Category: Κόσμος

Πώς να σταματήσετε να πιάνετε το πρόσωπό σας


Τώρα που με την επιδημία του  κορονοϊού συνειδητοποιήσαμε πόσο επιβλαβής μπορεί να γίνει η συνήθεια να πιάνουμε διαρκώς το πρόσωπό μας, τι μπορούμε να κάνουμε για να την περιορίσουμε;

«Είναι δύσκολο να σταματήσουμε να πιάνουμε το πρόσωπό μας γιατί τις περισσότερες φορές δεν συνειδητοποιούμε καν ότι το κάνουμε», λέει στους New York Times η  Dr. Vanessa Raabe, Επικ.Καθηγήτρια στο Τμήμα Ιατρικής του NYU Langone Health.

Να όμως τέσσερις τρόποι που θα μας βοηθήσουν να θέσουμε υπό έλεγχο τη συνήθεια αυτή:

1. Έχουμε δίπλα μας ένα κουτί με χαρτομάντηλα.

Όταν νιώθουμε την ανάγκη να διορθώσουμε τα γυαλιά μας, να πιάσουμε το πρόσωπό μας ή να ξύσουμε απλώς τη μύτη μας το κάνουμε με ένα χαρτομάντηλο.
Εννοείται πως όταν θέλουμε να φτερνιστούμε και δεν έχουμε χαρτομάντηλο το κάνουμε στο εσωτερικό του αγκώνα μας.

2. Εντοπίζουμε τι μας κάνει να θέλουμε να πιάσουμε το πρόσωπό μας.

Μέσα στην ημέρα προσπαθούμε να καταλάβουμε γιατί πιάνουμε το πρόσωπό μας.
Μήπως τρίβουμε τα μάτια μας γιατί είναι στεγνά; Τότε χρησιμοποιούμε κάποιο κολύριο.
Μήπως συνηθίζουμε να στηρίζουμε το πηγούνι μας με το χέρι μας ή να φτιάχνουμε διαρκώς τα μαλλιά μας;
Βοηθάει να κολλήσουμε στην οθόνη του υπολογιστή, στο γραφείο και σε διάφορα σημεία στο σπίτι Post-It με την εντολή «Όχι τα χέρια στο πρόσωπο!»

 

3. Κρατάμε τα χέρια μας απασχολημένα.

Οι μπάλες του στρες βοηθάνε σε αυτό (δεν ξεχνάμε να τις απολυμαίνουμε συχνά!).
Βοηθάει πολύ το να καθαρίζουμε τα χέρια μας με αρωματικά σαπούνια ή αντισηπτικά ώστε κάθε φορά που τα πλησιάζουμε στο πρόσωπο η μυρωδιά να μας βάζει σε συναγερμό.

 

4. Κι επιτέλους! Ας χαλαρώσουμε λίγο!
Οι γιατροί είναι σαφείς και σε αυτό. Ας προσπαθήσουμε να χαλαρώσουμε γενικά στη ζωή μας. Οι ψυχαναγκαστικές συμπεριφορές που δεν ελέγχουμε και τις επαναλαμβάνουμε μηχανικά, οφείλονται συχνά στην αδυναμία μας να συγκεντρωθούμε στο παρόν, στο εδώ και το τώρα.
Λίγες ασκήσεις αυτοσυγκέντρωσης θα μας βοηθήσουν.


Με πληροφορίες από τους New York Times.


Για να λαμβάνετε στο ε-μέηλ σας το δελτίο με τις σημαντικότερες ειδήσεις κάθε ημέρας εγγράφεστε, δωρεάν, εδώ. 

Notre Dame: Τι ξέρουμε, τι δεν ξέρουμε, ποιες είναι οι προοπτικές του μνημείου;

“Θα την ξαναχτίσουμε γιατί αυτό αξίζει στην ιστορία μας, γιατί αυτό είναι το πεπρωμένο μας”, δήλωσε ο πρόεδρος της Γαλλίας Εμανουέλ Μακρόν χθες το βράδυ, μόλις τέθηκε υπό έλεγχο η πυρκαγιά που έκαψε σημαντικό μέρος του Καθεδρικού Ναού της Notre Dame, της εμβληματικής Παναγίας των Παρισίων.

Τα αίτια της πυρκαγιάς παραμένουν άγνωστα, αν και η αστυνομία αντιμετωπίζει το περιστατικό ως ατύχημα που συνέβη κατά τις εγρασίες συντήρησης και αναστήλωσης του ναού που στέκεται στο σημείο αυτό 850 χρόνια τώρα.

Από την πυρκαγιά δεν υπάρχουν θύματα, έχουν τραυματιστεί δυο αστυνομικοί και ένας πυροσβέστης, ο τελευταίος βαριά. 500 πυροσβέστης πήραν μέρος στο έργο της κατάσβεσης.

 

Τι έχει καταστραφεί-τί έχει διασωθεί

Απ’ο,τι γνωρίζουμε μέχρι αυτή τη στιγμή (μεσημέρι Τρίτης) έχουν καταστραφεί τα 2/3 της ξύλινης οροφής και ο πυργίσκος βέλος. Στέκονται τα δύο καμπαναριά.
Έχουν διασωθεί πολύτιμα κειμήλια όπως  το ακάνθινο στεφάνι του Ιησού και ο χιτώνας του Λουδοβίκου του Θ’ ενώ δεν ξέρουμε σε ποια κατάσταση βρίσκεται το εκκλησιαστικό όργανο.

Τι λένε οι ειδικοί

Μέσα στην “ατυχία του” το μνημείο στάθηκε τυχερό, επισημαίνουν οι πρώτοι ειδικοί. Τα γοτθικά μνημεία είναι ιδιαίτερα ανθεκτικές κατασκευές αφού οι λίθινοι, συμπαγείς τοίχοι τους τα απαγορεύουν στις πυρκαγιές να επεκταθούν γρήγορα. Το πλήθος των αντηρίδων (στηριγμάτων) στους εξωτερικούς τοίχους του ναού δημιουργούν ένα “εξωσκελετό” στον οποίο διοχετεύονται οι πιέσεις από τους τοίχους και τη στέγη. Στην πραγματικότητα από κατασκευής του το κτήριο στηρίζεται εξωτερικά.

Ένα άλλο στοιχείο που δημιουργεί αισιοδοξία για το μέλλον του είναι ότι η Παναγία των Παρισίων είναι κτίριο του πρώιμου γοτθικού ρυθμού, όταν τα κτίρια τα κατασκεύαζαν πιο ανθεκτικά, χρησιμοποιώντας μεγαλύτερους σε όγκο λίθους. Αν είχε χτιστεί 60 χρόνια μετά ίσως και να μην είχε αντέξει τόσο πολύ στο χρόνο.

Παρ’όλα αυτά οι λίθοι του ναού είναι ευαίσθητοι στις πολύ υψηλές θερμοκρασίες γιατί είναι ασβεστόλιθοι που θριματίζονται σε υψηλές θερμοκρασίες. Ρωγμές στους λίθους μπορεί να προκαλέσει και το νερό κατά τη κατάσβεση έτσι καθώς προκαλεί απότομη μεταβολή της θερμοκρασίας στην επιφάνεια του πετρώματος.  Γιαυτό και η “ιδέα” που έριξε μέσω τουίτερ ο Ντόναλντ Τραμπ, να χρησιμοποιηθούν πυροσβεστικά αεροπλάνα στην κατάσβεση της πυρκαγιάς δεν ήταν καλή. Είναι εξαιρετικά πιθανό μια τέτοια πυροσβεστική μέθοδος να γκρέμιζε το κτίριο.

Δεν είναι η πρώτη φορά που συμβαίνει κάτι τέτοιο στην Ευρώπη. Το χαρακτηριστικότερο παράδειγμα καταστροφής μνημείου αυτού του είδους και αναστήλωσής του είναι ο γοτθικός Καθεδρικός Ναός στη Ρεμς που βομβαρδίστηκε από τους Γερμανούς τον Α’Παγκόσμιο Πόλεμο. Ο Ναός της Ρέμς θεωρούνταν εφάμιλλος της Παναγίας των Παρισίων και ήταν ο τόπος στέψης των Γάλλων Βασιλιάδων. Τα απομεινάρια του ναού μετά τη φωτιά είχαν προκαλέσει απελπισία αλλά ο ναός τελικά αποκαταστάθηκε.

