Όταν στη Μεγάλη Βρετανία διεξάγονται εκλογές, δραματικές και συνυφασμένες με το ευρωπαϊκό της μέλλον, ξέρεις ότι δεν θα αργήσουν οι παραλληλισμοί με τους εμβληματικούς ελληνικούς χειρισμούς του 2015. Ο Guardian, την ημέρα της αιφνιδιαστικής προσφυγής στις κάλπες από την Τερέζα Μέι, επικαλέστηκε το αρνητικό προηγούμενο του Αλέξη Τσίπρα, όταν εκείνος επιχείρησε, με αντίστοιχες εκλογικές διαδικασίες, να θέσει προ τετελεσμένων την ΕΕ. Το ίδιο επιχείρημα και από τη δημοσιογράφο Μιράντα Γκριν, στη συζήτησήτης με τους Financial Times εδώ (στο 04.27).
Τουλάχιστον, ο ΣΥΡΙΖΑ γνώριζε με ποιον ήταν πριν από το δημοψήφισμα, πράγμα το οποίο εξακολουθούν να αγνοούν οι Εργατικοί, αφού η σκιώδης υπουργός Εξωτερικών Έμιλι Θόρνμπερι είπε στο BBC ότι το κόμμα δεν έχει διαλέξει ποια πλευρά υποστηρίζει στοθέμα του Brexit. Όχι ότι είναι εύκολο. Οι Labour εκλέγουν βουλευτές σε 16 από τις 20 ισχυρότερες έδρες του Remain, και σε 12 από τα 20 προπύργια του Leave.
Μέχρι να αποφασίσει η ηγεσία -πιθανώς σε δεύτερο δημοψήφισμα, όπως άρχισαν από χθες να υπονοούν τα στελέχη της, αλλά απέκλεισε ο ίδιος ο Κόρμπιν- οι κεντρώοι άρχισαν να φεύγουν. Ο Άλαν Τζόνσον, πρώην επικεφαλής της καμπάνιας του κόμματος για το Remain, δήλωσε ότι δεν θα είναι ξανά υποψήφιος, ενώ ο Τόνι Μπλερ ζήτησε από τους ψηφοφόρους να επιλέξουν Remainers, και όχι κόμματα. Στο ίδιο μήκος κύματος και άλλες πολιτικές δυνάμεις, με τον πρώην αρχηγό των Lib Dems, Πάντι Άσνταουν να ζητάει υπερκομματική συνεργασία, αλλά και τους Πράσινους να λένε ότι θα στηρίξουν Remainers όπου μπορούν. Και να μπορούν πάντως, τα νούμερα δεν βγαίνουν στο φιλοευρωπαϊκό μέτωπο.
Κεντρώους χάνουν και οι Τόρις, αφού ο Τζορτζ Όζμπορν ανακοίνωσε ότι δεν θα είναι υποψήφιος. Η Τερέζα Μέι τον είχε πάψει από υπουργό Οικονομικών, λέγοντάς του ότι «καλό είναι να μάθει πρώτα το κόμμα». Εκεί δηλαδή που πλέον αφοσιώνονται όλοι οι υπουργοί προκειμένου να επανεκλεγούν, περιορίζοντας έτσι και τα ελέω Brexit, εκτοξευμένα στα ύψη έξοδα μετακίνησης τους στο εξωτερικό. Ο περιορισμός των δαπανών, έστω και συμβολικός, πρέπει να ανακουφίζει τον υπουργό Οικονομικών Φίλιπ Χάμοντ, ο οποίος άκουσε το ΔΝΤ να του λέει ότι πρέπει να βρει άλλα 14,5 δις προκειμένου να καλύψει το έλλειμμα μέχρι το 2022. Δεν θα αργήσει ούτε εκείνος να επικαλεστεί το ελληνικό προηγούμενο, όχι για τις προβλέψεις του κ.Τσίπρα, αλλά του ΔΝΤ.
Εκτός από Κεντρώους, αποχωρούν πρώην και νυν στελέχη του UKIP, το οποίο έχει πάρει την κατιούσα. Ο Ντάγκλας Κάρσγουελ δεν θα είναι ξανά υποψήφιος. Τον ακολούθησε ο Νάιτζελ Φάρατζ που αποφάσισε, μετά από 7 αποτυχημένες προσπάθειες στο Ουέστμινστερ, να παραμείνει στις Βρυξέλλες, από όπου όμως είναι είναι σίγουρο ότι θα παρεμβαίνει συχνά στις εκλογές. Κάτι που θα αποφύγει η Ευρωπαϊκή Επιτροπή, όπως τόνισε ο εκπρόσωπος της, Μαργαρίτης Σχοινάς. Βέβαια, αμέσως μετά, είπε ότι δεν υπάρχει περίπτωση να συμβεί αυτό που έχει ζητήσει ο υπουργός Brexit Ντέιβιντ Ντέιβις. Να κρατήσει δηλαδή το Ηνωμένο Βασίλειο στο έδαφος του την Ευρωπαϊκή Αρχή Τραπεζών και τον Ευρωπαϊκό Οργανισμό Φαρμάκων (τον διεκδικούν 21 χώρες, ανάμεσα τους η Κύπρος και η Ελλάδα). Όπως μάλιστα λέει το έγγραφο της Επιτροπής που αποκάλυψε το Politico, το ΗΒ θα πρέπει να πληρώσει και τα έξοδα μετεγκατάστασης… αν ακούει ο κ. Χάμοντ.
Snapshot: οι εκλογές σε μία δήλωση (βίντεο), μία δημοσκόπηση, ή μία εικόνα
Θύμιος Τζάλλας
Ο Θύμιος Τζάλλας είναι πολιτικός επιστήμονας και συνεργάτης της Hansard Society
