εξελίξει. Αλλά ο Oμπάμα είναι έξυπνος και φαίνεται ότι έχει πολιτική. Επίσης, είναι πολύ καλός ρήτορας κι αυτό δείχνει πολλά. Θυμάστε εσείς να έχει βγει ποτέ στη δημοσιότητα κάτι που έγραψε ο Τζορτζ Μπους; Όταν ο άνθρωπος δεν μπορεί να σκεφτεί, δεν μπορεί και να γράψει. O Oμπάμα φαίνεται άνθρωπος μετρημένος και με μεγάλη αυτοκυριαρχία, όπως απέδειξε σε όλη τη διάρκεια της προεκλογικής εκστρατείας. Νομίζω πως την προεκλογική εκστρατεία των Δημοκρατικών, που έκανε τόσους ανθρώπους να εμφανιστούν στις κάλπες, οι ειδικοί θα τη μελετούν και θα την αναλύουν για πολλά χρόνια. Και πρέπει να σας πω ότι ποτέ στη ζωή μου δεν έχω ψηφίσει Ρεπουμπλικάνους!”

Διαβάστε την υπόλοιπη συνέντευξη εδώ καθώς και όσα έγραψε η Αριστοτελία Πελώνη στην “Καθημερινή” ενθυμούμενη αυτή τη συνάντηση-συνέντευξη.

Η Μαρία Βελβιτσιάνου ανέβασε στο instagram τη λίστα με τα βιβλία του Φίλιπ Ροθ που έχει διαβάσει μόλις μαθεύτηκε η είδηση του θανάτου του. Το έκαναν αρκετοί χρήστες στα social media.

Το 2010 η Κατερίνα Οικονομάκου συναντά τον Φίλιπ Ροθ στη Νέα Υόρκη λίγες ημέρες μετά την κυκλοφορία του νέου μυθιστορήματός του, «Νέμεση» και δύο χρόνια μετά την εκλογή του Μπάρακ Ομπάμα στην προεδρία των ΗΠΑ.

Πώς έχει αλλάξει η αμερικανική κοινωνία την τελευταία διετία, έπειτα από την εκλογή του Ομπάμα;
«Είναι ολοφάνερο ότι έχει κάνει μια πολύ σαφή και μεγάλη στροφή προς τα δεξιά. Κατά τη διάρκεια της διακυβέρνησης Μπους, η κοινωνία είχε μετατοπιστεί προς τα αριστερά κι έτσι είχαμε την εκλογική έκρηξη του Μπαράκ Ομπάμα.
Και οι νομοθετικοί στόχοι του Ομπάμα έτειναν προς τα αριστερά. Σήμερα, εξαιτίας της ύφεσης -την οποία η μεγάλη μάζα των ανθρώπων δεν κατανοεί- οι Αμερικανοί έχουν θυμώσει με τον πρόεδρο και γι’ αυτό έχουν κάνει δεξιά στροφή. Το φοβερό είναι ότι οι άνθρωποι χάνουν τα σπίτια τους. Και φαντάζονται ότι οι Ρεπουμπλικανοί είναι πιο ικανοί να διαχειριστούν την κατάσταση. Τους περιμένει μια πολύ δυσάρεστη έκπληξη. Και δεν πρόκειται απλώς για Ρεπουμπλικανούς, αλλά για το χειρότερο είδος Ρεπουμπλικανών. Ξέρετε, στη διάρκεια του Αμερικανικού Εμφυλίου υπήρχε ένα κόμμα, οι Know Nothings. Αυτοί οι Ρεπουμπλικανοί του Tea Party είναι οι Know Nothings. Απολύτως ανίδεοι γύρω τόσο από τα πραγματικά κοινωνικά προβλήματα όσο και από την αποστολή και τις υποχρεώσεις της κυβέρνησης».
– Στον «Καθένα», ο ήρωας λέει σε κάποιο σημείο ότι «τα γηρατειά είναι σφαγείο». Υπάρχει, λέτε, τίποτε το θετικό που να συνοδεύει τα γηρατειά;
«Μπα, δεν νομίζω… Είδατε, το σκέφτηκα λίγο. Ε, λοιπόν όχι, δεν μου έρχεται τίποτε. Οχι. Το μόνο καλό που σου συμβαίνει όταν γερνάς, είναι μόνο ό,τι δεν συμβαδίζει με το γήρας. Δηλαδή, στο βαθμό που έχει κανείς τη φυσική κατάσταση που του επιτρέπει να κάνει όσα έκανε και νεότερος, τότε τα γηρατειά δεν είναι σοβαρό πρόβλημα. Αλλά η πραγματικότητα είναι ότι το ρολόι χτυπάει. Δεν ξέρεις πότε θα πάψει να χτυπάει. Ξέρεις, όμως, ότι θα πάψει. Κι έτσι ζεις με τη θλίψη ότι όλο αυτό πλησιάζει στο τέλος. Είναι βαρύ. Δεν υπάρχει τίποτε πιο βαρύ. Δεν ξέρω λοιπόν τίποτε θετικό που να συνοδεύει τα γηρατειά. Το μόνο καλό που συμβαίνει όταν είσαι γέρος, είναι ότι δεν έχεις πεθάνει ακόμη».