Ο ρόλος της τεχνολογίας θα είναι καθοριστικός. Διαβάζουμε στο WIRED  ότι ο ναός έχει αποτυπωθεί τέλεια ψηφιακά και στην τελευταία του λεπτομέρεια ενώ το δημοσίευμα δεν παραλείπει να κάνει αναφορά στην ξύλινη οροφή που μέσα σε όλα ήταν ένα από τα ελάχιστα εναπομείναντα παραδείγματα χρήσης ξυλοδοκών σε μνημειακές κατασκευές. Αυτό χάθηκε οριστικά.

Διαβάστε ακόμα τις πρώτες σκέψεις του Πάνου Θεοδωρίδη που ως αρχιτέκτονας έχει ασχοληθεί με τις αποκαταστάσεις μεσαιωνικών μνημείων.

 

Τι συμβαίνει στη Βενεζουέλα;

Από το 2014 η Βενεζουέλα αντιμετωπίζει μια δραματική οικονομική κρίση που γρήγορα μετατράπηκε σε ανθρωπιστική με αποτέλεσμα οι πολίτες της να την εγκαταλείπουν μαζικά.

Με μια οικονομία που βασίζεται στο πετρέλαιο (σύμφωνα με τα στοιχεία του OPEC το 09% των εσόδων από τις εξαγωγές βασίζεται στο πετρέλαιο) η κυβέρνηση του Νικολάς Μαδούρο αντέδρασε στην πτώση των τιμών του πετρελαίου διεθνώς με το να τυπώσει χρήματα, προκαλώντας έκρηξη στον πληθωρισμό.  Για να αποφύγει τις κυρώσεις από την ΕΕ και της ΗΠΑ ο Μαδούρο εισήγαγε ένα κρυπτονόμισμα, το Petro, διαβάστε εδώ πως θα λειτουργούσε.
Παρόλα αυτά, σύμφωνα με τους υπολογισμούς του ΔΝΤ ο πληθωρισμός  θα φτάσει το 2019 στο 10εκ τοις 100!

Η φτώχεια επελαύνει στη χώρα και όλο και λιγότεροι έχουν πρόσβαση σε κοινωνικά αγαθά. Οι Βενεζουελάνοι δεν έχουν πρόσβαση σε υπηρεσίες υγείας αφού τα νοσοκομεία αδυνατούν πλέον να παρέχουν ακόμα και στοιχειώδεις υπηρεσίες. Το 85% των φαρμάκων δεν είναι διαθέσιμα. Ασθένειες όπως ο δάγκειος πυρετός, η ελονοσία, ο κίτρινος πυρετός έχουν εμφανιστεί και εξαπλώνονται κι εκτός των συνόρων της χώρας.
Η Ύπατη Αρμοστεία του ΟΗΕ για τους Πρόσφυγες εκτιμά ότι περισσότεροι από 3 εκατομμύρια Βενεζουελάνοι έχουν εγκαταλείψει από το 2015 τη χώρα και άλλα 2 εκατομμύρια αναμένεται να την εγκαταλείψουν το 2019.

Παρά το πλήθος των καταγγελιών για παρανομίες στις εκλογές  του Μαίου του 2018, την αποχή της αντιπολίτευσης από αυτές και τις καταδίκες από γειτονικές χώρες ο Νικολάς Μαδούρο ορκίστηκε στις 19 Ιανουαρίου για μια νέα προεδρική θητεία έξι χρόνων.  Ηγέτες της περιοχής και ο αμερικανός πρόεδρος Ντόναλντ Τραμπ ανακοίνωσαν την αντίθεσή τους στην προεδρία Μαδούρο και επέβαλλαν κυρώσεις στο Μαδούρο, τη σύζυγό του και συνεργάτες που συνδέονται με το καθεστώς.

Η κατάσταση της οικονομίας στη Βενεζουέλα αναμένετα να χειροτερεύσει.

Οι τελευταίες εξελίξεις

Χθες (23/1) κατά τη διάρκεια μιας ογκώδους συγκέντρωσης με εκατοντάδες χιλιάδες ο αρχηγός της Ενωμένης Αντιπολίτευσης και πρόεδρος της Εθνοσυνέλευσης Χουάν Γκουαϊδό αυτοανακηρύχθηκε ως μεταβατικός πρόεδρος της χώρας. Θυμίζουμε ότι η Βουλή είναι το νόμιμα εκλεμένο σώμα, αυτή τη στιγμή, στη Βενεζουέλα.
Η αντίδραση των ΗΠΑ και του Καναδά ήταν ακαριαία. Αμέσως αναγνώρισαν τον Κουαϊδό ως τον νόμιμο πρόεδρο της χώρας για να ακολουθήσει  η Γουατεμάλα, σύμμαχος των ΗΠΑ, μέσω της υπουργού Εξωτερικών, η Αργεντινή, δια του προέδρου της Μαουρίσιο Μάκρι, ο Κολομβιανός πρόεδρος Ιβάν Ντούκερ, ο Χιλιανός πρόεδρος Σεμπάστιαν Πινέρα, ο Παραγουανός πρόεδρος Μάριο Αμπντο .Η κυβέρνηση της Βραζιλίας επίσης αναγνώρισε τον 35χρονο πρόεδρο της Εθνοσυνέλευσης ως πρόεδρο της Βενεζουέλας, όπως και το υπουργείο Εξωτερικών του Περού τονίζοντας ότι θα στηρίξει την ειρηνική και δημοκρατική μετάβαση εξουσίας στην Βενεζουέλα το συντομότερο δυνατό.
Στο πλευρό του Μαδούρο στέκεται η Βολιβία, η Κούβα, η Τουρκία, η Ρωσία και η Ουρουγουάη. Reuters FactBox.

Ο Υπουργός Άμυνας της χώρας δήλωσε πως οι ένοπλες δυνάμεις απορρίπτουν την απόφαση του προέδρου του κοινοβουλίου της Βενεζουέλας και ηγέτη της αντιπολίτευσης του Χουάν Γκουαϊδό, να αυτοανακηρυχθεί μεταβατικός πρόεδρος της Βενεζουέλας.

Ποιος είναι ο Χουάν Γκουαϊδό
Ο 35 χρονος μηχανικός εξελέγη για πρώτη φορά βουλευτής το 2011 και διατηρούσε ένα χαμηλό προφίλ μέχρι τις αρχές του 2019 όπου και εξελέγη πρόεδρος της Βουλής την πλειοψηφία των εδρών της οποίας έχει η Αντιπολίτευση. Ανήκει στη γενιά των Βενεζουελάνων που προτίμησε να μείνει στη χώρα και να παλαίψει γιαυτή αντί να φύγει στο εξωτερικό.
Έχει τη στήριξη του πιο γνωστού στελέχους της αντιπολίτευσης Λεοπόλντο Λοπέζ που είχε συλληφθεί το 2014 από το καθεστώς Μαδούρο και σήμερα βρίσκεται σε κατ’οίκον περιορισμό.

Για να λαμβάνετε στο εμέηλ σας δωρέαν το δελτίο με τις σημαντικότερες ειδήσεις της ημέρας εγγράφεστε εδώ.

«Οι σχέσεις ΕΕ – Τουρκίας: Αδιέξοδο ή Προοπτική;»

 

Ευχαριστώ κύριε πρόεδρε,  και Ευχαριστω το Ιδρυμα Hanns Seidel και τον Κύκλο  για την ευκαιρία που μου δίνουν να παρουσιάσω  σήμερα σκέψεις που αποτελούν το κέντρο του πολιτικού προβληματισμου στην Τουρκία για πολλές δεκαετίες.

