Category: Κόσμος

Ο Μακρόν μετά το θαύμα.

Στις γαλλικές εκλογές συνέβησαν πραγματικά εντυπωσιακά πράγματα με επίκεντρο κυρίως τον Εμανουέλ Μακρόν. Καταρχήν είδαμε την πρώτη πραγματική προβολή της μετατόπισης του πολιτικού άξονα σε εκλογικό αποτέλεσμα. Η αντίθεση μεταξύ “ανοιχτού”-“κλειστού” πέρασε στο δεύτερο γύρο των εκλογών αφήνοντας πίσω της την αντίθεση αριστεράς- δεξιάς.
Αυτό αποτελεί μία εξέλιξη που αναμενόταν εδώ και καιρό παρότι οι πολύ μικρές διαφορές μεταξύ των υποψηφίων έδειξαν καθαρά ότι δεν συνέβη η αντικατάσταση των αξόνων αλλά μάλλον η υπέρθεση τους.

Στην πρώτη θέση ήρθε το νέο φαινόμενο της ευρωπαϊκής πολιτικής, ο Εμανουέλ Μακρόν. Ένας άνθρωπος της νέας γενιάς που κατάφερε να παρακάμψει το παλιό πολιτικό σύστημα με εξαιρετική μαεστρία σε πολύ μικρό χρονικό διάστημα εκμεταλλευόμενος πολιτικές ανεπάρκειες αλλά και πολλές συγκυρίες. Κατάφερε να δώσει νέα πνοή και κυρίως ελπίδα στον ευρωπαϊκό μεταρρυθμισμό και να κρατήσει στην κορυφή το γαλλικό ευρωπαϊσμό σε μία πολύ δύσκολη εποχή.

Ως εδώ καλά. Η υποψηφιότητα ωστόσο του Μακρόν παρέχει ταυτόχρονα πολλά σημεία προβληματισμού ειδικά αν αντιμετωπιστεί ως η νέα προοδευτική πρωτοπορία στην Ευρώπη.

Καταρχάς το πρόγραμμα του. Στο οικονομικό πεδίο επί της ουσίας πρότεινε μία αναδιανομή της αναδιανομής μεταφέροντας κονδύλια από κωδικό σε κωδικό. 50 δις για δημόσιες επενδύσεις ταυτόχρονα με μειώσεις των υπόλοιπων δαπανών, χρηματοδότηση της εκπαίδευσης με ταυτόχρονη μείωση των φόρων στην ακίνητη περιουσία, μεγαλύτερη ευελιξία στις εργασιακές σχέσεις με ταυτόχρονα προγράμματα μείωσης της ανεργίας. Δεν πρότεινε κανενός είδους δομική αλλαγή στο πεδίο της αναδιανομής ή της φορολογίας ενώ οι προτάσεις του για την κοινωνική κινητικότητα έχουν μάλλον δοκιμαστεί ήδη χωρίς αξιόλογα αποτελέσματα.
Στα εξωτερικά θέματα και κυρίως στα ευρωπαϊκά η πρόταση του είναι εξίσου αποσπασματική. Πέραν της εξαιρετικής πρότασης για ένα κοινοβούλιο της Ευρωζώνης την οποία δανείστηκε από την ριζοσπαστική προοδευτική διανόηση, η αντίληψη του για την Ευρώπη δεν φέρει κάτι δραματικά νέο. Σε μία εποχή που η συζήτηση έχει ανάψει ο Μακρόν προτίμησε μία πιο ασφαλή προσέγγιση που δεν αγγίζει ούτε την βαθειά ενοποίηση, ούτε την αντιμετώπιση των διαφόρων too big to fail, ούτε τον φορολογικό ανταγωνισμό, ούτε τον ριζικό εκδημοκρατισμό των ευρωπαϊκών θεσμών.