Διαβάστε την υπόλοιπη συνέντευξη στην Κατερίνα Οικονομάκου και την Ελευθεροτυπία εδώ. Είναι πολύ ωραία συνέντευξη.

Ο Γιώργος Στόγιας ανέβασε τα δικά του αγαπημένα βιβλία.

Το 2011 και λίγο πριν τη βράβευσή του με το βραβείο Man Booker η Μαριλένα Αστραπέλλου συναντά τον Φίλιπ Ροθ στο Κοντέκτικατ των ΗΠΑ, όπου και διέμενε μονίμως. Και τη συνέντευξη αυτή όπως και την προηγούμενη στην Αριστοτελία Πελώνη ο συγγραφέα τη δίνει ξυπόλητος. Το καταγράφουν ως αξιοσημείωτο και οι δύο. 

Από τη συνέντευξη στην Μαριλένα Αστραπέλλου και το ΒΗΜΑgazino ξεχωρίσαμε αυτό:
Πώς ζουν οι «φυσιολογικοί άνθρωποι;
«Χωρίς να έχουν την πίεση αυτής της δουλειάς: την πίεση του να επινοείς. Η πίεση του να επινοείς είναι υπέροχη. Αλλά προσπαθείς να την ικανοποιήσεις κάθε μέρα. Τη νιώθεις κάθε μέρα. Βγαίνεις λίγο, επιστρέφεις στη δουλειά και είναι πάντα εκεί. Και είναι πάντα ενοχλητική, είναι πάντα αρκετά δυσάρεστη. Και νιώθεις ότι αυτό που γράφεις δεν είναι καλό. Στο τέλος έχεις στα χέρια σου ένα βιβλίο, αλλά καθ’ όλη τη διάρκεια σκέφτεσαι: “Δεν είναι επιτυχημένο, δεν είναι επιτυχημένο”. Οπότε αποτυγχάνεις σε ένα πολύ δυσάρεστο 70% του χρόνου που ασχολείσαι με αυτό. Ο,τι και να λέω όμως, θα συνεχίσω να το κάνω».
Διαβάστε την υπόλοιπη συνέντευξη στη Μαριλένα Αστραπέλλου εδώ.

+Διαβάστε ακόμα τι είπαν στην Popaganda και τη Λίνα Ρόκου τρεις μεταφραστές του έργου του, ο Αχιλλέας Κυριακίδης, η Αθηνά Δημητριάδου και η Κατερίνα Σχινά.

Βίβιαν Ευθυμιοπούλου

 

 