Επιτρέψτε μου να προσθέσω στις ευχαριστίες και μια ακόμα προσωπική  αναφορά στο χώρο που μας φιλοξενεί σήμερα, στο Ινστιτούτο Γκαίτε, που το συνδυάζω πάντα με την αντισταση στην δικτατορία. Εχω λοιπον καθήκον να αναφερθώ στην μνημη του Γιοχάνες Βάϊσερτ, του τότε διευθυντή του Ινστιτούτου  και την ουστασιστικη συμπαρασταση του στην δράση μας κατα της δικτατορίας Με τον Γιοχάνες , διακεκριμένο ελληνιστή, συναντηθήκαμε ξανά στην Κωνσταντινούπολη, εγώ ως ανταποκριτής του Αθηναϊκού Πρακτορείου και αυτός ως διευθυντής του Ινστιτούτου, οπου αφησε μια εξίσου σημαντική παρακαταθήκη την ουσιαστικη συμβολή του στην οργανωση του σημερα καθιερωμενου πλέον  και αναγνωρισμένου διεθνώς θεσμού της ΜΠΙΕΝΆΛΕ της Κωνσταντινούπολης .
Το θέμα των σχέσεων της Ευρωπαϊκής Ένωσης με την Τουρκία  δεν είναι θέμα πολιτικό ή εστω γεωπολικο, ακόμα περισσότερο δεν είναι ζήτημα διπλωματικής δραστηριότητες και διαπραγματευτικής στρατηγικης .
Ειναι γενικότερο πολιτισμικό θέμα , είναι γενικότερο θέμα ταυτοτήτων, και του τρόπου που και οι δυο πλευρες προσλαμβάνουν τις έννοιες που προσδιορίζουν αυτη την τη συζήτηση.

Υπαρχει καποια σχεση στον τροπο που οι εννοιες αυτες αλλαζουν και στις δυο πλευρες της εξισωσης;  Οι εννοιες αυτες μεταλασονται αλληλοεπεηραζόμενες ? . Η αλλαγη της μιας πλευρας προκαλεί αλλαγές στη άλλη, αλλα δεν μεταβαλλονται ομοιομορφα, η έστω ταυτόχρονα  

Για πολλούς αιώνες η αντιπαλότητα της ευρωπαϊκής με την τουρκική ταυτότητα αποτελουσε  το κυρίαρχο στοιχείο της ιστορίας, Ο Τούρκος the Turk ll Turco -ένα όνομα που χρησιμοποιείται περισσότερο στη χριστιανική Δύση και λιγότερο στην οθωμανική επικράτεια- είναι ο αντίπαλος της χριστιανοσύνης Είναι ο πόλος γύρω από τον οποίο συγκροτείται η ιδεα της Ευρώπης  Η αντιπαλοτητα προς τον “άπιστο” Μουσουλμάνο , έννοια που κυριαρχει στη καθολική κυρίως Ευρώπη, οργανωνει κατα καποιο τρόπο την ευρωπαϊκή ταυτότητα. Αλλα και αργότερα, στην Ευρωπη του διαφωτισμού η έννοια κυριαρχεί -ως συλλογικη φαντασίωση για τη σουλτανική εξουσία στην οθωμανική αυτοκρατορία-, ειναι η έννοια της ανατολικής δεσποτείας. Ο Σουλτανος διαδέχεται έτσι τους βασιλείς των Περσών τον Ξέρξη και τον Δαρειο και αναβιωνει τη ρομαντική νεοκλασική πρόσληψη της ιστορίας , ‘οπου η δημοκρατία των Αθηνών σώζει την ελευθερία και την ανθρωποτητα, σε ηρωικές μάχες που τιμώνται ακόμα .

Η σύγκρουση του ελληνικού κράτους με την οθωμανική δεσποτεία γινεται έτσι μια ευκολη εκλαΐκευση των πολύπλοκων  εξελίξεων που χαρακτηρίζουν την οθωμανική μεταρρύθμιση ΤΑΝΖΙΜΆΤ και την περίοδο της νεωτερικότητας, αλλα και της διάλυσης της Οθωμανικής αυτοκρατορίας. Ετσι ένα πολύ ισχυρό Πανευρωπαϊκό κίνημα φιλελληνισμού βλέπει την  μαχη του Πετα ως συνεχεια της μάχης των Αθηναίων εναντίον του Ξέρξη .

Όλα αυτά συνιστούσαν μέχρι τώρα τον ακαδημαϊκή συζήτηση. ΟΧΙ πλέον  

Η πολύπλοκη κρίση που πλήττει την  Ευρώπη σε συνδυασμό με την έξαρση του μεταναστευτικού ζητήματος δίνει πλέον κεντρική θέση στην συζητηση  αυτή, Η σχέση ΕΕ Τουρκίας, ειναι πλεον κεντρικό ζήτημα, όσο κι αν προσπαθουμε να το αποφύγουμε .

Δεν θα πρέπει να κανένα τρόπο να υποτιμούμε την επιρροή που έχουν αυτές οι πολιτισμικές διαστάσεις στο πολιτικό γίγνεσθαι   Άλλωστε η κριση που συνοδευει το Brexit δεν μας αφήνει κανένα τέτοιο περιθώριο . Αυτο δεν σημαινει οτι οι σχεσεις της ΕΕ με την Τουρκία είναι τό πρώτο θέμα που θα πρέπει να αντιμετωπιστεί , κάθε αλλο. Αλλα δεν θα πρέπει να ξεχνάμε ότι για να φτασουμε σε κάποια σταθερη και λειτουργική οργάνωση της ευρωπαϊκής ηπείρου , θα πρεπει να αντιμετωπίσουμε και αυτο το θέμα .

Η εμπειρία μου στην παρατήρηση στην καταγραφή της των κινήσεων της τουρκικής σκηνης τα τελευταια  30 χρόνια, υπογραμμίζει ότι δεν σημειώθηκαν μονο εντυπωσιακές αλλαγές στην τουρκική σκηνη, αλλά και εντυπωσιακες αλλαγες στη δική μας ερμηνεία και κατανόηση των κινήσεων αυτών Επειδη η δημοσιογραφία ειναι κατα καποιο τροπο άμεση ιστορία είναι μία άσκηση ελέγχου των ορίων μεσα στα οποια μπορει να κινηθει μία διήγηση. Τι μπορεί να γίνει αποδεκτό, ΄τι είναι εκτός ορίων Αξιολογούμε τα δεδομενα με βάση την δυνατότητα μας να επικοινωνήσουμε με το νοητό ακροατήριο μας το καθημερινό πολιτη   Το μεγαλύτερο πρόβλημα ενός Ξένου ανταποκριτή – δεν είναι να είναι ενήμερος για το τι συμβαίνει στη χώρα που καλύπτει, όσο να διατηρεί την επαφή του με τον τρεχοντα -στη χωρα- του λόγο.

 Συνεπώς με μία έννοια αυτό που συζητάμε σήμερα είναι το πώς θα ενταχθεί η Τουρκία  στο νέο Ευρωπαϊκό αφήγημα -για να χρησιμοποιήσουμε τρέχουσες διατυπωσεις- . Αλλα η Τουρκία σήμερα δεν είναι τόσο εύκολη όσο η Τουρκία που εντάχθηκε στο ΝΑΤΟ και στην  άμυνα της Δύσης απέναντι στην Σοβιετική απειλή. Την περιοδο εκεινη η Τουρκία προσλάμβανε την ένταξη της στο ΝΑΤΟ ως μια κινηση αλληλεγγυης της Δυση που αναλάμβανε να προστατεύει την Τουρκία από τον προαιώνιο εχθρό τη Ρωσία ! .
Σήμερα όμως μιλάμε για μια εντελως διαφορετικη Τουρκία Είναι πολύ περισσότερο ισλαμίζουσα, πολύ περισσότερο ανεκτική στις θρησκευτικές δραστηριότητες, έχει χάσει ένα χαρακτηριστικό που ήταν εύκολο να γινει σεβαστο στην Ευρώπη  : τον αντικληρικαλισμό, την μαχητική λαικοτητας laicite , βασική κληρονομιά της Γαλλικής επανάστασης που με πολλούς τρόπους μπορούμε να βρούμε ζωντανή στην προηγούμενη Τουρκία, στην Τουρκία που ουσιαστικά διαλύθηκε με την απόπειρα πραξικοπήματος του 2016

