REUTERS/Enrique Calvo
Λίγη ιστορία.
Για τους αυτονομιστές (independistas) το αίτημα της αυτονομίας της Καταλονίας είναι πολύ παλιό. Συγκεκριμένα πάει πίσω τρεις ολόκληρους αιώνες, στο 1714, όταν ο Φίλιππος ο 5ος της Ισπανίας κατέλαβε τη Βαρκελώνη.
+Ακόμα και σήμερα, τρεις αιώνες μετά, οι Καταλανοί, όταν θέλουν να προσβάλλουν κάποιον Ισπανό τον αποκαλούν “Botifler” δηλαδή υπήκοο του Φιλίππου του 5ου!
Το 1932 και με τη σύμφωνη γνώμη της ισπανικής κυβέρνησης οι Καταλανοί πέτυχαν ένα καθεστώς αυτονομίας το οποίο όμως καταλύθηκε με την κατάληψη της εξουσίας από τον Φράνκο.
Οι διώξεις του Φράνκο σε ολόκληρη της περιοχή της Καταλονίας ήταν απηνείς. Κατά την περίοδο της ειδεχθούς και αιμοσταγούς δικτατορίας του δεν υπήρξε οικογένεια την Καταλονία που δεν θρήνησε έστω και ένα θύμα.
Μετά το θάνατο του Φράνκο ξεκίνησε πάλι ο αγώνας για την ανεξαρτησία.
Το 2006 η κυβέρνηση της Ισπανίας αναγνώρισε την Καταλονία ως “έθνος” και της παραχώρησε φορολογική αυτονομία.
Το 2010 όμως το Ανώτατο Δικαστήριο της χώρας απεφάνθη ότι ενώ οι Καταλανοί είναι εθνότητα, η Καταλονία δεν είναι έθνος. Αυτό οδήγησε σε μαζικές διαδηλώσεις στις οποίες πήραν μέρος πάνω από 1εκ άτομα (Washington Post)
Ποιοι είναι οι αυτονομιστές.
Η ανάλυση του Monkey Cage της Washington Post είναι αρκετά διαφωτιστική.
Μετά την αποκατάσταση της Δημοκρατίας, τη δεκαετία του ‘70, τα αποσχιστικά κινήματα είχαν μικρή απήχηση. Το βασικό αυτονομιστικό κόμμα της Καταλονίας ήταν το συντηρητικό/κεντροδεξιό CiU το οποίο αρχικά τασσόταν υπέρ της αυτονομίας αλλά εντός της Ισπανίας.
Όπως αναφέρουμε και πιο πανω το 2010 το Ανώτατο Δικαστήριο της Ισπανία αναίρεσε το καθεστώς αυτονομίας του 2006. Το 2012 η τοπική κυβέρνηση της Καταλονίας ζήτησε από το κυβερνών Λαϊκό Κόμμα της κεντρικής κυβέρνησης να γίνουν διαπραγματεύσεις για το οικονομικό καθεστώς της περιοχής, πρόταση που η κεντρική κυβέρνηση απέρριψε.
Αυτή ήταν η στιγμή που το μετριοπαθές CiU τάχθηκε πλέον ανοιχτά υπέρ της ανεξαρτησίας με αποτέλεσμα να διασπαστεί.
Από τη διάσπαση αυτή προήλθε η Δημοκρατική Σύγκλιση η οποία μαζί με αυτονομιστικές ομάδες στην κοινωνια των πολιτών αλλά και το ακροαριστερό κομματίδιο ERC δημιούργησαν τον συνασπισμό Junts per Si, Μαζί για το Ναι.
Ο συνασπισμός αυτός στις τοπικές εκλογές δεν κατάφερε να συγκεντρώσει την πλειοψηφία των εδρών του τοπικού κοινοβουλίου γιαυτό και συμμάχησε με ακροαριστερούς ριζοσπάστες βουλευτές οι οποίοι, για να συμμετάσχουν στον σχηματισμό κυβέρνησης έθεσαν όρο τη διεξαγωγή δημοψηφίσματος ακόμα κι αν η ισπανική κυβέρνηση το αρνηθεί.
Το Αίτημα
Η Καταλονία σήμερα απολαμβάνει μια αρκετά μεγάλη αυτονομία στη διαχείριση της οικονομίας της. Αυτό όμως δεν είναι αρκετό για τους Καταλανούς. Όπως επισημαίνουν και στην ανάλυσή τους οι ΝΥΤ οι περισσότεροι Καταλανοί έχουν μεγαλώσει με την πεποίθηση ότι δεν είναι Ισπανοί.
Η οικονομική κρίση του 2012 επανέφερε στο προσκήνιο τη γκρίνια ότι η περιοχή πληρώνει περισσότερους φόρους απ’όσους της αναλογούν.
Όπως όμως εξηγεί στην ανάλυσή του το BBC το φορολογικό σύστημα της χώρας και η πολυπλοκότητα στην κατανομή της φορολογίας δεν επιτρέπει να προσδιοριστεί με ακρίβεια αν ο ισχυρισμός των Καταλανών ότι παίρνουν πίσω λιγότερα απ’όσα πληρώνουν είναι ακριβής
+Κάποια νούμερα.
Μέχρι τα γεγονότα της Κυριακής οι Καταλανοί ήταν διχασμένοι στο θέμα της ανεξαρτησίας από την Ισπανία.
Μεγάλη δημοσκόπηση τον Ιούλιο εμφάνιζε το 49% να είναι κατά της ανεξαρτησίας ενώ υπέρ το 41%
Το 2014 διεξήχθη ένα ακόμα “ανεπίσημο δημοψήφισμα” το οποίο η τοπική κυβέρνηση το βάφτισε άτυπη δημοσκόπηση με σκοπό να ανιχνευθούν οι διαθέσεις των πολιτών.
Στο δημοψήφισμα του 2014 συμμετείχε το ⅓ του εκλογικού σώματος και το 80% εξ αυτών τάχθηκε υπέρ της ανεξαρτησίας.
Στις εθνικές εκλογές του 2015 τα καταλανικά αυτονομιστικά κόμματα έλαβαν το 48% ενώ τα φιλοϊσπανικά κόμματα περίπου το 40%.
Σημαντικό. Οι οπαδοί του ΟΧΙ (στην ανεξαρτησία) είχαν μποϋκοτάρει το δημοψήφισμα της Κυριακής οπότε ακόμα κι αν αυτό είχε διεξαχθεί κανονικά το αποτέλεσμα θα επηρρεαζόταν ανάλογα. (BBC)