Ο Μακρόν κατέθεσε ένα πρόγραμμα μεγάλων συζεύξεων (ΚΑΙ-ΚΑΙ) σε ένα ευρωπαϊκό περιβάλλον που ορίζεται πλέον από διαζεύξεις. Και η τραγική ειρωνεία; Ενώ αναδείχθηκε αποφεύγοντας τα διλήμματα θα εκλεγεί τελικά ως αποτέλεσμα ενός επικού διλήμματος. Αυτό το παράδοξο φοβάμαι ότι θα τον ακολουθεί για καιρό καθώς αποτελεί επί της ουσίας ένα χρέος απέναντι στο μέτωπο που θα τον στηρίξει. Όσοι κάνουν την καρδιά τους πέτρα για να μην βγει η Λεπέν αργά η γρήγορα θα απαιτήσουν από τον Μακρόν να λάβει εξίσου δύσκολες αποφάσεις.

Το άλλο σημείο προβληματισμού είναι η ιστορία που έχει ο Μακρόν με το πραγματικό πεδίο της πολιτικής. Ας μην ξεχνάμε ότι η φαντασμαγορική του πορεία ξεκίνησε με μία απόδραση από το πολιτικό μέτωπο όταν αυτό έγινε πολύ καυτό. Η παραίτηση του από τη θέση του υπουργού οικονομικών, όταν η μισή Γαλλία βρισκόταν στο δρόμο ήρθε ως αποτέλεσμα της αδυναμίας του να εξηγήσει τις πολιτικές του στο πραγματικό πολιτικό πεδίο τόσο του δρόμου όσο και του κόμματος. Ο Μακρόν, βλέποντας ότι η πραγματικότητα κινδυνεύει να τον κάψει, επέλεξε με εντυπωσιακό ομολογουμένως τρόπο να την παρακάμψει και να μεταφέρει τον εαυτό του σε πολύ μικρό χρονικό διάστημα από το καυτό μέτωπο της εφαρμοσμένης πολιτικής στην ασφαλή ζώνη της πολιτικής υπόσχεσης. Βοηθήθηκε από τις συγκυρίες και εκτέλεσε το σχέδιο του αριστοτεχνικά αλλά αυτό δεν αναιρεί το γεγονός ότι με την είσοδο του στο προεδρικό μέγαρο θα επιστρέψει ξανά στο μέτωπο που παρέκαμψε, χωρίς αυτή τη φορά να έχει δυνατότητα διαφυγής.

Τέλος, στο περίφημο κομμάτι της αντιπαράθεσης ανοιχτού-κλειστού τα πράγματα επίσης δεν είναι ξεκάθαρα. Ο Μακρόν φαίνεται να αποδέχεται την παγκοσμιοποίηση ως έχει και να συμβιβάζεται με έναν ορισμό του ανοιχτού που δεν περιέχει με ριζοσπαστικό τρόπο τη συμπερίληψη. Σε περίπτωση εκλογής του θα αντιμετωπίσει θεωρώ το ερώτημα αν τελικά ανοίγει ή αν αποτελεί απλώς παράγοντα ενός ιδιότυπου προστατευτισμού του σημερινού , όχι και τόσο ανοιχτού, μοντέλου. Αν δηλαδή τελικά απέναντι στην ασφάλεια πού τάζει η ακροδεξιά στα χαμηλά στρώματα αντιπαραθέτει απλώς την ασφάλεια όσων κερδίζουν από τη σημερινή εκδοχή της παγκοσμιοποίησης. Αν απέναντι στον προστατευτισμό του έθνους κράτους απλά αντιπαραθέτει τον προστατευτισμό της μονόπλευρης παγκοσμιοποίησης. Εδώ υπάρχει ένας πραγματικά σημαντικός κίνδυνος. Ο κίνδυνος να μετατραπεί η αντιπαράθεση μεταξύ ανοιχτού και κλειστού σε αντιπαράθεση μεταξύ κανονικότητας και ασφάλειας. Μία αντιπαράθεση που έχει ήδη κοστίσει πολύ στην Ευρώπη.