Αυτό είναι το ευκολο. Η σημερινή εξουσία χρησιμοποιεί το Ισλάμ, το χρησιμοποιεί όμως για λόγους πολιτικούς, για λογους δημιουργίας δηλαδή μιας εκλογικής πελατείας και αντιπροσωπευτικής νομιμοποιησης,  και το χρησιμοποιεί με τρόπους που μας είναι οικείοι, ακολουθωντας τις διαδρομες του εθνικισμου δημιουργεί ένα είδος Ισλάμο τουρκικής σύνθεσης . Οι κινησεις αυτες πολύ εύκολα μπορεί να πέσουν θύματα απλοποίησεων προς τις οποιες πρέπει η επικοινωνία μας . Δεν θέλουμε να δούμε ότι αυτα δεν συμβαινουν μόνο στην Τουρκία,  συμβαίνουν και στις καλύτερες δυτικές δημοκρατίες. Εδω χρειάζεται η προσοχη και η συνειδητη προσπαθεια προσπάθεια να ξεπεράσουμε τις εύκολες απλοποιησεις.

Από την άποψη αυτή θεωρώ ότι η ιδεα της Ευρώπης λειτουργει στην Τουρκία , τροπο ανάλογο με αυτον που λειτουργει και στη  Βρετανία . ΕΙναι ευκολο να δημιουργηθει ενα αντιευρωπαικό κίνημα που θα στηριζεται στα λαικιστικά στερεοτυπα των σταυροφοριών και της χριαστιάνικής εχθρότητας προ το Ισλαμ, , αλλα όταν το κινημα αυτο ερχεται αντιμετωπο με τις πραγματικές συνέπειες του κηρυγματος του,  καταρρέει

Στην Τουρκία μπορουμε ευκολα να διακρινουμε τους αντιευρωπαιστες , ειναι αλλωστε λιγοι,   είναι κινούνται στους εθνικιστικούς κύκλους με αναλογες αντιληψει για την κυριαρχία που εχει ο Μπορις Τζονσον. Και οι φονταμενταλιστές ισλαμιστές που και αυτοί κινούνται στο περιθώριο του ισλαμικου φάσματος .Οι υπόλοιπες δυνάμεις με τον έναν ή τον άλλο τρόπο θα κάνουν ότι είναι δυνατόν για να υπηρετήσουν την Ευρωπαϊκή ιδέα.

Στην Ευρώπη δεν μπορώ να δω ποιοι θα είναι οι σύμμαχοί της ενσωμάτωσης της Τουρκίας στο Ευρωπαϊκό γίγνεσθαι. Η συζήτησή μας γίνεται την επαύριο μιας πολύ μεγάλης απογοήτευσης, απογοητευσης και στην Ευρώπη αλλά απογοήτευσης και στην Τουρκία.

Το ΑΚΠ το Κόμμα της Δικαιοσύνης και της Ανάπτυξης στην Τουρκία που υποσχόταν να οργανώσει αποτελεσματικά τις σχέσεις με την Ευρωπαϊκή Ένωση, οδηγηθηκε σε εναν  αυταρχισμό που δικαίωσε την καχυποψία των πιο ανάλγητων αντιπάλων του Ερντογάν. Πάντα έλεγαν ότι ο Ερντογάν και το κόμμα αυτό χρησιμοποιούν την Ευρώπη και τη δημοκρατία ως όχημα για να πετύχουν τον στόχο του ελέγχου  της εξουσίας.

Στην Τουρκία όμως οι δυνάμεις που πιστευουν στην Ευρώπη ζουν τη δική τους απογοήτευση Η απορριψη απο την Ευρωπαϊκής Ένωσης και κυρίως η ωμη και δημόσια εγκατάλειψη καθε προοπτικής ένταξης της Τουρκίας -μετά τον Νικολά Σαρκοζί- , προκάλεσε καταιγιστικές αλλαγές. Και στις δύο πλευρές οι επιλογές που έγιναν, ηταν οδυνηρες και ισως αναπόφευκτες .  Η ρητορική Σαρκοζί ισως να ήταν περιττή, αλλά η δυνατοτητα μιας νέας διεύρυνσης πριν αφομοιωθεί η μεγάλη διεύρυνση μετα τον ψυχρό πολεμο δεν ήταν ρεαλιστική. Θα οδηγούσε σε άλλου είδους τραγωδία στην Ευρώπη

Εξίσου μη ρεαλιστικό είναι να περιμένουμε ότι ένας ηγέτης στην Τουρκία, ο Ερντογάν η οποιος αλλος άλλος στη θέση του , θα εφαρμόζει -δίκην μνημονίων- έναν ατελείωτο κατάλογο μεταρρυθμιστικών μέτρων τα οποία προσάρμοσαν την Τουρκία στο Ευρωπαϊκό υπόδειγμα,  χωρις κάτι χειροπιαστό ανταλλαγα , χωρίς κάποια ηθικη η αλλη συμπαρασταση από την Ευρωπαϊκή πλευρά. Γιατί θεωρούμε φυσικό τον ρόλο της Ευρωπης στη αποκατασταση της δημοκρατιας στην Ελλάδα τη Ισπανια και τη Πορτογαλία, ενω θερωρο΄θμε ότι η Τουρκία θα εφτασε στον ιδιο στοχο, μαστιγονομενη απο Ευρωπαίους επιθεωρητες που θα υποδεικνυαν πάντα τι μενει ακομα να γινει ?

Αν στην Βρετανία, με   επίσης με αυτοκρατορικό παρελθόν, παραχώρηση της κυριαρχίας  θέριεψε το Brexit , τι θα μπορούσε να γίνει στην Τουρκία?

Απο τη αλλη όμως  καταληγω στο οτι χωρίς την Βρετανία από την Ατλαντική   και την Τουρκία από την Ανατολική πλευρα δεν μπορεί να υπάρξει ολοκλήρωση της Ευρώπης. Το σχημα που θα προκυψει χωρίς τη  Βρετανία και την Τουρκία, θα είναι μια χριστιανική Ένωση που δεν θα αντιστοιχεί σε καμία από τις αναγκες που με σαφηνεια δειχνει να εχει ό νέος κόσμος που έρχεται

Είμαι επίσης πεπεισμένος και απο την τουρκική μου εμπειρία αλλά και από την τα μαθήματα του Brexit,  ότι αυτό δεν είναι κάτι που πρόκειται να συμβεί ή ότι θα συμβεί εύκολα Είναι μία διαδικασία που θα προχωρήσει σε αρκετά στάδια,  δεν θα ολοκληρωθεί στον βραχύ χρόνο . ΕΊναι θέμα του μακρου χρόνου.Η περίπτωση της Τουρκίας μπορεί να μας φαίνεται ακόμα δυσκολότερη από τη Βρετανική περίπτωση,  λόγω της προϊστορίας στην οποία αναφέρθηκε στην αρχή και του Ισλάμ βεβαίως. Αλλά και πάλι νομίζω ότι θα πρέπει να είμαστε προσεκτικοί στο να αναδείξουμε τις πραγματικές ιστορικές διαστάσεις . Η σημερινή Τουρκία αντιστοιχεί στην Ανατολική Ρωμαϊκή Αυτοκρατορία Συνεπώς γεωπολιτικά δεν τίθεται κανένα θέμα ταυτότητας ένταξης,  μετά τις μεταρρυθμίσεις του λεγόμενου Τανζιμάτ ανήκει επίσης στον Ευρωπαϊκό χώρο της κοσμικότητας secularisme και του κράτους δικαίου, Αλλά το μέγεθος και η στρατηγική της θέση θέτει θέματα που θα πρέπει να τα αντιμετωπίσουμε σοβαρα.

