Στις 28 Απριλίου του 2011 ο Έντ Μπολς, τότε σκιώδης υπουργός Οικονομικών των Εργατικών, πληκτρολόγησε το όνομα του στο twitter, με σκοπό να ψάξει άρθρα για εκείνον. Αντί για search, πάτησε tweet. Εδώ και έξι χρόνια, η 28η Απριλίου γιορτάζεται από τον Βρετανικό πολιτικό κόσμο ως η Ed Balls Day. Ο Μπολς αποσύρθηκε από την πολιτική, αναζήτησε για λίγο την τύχη του στον χορό, αλλά οι μετριοπαθείς Labour δεν έχουν πάψει να τον περιμένουν.
Στη θέση του εμφανίστηκε την Πρωτομαγιά, ο Τόνι Μπλερ, είκοσι χρόνια ακριβώς από την ιστορική του νίκη το 1997. Αυτή τη φορά, όχι ως υποψήφιος, αλλά ως επιφανής αντί-Brexiter. Υπενθύμισε, εμμέσως πλην σαφώς, στους συντρόφους του πως χάρις στον ίδιο, εκείνη την Παρασκευή του ‘97, είχαν ξυπνήσει νικητές, και με τα ποσοστά που συγκεντρώνει σήμερα η Μέι.
Ως υποψήφιος, επέστρεψε όμως ο Βινς Κέιμπλ, ηγετικό στέλεχος των Lib Dems. Ο πρώην υπουργός Επιχειρήσεων και Καινοτομίας, πολιτικός ευρείας αποδοχής στη Μεγάλη Βρετανία, ως δάσκαλος στα οικονομικά (και στον χορό) προειδοποίησε τους συμπατριώτες του: «Hard Brexit και υγιής οικονομία δεν πάνε μαζί, βαδίζουμε προς κραχ, χειρότερο από το 2008».
Παραδόξως, εκείνος που συμφωνεί μαζί του για το ρίσκο της διαπραγμάτευσης, είναι ο Γιάνης Βαρουφάκης, ο οποίος μετέφερε στον Telegraph το Σάββατο, τη δική του πικρή εμπειρία, όταν πήγε να τα βάλει με την Ευρώπη.
H τελευταία φορά που οι συντηρητικοί αναγνώστες της εφημερίδας άκουσαν κάποιον δεξιό να τους μιλάει για τον Βαρουφάκη, ήταν όταν ο Τζορτζ Όζμπορν μετέφερε την άποψή του για τον πρώην ομόλογό του. O υπουργός Οικονομικών του Κάμερον είχε υποστηρίξει ότι ο λόγος για τον οποίον οι Εργατικοί αναζητούν τις οικονομικές συμβουλές του Βαρουφάκη, είναι «γιατί μάλλον ο Μίκι Μάους είναι απασχολημένος».
Ο Γιάνης όμως δεν κοιτάει κόμματα, όταν είναι να βοηθήσει. Γι’ αυτό έδωσε και στη Μέι έξι συμβουλές διαπραγμάτευσης μέσω του Guardian. Στο ίδιο φύλλο, ο δημοσιογράφος Πολ Μέισον χαρακτήρισε το καινούργιο βιβλίο του Γιάνη, ως μία από τις καλύτερες πολιτικές βιογραφίες όλων των εποχών.
Ο remainer Μέισον υιοθετεί αυτούσιο το πολιτικό αφήγημα του Βαρουφάκη, ακόμη όμως δεν έχει εξηγήσει στους Βρετανούς, αλλά και στους Έλληνες, γιατί η Ευρώπη είναι νεοφιλελεύθερη για την Ελλάδα, αλλά προστάτιδα των δικαιωμάτων των εργαζομένων στη Μεγάλη Βρετανία.
Μία αντίφαση που κυνηγάει από το δημοψήφισμα τους ριζοσπάστες Εργατικούς. Όπως άλλωστε, και η παροιμιώδης από μέρους τους απαξίωση των οικονομικών δεδομένων, ανάγλυφη σε κωμικό βαθμό, στη μέχρι στιγμής κορυφαία συνέντευξη της προεκλογικής περιόδου. Η Ντάιαν Άμποτ μπέρδεψε τόσο πολύ το κόστος της πρόσληψης νέων αστυνομικών, ώστε ντρέπεσαι να βλέπεις το απόσπασμα, σαν δραματική σκηνή σε κωμική βιντεοταινία.
Σε αυτό δηλαδή που εξελίσσεται η σύγκρουση της Μέι με τον Γιουνκέρ. Εκείνος της είπε ότι η Ευρώπη δεν είναι λέσχη του γκολφ για να φεύγει κανείς όποτε θέλει, και η Μέι του απάντησε ότι θα διαπιστώσει πολύ σύντομα γιατί τη λένε «φοβερά δύσκολη γυναίκα». Ο χαρακτηρισμός ανήκει στον Κένεθ Κλαρκ, τον μοναδικό βουλευτή των Συντηρητικών που καταψήφισε το άρθρο 50, αφού πρώτα πέρασε γενεές δεκατέσσερις τους Leavers στο κόμμα του, νομίζοντας ότι το μικρόφωνο του ήταν κλειστό.
Τη Μέι πάντως δεν την ενοχλούν όσοι την προειδοποιούν για το κόστος, αλλά οι σαμποτέρ που το αυξάνουν χωρίς προηγούμενη ειδοποίηση. Οι Βρυξέλλες ανέβασαν τον λογαριασμό του Brexit από 60 σε 100 δισεκατομμύρια ευρώ.
Θα είναι πράγματι το διαζύγιο του αιώνα, όπως έγραψε το Fact την Τρίτη, αν όχι σε δράμα, σίγουρα σε κόστος.
Snapshot: Οι εκλογές σε μία φωτογραφία, δημοσκόπηση ή ένα βίντεο
Θύμιος Τζάλλας.