Χρήστος Λόλας

Τρομοκρατικό χτύπημα στο Λονδίνο: Τί ξέρουμε μέχρι τώρα.

Η επίθεση σημειώθηκε χθες το απόγευμα (22/03), όταν ένας άνδρας έριξε το αυτοκίνητο του πάνω στους ανθρώπους που στη γέφυρα του Ουεστμίνστερ, απέναντι από το Μπιγκ Μπεν. Στη συνέχεια και στην προσπάθειά του να μπει στο βρετανικό κοινοβούλιο μαχαίρωσε θανάσιμα έναν αστυνομικό για να πέσει, στη συνέχεια, νεκρός από έναν άλλον αστυνομικό.

Σύμφωνα με την αντιτρομοκρατική υπηρεσία της Βρετανίας ο αυτουργός έδρασε μόνος και μέχρι στιγμής δεν υπάρχει ανάληψη ευθύνης για την πράξη του. Η ταυτότητά και τα κίνητρα του παραμένουν άγνωστα αν και από την Scotland Yard πιστεύουν ότι ξέρουν ποιος το έκανε. Στο πλαίσιο των ερευνών η βρετανική αστυνομία προχώρησε σε 7 συλλήψεις μετά από εφόδους σε 6 διαφορετικά σημεία.

Μέχρι τώρα, ο αριθμός των θυμάτων είναι 5, συμπεριλαμβανομένων του δράστη και ενός αστυνομικού, ενώ υπάρχουν και τουλάχιστον 40 τραυματίες. Ανάμεσα σε αυτούς που τραυματίστηκαν είναι 3 αστυνομικοί και αρκετοί Γάλλοι μαθητές.

Η πλατεία του βρετανικού κοινοβουλίου παραμένει αποκλεισμένη για το κοινό την Πέμπτη.

Στη φωτογραφία ο βουλευτής των Συντηρητικών Tobias Ellwood ο οποίος έσπευσε πρώτος για να δώσει τις πρώτες βοήθειες στον αστυνομικό που δέχτηκε την επίθεση με το μαχαίρι. Ο Ellwood είχε υπηρετήσει στον στρατό ενώ έχει χάσει τον αδελφό του στις βομβιστικές επιθέσεις στο Μπαλί (CNN).

Πηγή: Η live κάλυψη από τους New York Times και το Reuters.

 

Θανάσης Παναγόπουλος.

Βγάζουν λεφτά από το YouTube πουλώντας αντιδυτική προπαγάνδα

 

Εξτρεμιστές και κήρυκες του αντι-δυτικού μίσους φαίνεται ότι έχουν αποκομίσει πάνω από 300.000 δολάρια, μέσω των προπαγανδιστικών βίντεο που αναρτούν στο Youtube, από διαφημίσεις που αφορούν οικιακά είδη και κυβερνητικές οργανώσεις του Ηνωμένου Βασιλείου. Αυτό γίνεται γιατί εκμεταλλεύονται, τους αλγόριθμους της Google, βάσει των οποίων γίνεται με αυτόματο τρόπο ο προγραμματισμός και η τοποθέτηση των διαφημίσεων στα βίντεο του Youtube.

Για παράδειγμα ο μουσουλμάνος ιεροκήρυκας Wagdi Ghoneim του οποίου έχει απαγορευτεί η είσοδος στο Ηνωμένο Βασίλειο από το 2009, επειδή “υποδαυλίζει και δικαιολογεί την τρομοκρατική βία” έχει 207.000 συνδρομητές στο κανάλι του στο YouTube και τα βίντεο του τα έχουν παρακολουθήσει συνολικά φορές 31 εκατομμύρια φορές. Οι δημιουργοί βίντεο αποκομίζουν περίπου 4,18 δολάρια για κάθε 1.000 φορές προβάλλεται ένα βίντεο και έτσι όπως εκτιμάται από το Influencer MarketingHub ο Ghoneim έχει λάβει συνολικά 78.683 δολάρια.