Τουρκία: Άλλο βουλευτικές άλλο προεδρικές εκλογές

του Άλκη Κούρκουλα

 Στην πορεία προς τις τουρκικές εκλογές της 24ης Ιουνίου, πρέπει να ξεχωρίσουμε δύο πράγματα: την προεδρική εκλογή και τις βουλευτικές εκλογές. Στην προεδρική εκλογή η απουσία κοινού υποψηφίου της αντιπολίτευσης και η δυναμική της  πόλωσης της τουρκικής κοινωνίας ευνοεί τον πρόεδρο Ερντογάν και δημιουργεί προϋποθέσεις για την ανάδειξη του από τον πρώτο γύρο.  Η εικόνα είναι εντελώς διαφορετική για τις βουλευτικές εκλογές όπου η εντυπωσιακή συνεργασία της αντιπολίτευσης δημιουργεί τις προϋποθέσεις κυριαρχίας της αντιπολίτευσης στην εθνοσυνέλευση.
Στο ενδεχόμενο αυτό το οποίο δεν επιτρέπει την ομαλή λειτουργία του συστήματος που έχει δημιουργήσει ο Ταγίπ Ερντογάν. Πρόκειται για μια -επτέλους αποτεσματικη στρατηγική της αντιπολίτευσης;
Αν ο Ερντογάν χάσει τον έλεγχο της εθνοσυνέλευσης, είναι σχεδόν βέβαιο ότι ο ίδιος θα προκαλέσει ξανά εκλογές, όπως  έκανε άλλωστε και 2014. Στην περίπτωση αυτή θα πρέπει να καταδειχθεί η κακοδιοίκηση και οικονομικές συνέπειες που έχει η εχθρική προς τον πρόεδρο εθνοσυνέλευση όπως άλλωστε έγινε και το 2014.  Μόνο αυτού του τύπου η τρομοκράτηση της κοινωνίας μπορεί να επιτρέψει την αλλαγή των πολιτικών συσχετισμών. Αυτή η στρατηγική ανησυχεί ακόμα περισσότερο τους οικονομικούς παρατηρητές που δυσκολεύονται να εξηγήσουν την περίεργη θεωρία που αναπτύσσει ο Ταγίπ Ερντογάν για τη σχέση επιτοκίων και πληθωρισμού.  Ενώ είναι προφανές ότι πρέπει να αφήσει την Κεντρική Τράπεζα να αυξήσει τα επιτόκια για να μπορέσει να ελέγξει και το νόμισμα και τον πληθωρισμό, συνεχίζει να ασκεί πιέσεις και αναγγέλλει ότι αυτές θα αυξηθούν όταν κερδίσει τις επερχόμενες εκλογές, για να μειώσει τα επιτόκια υποστηρίζοντας ότι η μείωση των επιτοκίων θα οδηγήσει και σε μείωση του πληθωρισμού.  Η συμπεριφορά αυτή που καταδείχθηκε με πολύ θεαματικό τρόπο κατά τη διάρκεια της επίσκεψής στο Λονδίνο και τις δηλώσεις και συνεντεύξεις που έκανε στο Blοomberg, έχουν τροφοδοτήσει ακατάσχετες θεωρίες που πιστεύουν ότι με κάποιο τρόπο προετοιμάζει ένα είδος καμένης γης για να νικήσει πολιτικά τους αντιπάλους του.
Όλη αυτή η συζήτηση γίνεται βέβαια ενόψει απουσίας πραγματικών δημοσκοπικών δεδομένων Αφού είναι προφανές ότι η πόλωση και η τρομοκρατία δεν επιτρέπουν ειλικρινείς απαντήσεις σε ερωτήσεις για την πολιτική συμπεριφορά. Εν τω μεταξύ η Ισραηλινή  εκδοχή  της επιβολής του νόμου και της τάξης στην Γάζα  και η ρητορική  Νετανιάχου/Trump, δίνουν μία (ακόμα) αναπάντεχη ευκαιρία στον Ερντογάν να  να προβάλει δημοφιλή για το ακροατήριό του, χαρακτηριστικά της ηγεσίας του. (Άλκης Κούρκουλας)

Για να λαμβάνετε στο εμέηλ σας το δελτίο με τις σημαντικότερες ειδήσεις της ημέρας γραφτείτε εδώ. 

5 facts κι 1 fake για τη Βρετανική Βασιλική Οικογένεια

Του Θύμιου Τζάλλα

1.God Save the Queen

Εφτά στους δέκα Βρετανούς θεωρούν ότι η μοναρχία είναι καλή για τη χώρα τους. Οι άνω των εξήντα είναι λίγο πιο ενθουσιώδεις, αλλά η υποστήριξη προέρχεται από όλα τα ηλικιακά στρώματα, και είναι επίσης υπερκομματική. Υπάρχουν βέβαια άνθρωποι που θεωρούν την ύπαρξη του θεσμού παρωχημένη και αχρείαστη. Και υπάρχουν επίσης οι Ρεπουμπλικάνοι, εκείνοι δηλαδή που πιστεύουν ότι μία δημοκρατία δεν μπορεί να έχει, έστω και συμβολικά, ως αρχηγό κράτους έναν μονάρχη που βρίσκεται στη θέση του κληρονομικώ δικαίω. Όμως, οι Ρεπουμπλικάνοι, εκφράζουν μία αιρετική άποψη, χωρίς δημόσια απήχηση.