Άλκης Κούρκουλας, Ομιλία στον “Κύκλο Ιδεών” στις 20.11.2018

Τι συμβαίνει με το Σχίσμα στην Ορθόδοξη Εκκλησία

Από εγκύκλιο του Άρχοντα του Οικουμενικού Πατριαρχείου Αντωνίου Λυμπεράκη (Βλέπε Υ.Γ.)

H εκκλησιαστική θύελλα που προκάλεσε  η ανακοίνωση της Συνόδου του Οικουμενικού Πατριαρχείου 11ης Οκτωβρίου,, διαλύει τις αυταρχικές / νεο- αυτοκρατορικές φιλοδοξίες του Βλαντιμίρ Πούτιν και γίνεται ιστορικός  σταθμός στην δημιουργία της Ουκρανικής εθνικής ταυτότητας.

Την επαύριο της ανακοίνωσης, που ανοίγει τον δρόμο για την αναγνώριση αυτοκέφαλης Ουκρανικής Ορθοδόξου Εκκλησίας ,  ο Βλαντιμίρ Πούτιν συγκάλεσε το Συμβούλιο Ασφαλείας (14 Οκτωβρίου) για να εξετάσει τις επιπτώσεις της απόφασης, ενώ ό Ουκρανός  Πρόεδρος Petro Poroshenko, θεώρησε την ιστορική κίνηση  ως “μέρος της ενσωμάτωσης της Ουκρανίας στη Δύση”.  Για το Κρεμλίνο η απόφαση είναι “πρόκληση” στην έννοια του “Ρωσικού Κόσμου”,  έννοια ιδιαίτερα προσφιλή στην Πρόεδρο Πούτιν που θεωρεί ότι “Ρωσικός Κόσμος” ενώνεται από τις  κοινές ορθόδοξες ρίζες του, και περιλαμβάνει την Ουκρανία και την Λευκορωσία. Για την ρωσική Εθνική διήγηση , έτσι όπως διαμορφώνεται με το καθεστώς Πούτιν,  το Κίεβο ο τόπος του εκχριστιανισμού των Ρώσων, δεν μπορεί να βρίσκεται εκτός Ρωσικής -τουλάχιστον- εκκλησιαστικής δικαιοδοσίας.

Αλλά ενώ ό πόλεμος στην Ουκρανία συνεχίζεται για 5η χρονιά , όλο και περισσότεροι οι Ουκρανοί θεωρούν ότι μία πλήρως ανεξάρτητη Εθνική Εκκλησία είναι απαραίτητη για να απομακρυνθούν  από την τροχιά της Μόσχας Η επίσημα αναγνωρισμένη Ορθόδοξη Εκκλησία σήμερα , βρίσκεται υπό τον μητροπολίτη Κιέβου Ονούφριο, στενό σύμμαχο του προέδρου Πούτιν.

Η Μόσχα,  απέφυγε να καλέσει τις υπόλοιπες Ορθόδοξες Εκκλησίες να διακόψουν την επικοινωνία τους με το Οικουμενικό Πατριαρχείο, αντιθέτως τους ζήτησε να ασκήσουν πιεσεις στον Πατριάρχη Βαρθολομαίο.   Αλλά απαγόρευσε στους πιστούς του Πατριαρχείου της Μόσχας να εκκλησιάζονται σε ναούς που ανήκουν στο Οικουμενικό Πατριαρχείο, ένα μέτρο που κρύβει τον νομικό και οικονομικό πόλεμο που θα εξελιχθεί στην Ουκρανία (και το Αγιο Ορος) γύρω από τους χιλιαδες ναούς και μνημεία που θα περάσουν στον  στον έλεγχο του Ουκρανού Δημοσίου. (Ηδη το Ουκρανικό Κοινοβούλιο ,  παρέδωσε τον εμβληματικό καθεδρικό ναό του Αγίου Ανδρέα στο Κίεβο στο Οικουμενικό Πατριαρχείο)

Η Εκκλησιαστική περιπέτεια αυτή καθαυτή, δεν αιφνιδιάζει κανέναν.  Για περισσότερο από 20 χρόνια οι εκκλησιαστικές δικαιοδοσίες στην Ουκρανία είναι μόνιμο θέμα Πατριαρχικών Επιτρόπων στο Φανάρι. Μόνιμες είναι επίσης οι επισκέψεις της πολιτικής και πολιτειακής ηγεσίας της Ουκρανίας που μεταφέρουν συνεχώς το αίτημα της εκκλησιαστικής ανεξαρτησίας από την Μόσχα.

Όλα αυτά τα χρόνια ο Πατριάρχης Βαρθολομαίος -πρώτος μεταξύ ισων – στην Ορθόδοξη Εκκλησία, απέφευγε να πάρει την αναπόφευκτη απόφαση . Εξάντλησε τα περιθώριο συνεννόησης και και επιρροής (όχι χωρίς ανταπόκριση ) για να απομακρύνει την Μόσχα από την “εθνοφυλετική” αντίληψη της Εκκλησίας.  Αλλά τελικά η Ρωσική Εκκλησία προσαρτήθηκε πλήρως στο άρμα της νεο-αυτοκρατορικής ιδεολογίας του Πούτιν. Μετά την ρωσική εισβολή στην Κριμαία και την συμπαράσταση προς τους Ουκρανούς ολόκληρης της (χριστιανικής) Δύσης ο Πατριάρχης Βαρθολομαίος θεώρησε ότι δημιουργήθηκαν προϋποθέσεις που απαιτούσαν να ασκήσει ουσιαστικά τον ηγετικό του ρόλο στην Ορθόδοξη Εκκλησία.

Η εξουσία του στηρίζεται στον 28ο κανόνα της Οικουμενικής Συνόδου της Χαλκηδόνος (451 μ. Χ.)  . Με μία προσεκτική μελέτη και προετοιμασία της απόφασης για την Ουκρανία, επιτροπές του Οικουμενικού Πατριαρχείου στις οποίες συχνά συμμετείχαν και Ρώσοι λόγιοι ,  ιστορικοί και κανονολόγοι, ανέδειξαν την σωστή ερμηνεία της Πατριαρχικής κανονικής επιστολής του 1686 που έδινε στο Πατριαρχείο της Μόσχας το δικαίωμα να χειροτονεί τον Πατριάρχη του Κιέβου.  Το δικαίωμα / προνόμιο αυτό είχε συγκυριακό χαρακτήρα .

Η  επιστολή του 1686 ανακλήθηκε στις 11 Οκτωβρίου του 2018,  μαζί με την κατάργηση των δύο αναθεμάτων που βάραιναν τους επικεφαλής των “σχισματικών Ορθοδόξων Εκκλησιών της Ουκρανίας.  Οι τρεις αυτές κινήσεις ανοίγουν τον δρόμο για την αναγνώριση μιας ενιαίας αυτοκέφαλης Ουκρανικής Εκκλησίας, όπως έχει ήδη παλαιότερα αποφασίσει το Οικουμενικό Πατριαρχείο (και δεν ήθελε να πιστέψει η Μόσχα) .

Η Μόσχα βέβαια υποστηρίζει οτι οι αποφάσεις του Οικουμενικού Πατριαρχείου συνιστούν “εισπήδηση” και “παράνομη ενέργεια “στην δική της εκκλησιαστική δικαιοδοσία.  Αλλά η επιχειρηματολογία της δεν φαίνεται να έχει μεγάλη απήχηση. Όσο η Μόσχα συμπεριφέρεται ως εθνο-φυλετική δικαιοδοσία, ως “εθνική” εκκλησία που προάγει και υπηρετεί στόχους μιας κοσμικής /πολιτικής  ιδεολογίας , τόσο γίνεται ευκολότερα κατανοητή παντού η ανάγκη της επέμβαση του Οικουμενικού Πατριάρχη Βαρθολομαίου .

