Της Μαρίας Χούκλη
Την Αθήνα είχε επιλέξει ο Μπαράκ Ομπάμα για να κλείσει την προεδρική θητεία του με έναν Λόγο Περί Δημοκρατίας, την Αθήνα διάλεξε και ο Εμανουέλ Μακρόν (που ποτέ δεν έκρυψε οτι θεωρεί εαυτόν την ευρωπαϊκή εκδοχή του Αμερικανού πρώην προέδρου ως υπέρμαχου του ελεύθερου κόσμου) προκειμένου να παρουσιάσει το προσωπικό του credo για την Ευρώπη του μέλλοντος. Τι καλύτερο απο την Πνύκνα ; Άλλωστε, ο Μιττεράν δεν έχει πεί οτι “πολιτική είναι η διαχείριση των συμβόλων”;
Μόνο που η Ευρωπαϊκή Ένωση, στην κατάσταση στην οποία έχει περιέλθει, δεν χρειάζεται εντυπωσιακούς Λόγους, αλλά ένα θαύμα για να κατορθώσει να ξανασυγκινήσει τους πολίτες της, να τους κάνει να ξαναπιστέψουν ότι τους αφορά και τους νοιάζεται, ότι τους ακούει και μπορεί να διασφαλίσει ο,τι υποσχέθηκαν οι ιδρυτές της : ευημερία, ασφάλεια, ελευθερία . Το ευρωπαϊκό εγχείρημα έχει επηρεάσει καταλυτικά προς το καλύτερο τις ζωές μας, όμως, έχει στομώσει. Ή θα αλλάξουμε ή το μαγαζί πάει για διάλυση. Αυτό είπε εν ολίγοις ο Μακρόν , κομίζοντας όμως γλαύκαν ες Αθήνας.
Ο πρόεδρος της Γαλλίας , χωρίς αμφιβολία, είναι ένας πιστός Ευρωπαίος. Μίλησε με θέρμη για την Ευρώπη κα τον ρολο της στην παγκόσμια σκηνή.
Το επικοινωνιακό χάρισμα που διαθέτει εν αφθονία και η εμφανέστατη πνευματική σκευή του ήταν καθηλωτικά, αλλά η ομιλία του, κατά την ταπεινή μου άποψη, ούτε μνημειώδης ,ούτε ιστορική θα μπορούσε να χαρακτηριστεί για τις ιδέες που κόμισε. Ναι, το ευρωπαϊκό εγχείρημα πρέπει να σωθεί και να ξανακερδίσει την υποστήριξη των Ευρωπαίων πολιτών. Πώς ; είναι το πιεστικό ερώτημα
Η ομιλία Μακρόν πάντως, έδειξε την κατεύθυνση προς την οποία έχουν αποφασίσει να κινηθούν Παρίσι και Βερολίνο αμέσως μετά τις γερμανικές κάλπες και την αναμενόμενη επανεκλογή της Μέρκελ. Γιατί μπορεί ο Εμανουέλ Μακρόν όσα είπε, να τα παρουσίασε σαν προσωπικό όραμα και σχέδιο που θα εξειδικεύσει στο επόμενό Ευρωπαϊκό Συμβούλιο, αλλά συμπίπτουν απολύτως με τις νύξεις του Σόιμπλε περί ESM και ΔΝΤ ή με τις διαρροές της καγκελαρίας ότι δεν θα είχε αντίρρηση με τον ορισμό υπουργού Οικονομικών της Ευρωζώνης.
Προκρίνεται , λοιπόν, η “πύκνωση” της ΕΕ, με όσους θέλουν και μπορούν , οι οποίοι τυγχάνει να βρίσκονται εντός της Ζώνης του ευρω. Η Βρετανία έφυγε και οι εξ ανατολών εταίροι σήκωσαν μπαϊράκι. Μόνη λύση θεωρείται η ενδυνάμωση της Ευρωζωνης με θεσμούς και μεταρρυθμίσεις που θα της επιτρέψουν to sail with the wind , όπως είναι ο τίτλος της ομιλίας (State of the Union speech) που θα εκφωνήσει στις 13 Σεπτεμβρίου Ζαν Κλοντ Γιουνκερ .
Σφραγίδα Μακρόν στη νέα ευρωπαϊκή ατζέντα ωστόσο υπάρχει και είναι η επαναφορά της διαδικασίας που είχε ακουλουθηθεί όταν επιχειρήθηκε να θεσπιστεί Ευρωπαϊκό Σύνταγμα προ δεκαετίας: οι αλλαγές που θα προκρίνουν οι ηγέτες, να τεθούν στην σύγχρονη Εκκλησία του Δημου (να γιατί επελέγη η Πνυκα) , δηλαδή σε Συνελεύσεις πολιτών στα κράτη μέλη, συζητήσεις είτε με φυσική παρουσία ή είτε διαδικτυακές ώστε να ληφθούν υπόψη από τα κέντρα των αποφάσεων οι ενστάσεις και οι προτάσεις των ευρωπαϊκών κοινωνιών. Ο διάλογος δεν ήταν ποτέ κακή ιδέα αρκεί να μην χρησιμοποιείται ως άλλοθι.
Δηλητηριώδες το σχόλιο της Handelsblatt. Η γερμανική εφημερίδα έγραψε ότι “ ο Γάλλος πρόεδρος φλεγόταν από την επιθυμία να απαθανατιστεί με φόντο το υπέροχο σκηνικό της Ακρόπολης για να κλείσει τα στόματα όσων τον κατηγόρησαν ότι έλκεται απο τις Βερσαλίες σαν άλλος βασιλιάς Λουδοβίκος XIV. Γιαυτό ανέβηκε στην Πνύκα, για να εξαπολύσει από κεί κεραυνούς υπέρ της Δημοκρατίας , φορώντας το στεφάνι του Δια”.
Όλοι και όλα κρίνονται εκ του αποτελέσματος Αλλά ο στρατηγός Ντε Γκωλ (και πολιτικό ίνδαλμα του Μακρόν) έχει πεί “Il vaut mieux avoir une méthode mauvaise plutôt que de n’en avoir aucune” δηλαδή καλύτερα να έχεις ένα κακό σχέδιο παρά να μην έχει κανένα.