  1. Λανθιμική Ελισάβετ

Η Βασίλισσα μπορεί να στείλει πίσω στη Βουλή έναν νόμο με τον οποίο διαφωνεί. Αυτή είναι μία θεωρητική, τυπική εξουσία που δεν έχει ασκηθεί εδώ και 300 χρόνια από βασιλιά. Την τελευταία φορά συνέβη το 1707, όταν η Βασίλισσα Άννα άσκησε βέτο σε νόμο του κοινοβουλίου. Μάλιστα, την ιστορία της Queen Ann θα διηγηθεί στους Βρετανούς ο Γιώργος Λάνθιμος στην επόμενη ταινία του. Η Ελισάβετ δεν έχει πλέον λόγο στις προγραμματικές δηλώσεις της κυβέρνησης, παρόλα αυτά τις εκφωνεί κάθε χρόνο στη Βουλή, με τρόπο που θα ζήλευε κάθε αυθεντικός πρωταγωνιστής του Λάνθιμου.

  1. Βρετανία χωρίς Βασιλιά

Η Βρετανία υπήρξε κοινοβουλευτική και όχι βασιλευόμενη δημοκρατία, για έντεκα χρόνια στα μέσα του 17ου αιώνα. Το 1642, ο Βασιλιάς Τζέιμς, είχε προσπαθήσει να συλλάβει βουλευτές που τον αμφισβητούσαν, αλλά τον σταμάτησε ο τότε πρόεδρος της Βουλής Γουίλιαμ Λένθαλ. Είναι μία ιστορική στιγμή χειραφέτησης του κοινοβουλίου από τη βασιλική εξουσία. Η διαφωνία λύθηκε τελικά με την προσωρινή κατάργηση της βασιλείας τo 1649. Η λύση δεν ήταν και πολύ ειρηνική. Ο Τζέιμς έχασε το κεφάλι του. Η βασιλεία αποκαταστάθηκε το 1660. Ξέθαψαν μάλιστα τον Όλιβερ Κρόμγουελ, πολιτικό ηγέτη που είχε διατάξει τον αποκεφαλισμό του Τζέιμς, τον κρέμασαν και παρουσίαζαν το κεφάλι του ως έκθεμα στο κοινοβούλιο.

  1. Το σόου στη Βουλή

Για να εκφωνήσει τον λόγο της η Ελισάβετ, πηγαίνει στο κοινοβούλιο του Westminster, αλλά δεν μπαίνει στην αίθουσα της Βουλής των Κοινοτήτων. Σύμφωνα με το εθιμοτυπικό οι βουλευτές κλείνουν κατά πρόσωπο την πόρτα αίθουσας τους σε εκείνον που αναγγέλλει την άφιξη της. Είναι μία διαρκής υπενθύμιση της χειρονομίας του Λένθαλ. Αμέσως μετά όλοι οι βουλευτές βαδίζουν προς την αίθουσα των Λόρδων όπου ακούνε την ομιλία. Ταυτόχρονα, ένας βουλευτής διανυκτερεύει στη βασιλική κατοικία, ως όμηρος υποτίθεται του παλατιού, ώστε να μην συμβεί κάτι κακό στην Ελισάβετ, όσο εκείνη βρίσκεται στη Βουλή.

  1. Κάρολος ο λομπίστας

Κατά καιρούς ο πρίγκηπας Κάρολος πιέζει την εκάστοτε κυβέρνηση για δημόσια ζητήματα που τον απασχολούν: από την τύχη της ομοιοπαθητικής στα δημόσια νοσοκομεία μέχρι την αγορά κατάλληλων ελικοπτέρων από τις ένοπλες δυνάμεις. Οι επιστολές είναι μία μορφή πολιτικής παρέμβασης της βασιλικής οικογένειας. Η ύπαρξή τους αποκαλύφθηκε από τον Guardian το 2005. H κυβέρνηση ξόδεψε 400 εκατομμύρια λίρες και δέκα χρόνια στα δικαστήρια ώστε οι επιστολές να μην δημοσιευτούν, αλλά έχασε τη μάχη το 2015.

+1 fake story

Τουλάχιστον οι επιστολές υπήρχαν, σε αντίθεση με την υποτιθέμενη παρέμβαση της Ελισάβετ υπέρ του Brexit την οποία επινόησε πριν το δημοψήφισμα ο Μάικλ Γκόουβ, ηγετικό στέλεχος της καμπάνιας για το Leave.

*Ο Θύμιος Τζάλλας είναι πολιτικός επιστήμονας και καταγράφει για το FACT τις ειδήσεις από τη Μεγάλη Βρετανία. Άρθρα του δημοσιεύονται στην Καθημερινή, το Inside Story και τη LIFO.
Για να λαμβάνετε στο ε-μέηλ σας τις σημαντικότερες ειδήσεις της ημέρας εγγράφεστε εδώ.