Υ.Γ. Η κατάρρευση του σοβιετικού καθεστώτος και η ανάδειξη ανεξαρτήτου Ουκρανικού κράτους βρήκε την Ορθόδοξη Εκκλησία μοιρασμενη σε τρεις δικαιοδοσίες . Ο Φιλάρετος  που έχει αποσχισθεί από τη Ρωσική Εκκλησία το 1997 για τη διαίρεση της λεγόμενη Ουκρανική Ορθόδοξη Εκκλησία του Πατριαρχείου του Κιέβου (Ukrainian Orthodox Church of the Kiev Patriarchate), ο  Μητροπολίτης Μακάριος που ηγείται μιας μικρότερης εκκλησίας της Αυτοκεφάλου Ουκρανικής Ορθοδόξου Εκκλησίας, (Ukrainian Autocephalous Orthodox Church) και της επίσημα αναγνωρισμένης Εκκλησία που υπαγεται στην Μόσχα με  επικεφαλής τον μητροπολίτη Κιέβου Ονούφριο (βλ.το γράφημα του άρχοντα Αντωνίου Λυμπεράκη).

Άλκης Κούρκουλας

 

 

 

 

 

Ο Φιλάρετος  που έχει αποσχισθει από τη Ρωσική Εκκλησία το 1997 για τη διαίρεση της λεγόμενη Ουκρανική Ορθόδοξη Εκκλησία του Πατριαρχείου του Κιέβου (Ukrainian Orthodox Church of the Kiev Patriarchate), ο  Μητροπολίτης Μακάριος που ηγείται μιας μικρότερης εκκλησίας της Αυτοκεφάλου Ουκρανικής Ορθοδόξου Εκκλησίας, (Ukrainian Autocephalous Orthodox Church) και της επισημα αναγνωρισμένης Εκκλησία που υπαγεται στην Μόσχα με  επικεφαλης τον μητροπολίτη Κιέβου Ονούφριο .(βλέπε το γράφημα του άρχοντα Αντωνίου Λυμπεράκη .

 

Συνέδριο Tories. Επιτέλους λίγη σοβαρότητα!

Τα συνέδρια είναι για να ξεδίνουν οι σύνεδροι. Και, επειδή ο ανταγωνισμός στην πολιτική ζωή της Βρετανίας είναι μεγάλος, οι Συντηρητικοί που συναντιούνται από την Κυριακή στο Μπέρμιγχαμ για το συνέδριο τους, δίνουν ρεσιτάλ πιασάρικης ατάκας.
Ο υπουργός Εξωτερικών Τζέρεμι Χαντ είπε ότι η Ευρωπαϊκή Ένωση είναι σαν τη Σοβιετική Ένωση που δεν άφηνε τον κόσμο να φύγει. Ο Τζέικομπ Ρις Μογκ παρομοίασε τη Βρετανία με τον Γκιούλιβερ, δεμένο στις κλωστές των λιλιπούτειων γραφειοκρατών της ΕΕ. Ο Μπόρις Τζόνσον χαρακτήρισε το σχέδιο Brexit της Μέι προϊόν διαταραχής, και αντιπρότεινε την κατασκευή γέφυρας που θα συνδέει τα νησιά της Βρετανίας και της Ιρλανδίας. Στη χθεσινή πολυαναμενόμενη οιμιλία του στο συνέδριο (τρεις ώρες στάθηκαν στην ουρά τα μέλη για να τον ακούσουν) ο πρώην ΥΠΕΞ είπε επίσης ότι η Μέι προσπαθεί να εξαπατήσει τον κόσμο, αλλά πρέπει να τη στηρίξουν όλοι ώστε να κάνει τελικά το σωστό.
Ο υπουργός Οικονομικών Φίλιπ Χάμοντ θύμισε σε όσους αμφισβητούν το ενδεχόμενο συμφωνίας Λονδίνου-Βρυξελλών, ότι το 1878 κάποιοι αντιμετώπιζαν με σκεπτικισμό την εφεύρεση του ηλεκτρικής λάμπας. Μετά από όλα αυτά, το βραβείο ανήκει δικαιωματικά στον υπουργό Brexit Ντομινίκ Ράαμπ: ζήτησε από τις Βρυξέλλες να επιδείξουν επιτέλους λίγη σοβαρότητα για να προχωρήσει η διαπραγμάτευση. Οι συζητήσεις όντως ίσως ξεκολλήσουν, αλλά αυτό θα οφείλεται σε νέους βρετανικούς συμβιβασμούς  τους οποίους η πρωθυπουργός προεξόφλησε στην κυριακάτικη συνέντευξή της στο BBC.
Θύμιος Τζάλλας

Ειρηνευτική συμφωνία Αιθιοπίας-Ερυθραίας

Η απομονωμένη αλλά όμορφη πρωτεύουσα της Ερυθραίας, Ασμάρα, φημίζεται για την art deco και modernist αρχιτεκτονική της που αναπτύχθηκε κυρίως κατά τη δεκαετία του 1930 όταν ήταν υπό Ιταλικό ζυγό.
Credit: Matina Stevis-Gridneff/The Wall Street Journal (2016)

ΝΑΙΡΟΜΠΙ, Κένυα — Μετά από δύο δεκαετίες πολέμου η Αιθιοπία και η Ερυθραία υπέγραψαν τη Δευτέρα ειρηνευτική συμφωνία που βάζει σε κίνηση σημαντικές αλλαγές στο υψηλής γεωπολιτικής σημασίας Κέρας της Αφρικής. Πρόκειται για μία από τις σημαντικότερες εξελίξεις στη νεότερη ιστορία της ηπείρου και, επίσημα, σηματοδοτεί το τέλος του τελευταίου διακρατικού πολέμου στην Αφρική.

Η συμφωνία υπεγράφη στην πρωτεύουσα της Ερυθραίας την Ασμάρα, μία από τις πιο απομονωμένες πόλεις του κόσμου, από τον νέο πρωθυπουργό της Αιθιοπίας Άμπι Άχμεντ και τον πρόδερο της Ερυθραίας Ισαΐα Αφγουέρκι.

Οι δύο ηγέτες ανακοίνωσαν πλήρη αποκατάσταση διπλωματικών σχέσεων ανάμεσα στα γειτονικά τους κράτη, άνοιγμα τηλεποικωνιών και μεταφορών, και το άνοιγμα των λιμένων της Ερυθραίας στην Ερυθρά Θάλασσα για χρήση της Αιθιοπίας.

Η Αιθιοπία έχασε πρόσβαση στη θάλασσα όταν, μετά από τριακονταετή ανταρτοπόλεμο, η μικρή Ερυθραία κατάφερε να αποσχισθεί το 1991. Το 1993 αναγνωρίστηκε διεθνώς ως ανεξάρτητο κράτος. Ο Πρόεδρος Αφγουέρκι, ήρωας του αγώνα ανεξαρτησίας, γρήγορα γραπώθηκε στην εξουσία και είναι στο πηδάλιο της χώρας έκτοτε.

Η νέα περίοδος καλών σχέσεων ανάμεσα στα δύο κράτη θα διευκολύνει τις διακρατικές σχέσεις στο Κέρας της Αφρικής, που βρίσκεται δίπλα στη Μέση Ανατολή στην αφρικανική ακτή της Ερυθράς Θάλασσας, ενός από τα σημαντικότερα θαλάσσια εμπορικά περάσματα αφού καταλήγει στη διώρυγα του Σουέζ. Περίπου 10% του παγκόσμιου εμπορίου περνά από εδώ.

Η συμφωνία έρχεται και σε ιδιαίτερα σημαντική στιγμή για την ευρύτερη περιοχή. Οι ΗΠΑ, που διατηρούν 4.000 στρατά στη μόνιμη βάση Λεμοννιέρ του γειτονικού Ντζιμπουτί, αναζητούν νέα σημεία για την ανάπτυξη των στρατιωτικών τους δυνάμεων στο Κέρας, από όπου κυρίως εφορμούν εναντίον Σομαλών και άλλων ακραίων ισλαμικών στοιχείων καθώς και στη Μέση Ανατολή.

Η Σαουδική Αραβία, τα Ηνωμένα Αραβικά Εμιράτα, η Τουρκία και το Κατάρ ανταγωνίζονται έντονα στο Κέρας –που περιλαμβάνει τη Σομαλία, τη Σομαλιλάνδη, το Ντζιμπουτί, την Ερυθραία και την Αιθιοπία και το Σουδάν—καθώς τα τελευταία δύο χρόνια έχουν επενδύσει δισεκατομμύρια δολάρια για την ανάπτυξη εμπορικών λιμανιών και ναυτικών βάσεων στα παράλια της Ερυθράς Θάλασσας.

Η Αιθιοπία και η Ερυθραία είναι αδελφά κράτη και μοιράζονται εθνοτικούς, γλωσσικούς και θρησκευτικούς δεσμούς –και οι δύο πληθυσμοί είναι κατά πλειοψηφία Χριστιανοί Ορθόδοξοι—αλλά απόλαυσαν μόλις πέντε χρόνια καλών σχέσεων μετά την απόσχιση της Ερυθραίας.

Το 1998 άρχισαν να μάχονται για ένα μικρό αλλά σημαντικό σημείο στα μεταξύ τους σύνορα στην περιοχή Μπαντμέ. Το 2002 επιτροπή υπό την αιγίδα των Ηνωμένων Εθνών αποφάσισε ότι το Μπαντμέ ανήκει στην Ερυθραία και διέταξε την Αιθιοπία να αποσύρει τα στρατά της – πράγμα που δεν συνέβη ποτέ, οδηγώντας σε μόνιμη κατάσταση πολέμου.

Η εξέλιξη των δύο κρατών τα τελευταία 20 χρόνια έχει υπάρξει δραματικά διαφορετική.

Η Αιθιοπία είναι σήμερα ένα κράτος με αξιώσεις τοπικής υπερδύναμης. Με 104 εκατομμύρια κατοίκους είναι το δεύτερο πολυπληθέστερο στην Αφρική μετά τη Νιγηρία. Αναπτύσσεται οικονομικά με ρυθμούς περί το 10% ετησίως την τελευταία δεκαετία, και πέρυσι ήταν το ταχύτερα αναπτυσσόμενο κράτος του κόσμου. Είναι στρατηγικός σύμμαχος των ΗΠΑ στον πόλεμο κατά της τρομοκρατίας, της Ευρωπαϊκής Ένωσης στη διαχείριση μεταναστευτικών ροών, και της Κίνας στο εμπόριο και την ανάπτυξη υποδομών και τηλεπικοινωνιών.

Αντίθετα η μικρή Ερυθραία, με πληθυσμό μόλις 4,5 εκατομμύρία, έχει απομονωθεί πλήρως τα τελευταία 20 χρόνια και συχνά αποκαλείται «Βόρεια Κορέα της Αφρικής». Το καθεστώς Αφγουέρκι κατηγορείται για ακραίες καταπατήσεις ανθρωπίνων δικαιωμάτων. Χρησιμοποιώντας ως δικαιολογία την κόντρα με την Αιθιοπία, ο κ. Αφγουέρκι έχει κηρύξει από τα τέλη του ’90 κατάσταση έκτακτης ανάγκης, με κύριο χαρακτηριστικό την αναγκαστική και δια βίου στράτευση αγοριών και κοριτσιών μετά το τέλος του λυκείου. Η πολιτική αυτή έχει οδηγήσει σε δραματικό προσφυγικό κύμα, αφού εκατοντάδες χιλιάδες έχουν φύγει από την Ερυθραία τα τελευταία 20 χρόνια, με κύριο προορισμό την Ευρώπη και τις ΗΠΑ.

Ματίνα Στεβή-Γκρίντνεφ ( @MatinaStevis ), Ανταποκρίτρια της Wall Street Journal στην Αφρική

“Στην τουρκική πολιτική ποτέ μην λες ποτέ”

Μερικές μόνο μέρες πριν από τις εκλογές της Κυριακής,  ο πρόεδρος ο Ερντογάν για πρώτη φορά στην δεκαεπταετή θητεία του ως Πρόεδρος και Πρωθυπουργός,  αναφέρθηκε -ο ίδιος- στην πιθανότητα σχηματισμού συμμαχικής Κυβέρνησης. Η θεαματική αυτή στροφή νομίζω μιλάει από μόνη της για την πρόγνωση του αποτελέσματος.  Να θυμίσουμε ότι ο πρόεδρος Ερντογάν επέσπευσε για ενάμιση χρόνο τις εκλογές για να εκμεταλλευτεί αυτό που θεωρούσε ευνοϊκή συγκυρία, ή να αποφύγει αυτό που εκτιμούσε ότι θα είναι ακόμα δυσκολότερη συγκυρία που έρχεται!
Στην σύντομη προεκλογική περίοδο που ακολούθησε και που υποτίθεται ότι θα αιφνιδίασε όλους τους αντιπάλους του,  αιφνιδιάστηκε ο ίδιος από την πτώση της δημοτικότητας του και οι πολιτικοί αναλυτές που δεν διανοούντο λαϊκή αποδοκιμασία του Ερντογάν μετα απο μια 20ετη πορεια συνεχους αυξησης τησ εκλογικησ τιου επιρροής.
Στη σύντομη αυτή προεκλογική περίοδο αμφισβητήθηκαν όλες οι στρατηγικές επιλογές :  οι σύμμαχοι στον εθνικιστικό χώρο, αλλά και η πολλά υποσχόμενη Mεράλ Aκσενέρ που προσπάθησε να αναζητήσει την τύχη της στην αντιπολίτευση.   Επιδοκιμάστηκε απροσδόκητα ο υποψήφιος του Λαϊκού Ρεπουμπλικανικό Κόμμαος (CHP) Μουχαρέμ Ιντζι , που στηρίχθηκε σε μία πολύ σύγχρονη επικοινωνιακή στρατηγική με εντονότατη παρουσία στα μέσα κοινωνικής δικτύωσης (και που προφανώς κινητοποιεί τη νεολαία).  Αλλά η μεγάλη ανατροπή είναι ότι ανέκαμψε η δημοτικότητα του φιλοκουρδικού Λαϊκού Δημοκρατικου Κόμματος (HDP) , που συγκέντρωσε όχι μόνο τις κουρδικές ψήφους αλλά και μεγάλο μέρος της αντιπολίτευσης που ήταν ήδη απογοητευμένη από τις υπόλοιπες εναλλακτικές. Το HDP κέρδισε ως η μόνη αξιόπιστη προοπτική απαλλαγής από τον Ερντογάν.
Aς μη συζητήσουμε από τώρα την επόμενη μέρα,  κοντός ψαλμός αλληλούια άλλωστε.
Αλλά ας έχουμε κατά νου ότι ήδη συζητείται (και το επισημάναμε ήδη) το ενδεχόμενο θεαματικής αλλαγής του προσανατολισμού του Ερντογάν  και επιστροφής του στην πριν το 2015 φιλοκουρδική κατεύθυνση, η το ενδεχόμενο μιας στρατηγικής εξόδου που θα στηρίζεται στην γενική αμνηστία.
“Αν νομίζετε ότι αυτό το ενδεχόμενο είναι στο χώρο της φαντασίας ισως θα ήταν χρήσιμο να σκεφτείτε πως έγινε η αλλαγή μετά τις εκλογές του Ιουνίου του 2015”,  μας λέει ο αρθρογράφος της Χουριέτ, Μουράτ Γεκτίν. “Ποτέ, μην πείτε ποτέ, στην Τουρκική πολιτική”

Άλκης Κούρκουλας

Δυτικά Βαλκάνια: Ένα όνομα εμφανίζεται, ένα χάνεται

Δυτικά Βαλκάνια σε 2′

Ένα όνομα εμφανίζεται, ένα όνομα χάνεται. Ο όρος “πρώην Γιουγκοσλαβική Δημοκρατία της Μακεδονίας” περιλαμβάνει την τελευταία επίσημη αναφορά στη Γιουγκοσλαβία. Αν φυσικά η συμφωνία Αθήνας-Σκοπίων προχωρήσει. Από το Λονδίνο και το Chatham House ο υπουργός Εξωτερικών της Σλοβενίας Ίζντοκ Μίροσιτς είπε ότι το δύσκολο μέρος ξεκινάει τώρα, με την αποδοχή της συμφωνίας στο εσωτερικό των δύο χωρών.

Στα Δυτικά Βαλκάνια είναι πράγματι της μόδας οι διμερείς συμφωνίες που επιτυγχάνονται μεν, τακτοποιούν ατύπως τις διαφορές, αλλά δεν επικυρώνονται από τα κοινοβούλια των εμπλεκόμενων χωρών. Για παράδειγμα, η επικύρωση της συμφωνίας επίλυσης εδαφικής διαφοράς ανάμεσα στη Βοσνία και την Κροατία εκκρεμεί από το 1999. O Μίροσιτς έριξε και έναν σύντομο, πολιτισμένο καυγά με τον εκπρόσωπο της κροατικής πρεσβείας στο Λονδίνο για δική τους, αντίστοιχη εδαφική διαφορά που εκκρεμεί στη Χάγη.

Οι εδαφικές διενέξεις είναι το ένα μεγάλο πρόβλημα που πρέπει να λυθεί στην περιοχή ώστε να προχωρήσει η σχεδιαζόμενη ένταξη των έξι υποψηφίων κρατών στην ΕΕ (Σερβία, Μαυροβούνιο, Βοσνία, Κόσοβο, FYROM και Αλβανία). Το άλλο είναι η διαφθορά -στη FYROM η δικαστίνα που διερεύνησε καταγγελίες διαφθοράς της προηγούμενης κυβέρνησης μπήκε σε πρόγραμμα προστασίας από την αστυνομία.)

Οι Βρυξέλλες πρέπει μάλιστα να βιαστούν αν θέλουν να αναχαιτίσουν την επιρροή τρίτων χωρών. Η Κίνα υπογράφει τη μία συμφωνία μετά την άλλη στην περιοχή (22 μέτρησε χθες ο Μίροσιτς). Το think tank ECFR πρότεινε η Ευρωπαϊκή Ένωση να ενισχύσει την παρουσία της στην περιοχή περιλαμβάνοντας άμεσα τις έξι χώρες στα διαρθρωτικά ταμεία της. Προς το παρόν πάντως, αντί για χρήματα, οι Βρετανοί αποφάσισαν να στείλουν στρατιώτες για να αναχαιτίσουν τη ρωσική επιρροή στις εκλογές της Βοσνίας τον ερχόμενο Οκτώβριο.

Η εβδομάδα σε ένα βίντεο: Τι λένε οι κάτοικοι της FYROM για τη συμφωνία;

Θύμιος Τζάλλας

Τουρκικές εκλογές: “Θα δανειστούμε από την Κίνα!”

του Άλκη Κούρκουλα

Και αυτή την εβδομάδα όλα δείχνουν ότι η στρατηγική Ερντογάν δεν λειτουργεί, η δημοτικότητα του αποδυναμώνεται, ενώ η οικονομία προαναγγέλλει ανατρεπτικές εξελίξεις.

Ένα μήνα πριν από τις εκλογές ο καθηγητής Αχμέτ Ινσελ, γράφει στη Τζουμχουριέτ ότι και οι δύο στόχοι της επίσπευσης των εκλογών,  δηλαδή η αποτροπή της συμμετοχής του Καλού Κόμματος και η εκμετάλλευση της εντυπωσιακής οικονομικής ανάπτυξης του 2017, δεν επιτυγχάνονται  Το κόμμα της κυρίας Μεράλ Ακσενέρ συμμετέχει και στις εκλογές και στην επιτυχή εκλογικά Εθνική Συμμαχία, πού διεκδικεί να ελέγξει την επόμενη εθνοσυνέλευση και ανταγωνίζεται στις δημοσκοπήσεις τις επιδόσεις του κόμματος της δικαιοσύνης και της ανάπτυξης (AKP).
Δημοσκόπηση της Mediar Research στις 26 Μαΐου με προσωπικές συνεντεύξεις 4.268 ατόμων, δείχνει ότι στήριξη στον Ερντογάν φτάνει το 43,5% ενώ τα κόμματα που τον στηρίζουν δηλαδή το AKP,  το MHP και το BBP συγκεντρώνουν συνολικά το 45,6% των ψήφων (39,61% το AKP 5,31% MHP και 0.71% το BBP).

Η Εθνική Συμμαχία (CHP, GOOD Party, Felicity Party, Democrat Party), σύμφωνα με την ίδια δημοσκόπηση, συγκεντρώνει 42,5% ενώ το κουρδικό HDP εκτιμάται ότι θα συγκεντρώσει 11,9%. Αν οι εκτιμήσεις αυτές επιβεβαιωθούν οι Κούρδοι θα καθορίσουν την ισορροπία της επόμενης Εθνοσυνέλευσης.

Τι θα γίνει τότε; Τη δική του άποψη για το τι θα γίνει παρουσίασε στην φιλοκυβερνητική τηλεόραση Akit TV, ο διάσημος τηλεσεξολόγος και τηλεθεραπευτής συγγραφέας  Αχμέτ Μαράνκι. Ο γνωστός και ως “πρίγκηπας των βοτάνων”, υποστήριξε ότι θα ξεθάψει όπλα που έχει κρύψει στο δάσος του Βελιγραδίου έξω από την Κωνσταντινούπολη και θα βγει στους δρόμους!   Η δήλωση προκάλεσε θύελλα που συγκίνησε ακόμα και τους εισαγγελείς. Διατάχθηκε έρευνα και περιμένουμε τα αποτελέσματα .
Η εταιρεία Mediar Research εκτιμά ωστόσο ότι όσο περιμένουμε, η αντιπολίτευση κερδίζει το έδαφος που έχασε λόγω του αιφνιδιασμού, “Η οικονομική κρίση  κοστίζει στο μπλοκ της εξουσίας και ενισχύει την αντιπολίτευση”,  γράφει χαρακτηριστικά η έκθεση που συνοδεύει τη δημοσκόπηση.

Στην οικονομία τώρα παρακολουθούμε την ελεύθερη πτώση της Τουρκικής Λίρας (ΤΛ)  Την προαναγγελθείσα καταστροφή, αποδίδουν πλέον ονομαστικά στις θεωρίες και τις επεμβάσεις του προέδρου Ερντογάν και του περίεργου κύκλου των οικονομικών συμβούλων του.
Ο καθηγητής οικονομικών Aziz Konukman που χαίρει γενικότερης εκτίμησης δήλωσε αυτή τη βδομάδα ότι η ευθύνη του Ερντογάν στην νομισματική κρίση είναι πολύ μεγάλη, αλλά θεωρεί ότι ακόμα και η αλλαγή εξουσίας δεν θα αρκέσει για να λυθεί το πρόβλημα. Μέχρι σήμερα η εκροή κεφαλαίων από την Τουρκία , αντιστρέφονταν και δεν προκαλούσε  νομισματική κρίση, χάρις στην πολιτική των επιτοκίων η οποία γεφύρωνε πάντα το κενό ανάμεσα τον πληθωρισμό και την συναλλαγματική ισορροπία. Ο Ερντογάν και οι σύμβουλοί του εμπόδισαν την Κεντρική Τράπεζα στο να παίξει αποτελεσματικά αυτό το ρόλο και οδήγησαν την Τουρκική Λίρα στην σημερινή κατάσταση, και στην μονόδρομη εκροή κεφαλαίων από την Τουρκία.

Η πρόεδρος του Διεθνούς Νομισματικού Ταμείου κυρία Κριστιν Λαγκάρντ, που απουσίαζε επί χρόνια από την ειδησεογραφία στην Τουρκία, εμφανίστηκε αυτή τη βδομάδα ζητώντας να αφεθεί η Κεντρική Τράπεζα να παίξει το ρόλο της.
Παράλληλα άρχισαν να ακούγονται τα γνωστά στο Ελληνικό κοινό αερολογήματα “Θα δανειστούμε από την Κίνα”, τοποθετώντας στην κινεζική αγορά τα Τουρκικά ομόλογα ! (Ινσαλάχ) .

Άλκης Κούρκουλας