Ο Ronan Harris, διευθύνων σύμβουλος της Google UK, τόνισε ότι  η εταιρεία έχει πολιτικές για να «απαγορεύει την εμφάνιση διαφημίσεων στις σελίδες ή τα βίντεο με την ομιλία μίσους, αιματηρές ή προσβλητικό περιεχόμενο». Παραδέχθηκε όμως ότι «αυτό όμως δεν γίνεται πάντα με επιτυχία και σε κάποιες περιπτώσεις οι διαφημίσεις εμφανίζονται σε βίντεο με ακατάλληλο περιεχόμενο». Στον απόηχο όλων αυτών η βρετανική κυβέρνηση, ο Guardian και το BBC απέσυραν τις διαφημίσεις τους από το Google και το YouTube.

Πηγή: Guardian.

Τέλος στον “νεποτισμό” υπόσχεται ο Μακρόν.

“Θα απαγορεύσουμε στους κοινοβουλευτικούς να απασχολούν τους δικούς τους, ή μέλη της οικογένειάς τους, προκειμένου να δοθεί τέλος στον νεποτισμό”, δηλώνει ο Εμανουέλ Μακρόν σε συνέντευξή του στην εφημερίδα LeParisiene που δημοσιεύεται σήμερα.

Είναι το ζήτημα που έχει πλήξει τον υποψήφιο της Κεντροδεξιάς Φρανσουά Φιγιόν, μάλλον ανεπανόρθωτα αφού χθες, σε έκτακτη συνέντευξη τύπου, είπε πως έχει κληθεί να καταθέσει σε έρευνα που ξεκίνησε σε βαρος του η Δικαιοσύνη.

Σύμφωνα με τις δημοσκοπήσεις ο Μακρόν είναι ο επικρατέστερος νικητής των προεδρικών εκλογών στη Γαλλία και σήμερα αναμένεται να παρουσιάσει σε 300 περίπου δημοσιογράφους ένα προγραμματικό κείμενο έκτασης κάπου τριάντα σελίδων.

Κι ένα FACT.

Πάντως, την εξαγγελία που έκανε σήμερα ο Μακρόν έχει γίνει πράξη (Το Βημα) στην Ελλάδα το 2012 επί κυβέρνησης Αντώνη Σαμαρά όταν ο τότε ΥΠΟΙΚ Γιάννης Στουρνάρας με τροπολογία που κατάθεσε στη Βουλή απαγόρευσε τον διορισμό συζύγου ή συγγενούς α’ ή β’ βαθμού υπουργών και υφυπουργών στο Δημόσιο.

Για να λαμβάνετε τις σημαντικότερες και πραγματικές ειδήσεις της ημέρας στο εμέηλ σας εγγράφεστε εδώ.

Δεύτερο debate μεταξύ Κλίντον- Τραμπ. Ποιος κέρδισε;

Γράφει ο Άκης Γεωργακέλλος*

Το τελικό ερώτημα μετά από κάθε debate είναι πάντα ένα: Ποιος νίκησε; Η απάντηση, στην πραγματικότητα, εξαρτάται από το πώς ορίζουμε τη «νίκη». Αν νικητή θεωρούμε αυτόν που μια στροφή πριν το τέλος φαίνεται πιο κοντά στην επικράτηση, τότε νικήτρια του 2ου debate ήταν η Κλίντον, αφού το πέρασε και αυτό χωρίς να χάσει το προβάδισμα που καταγράφεται να έχει στις δημοσκοπήσεις. Αν, όμως, ως νικητή θεωρούμε αυτόν που βελτίωσε τη θέση του σε σχέση με το πού βρισκόταν πριν το debate, τότε τον πόντο τον παίρνει ο Τραμπ, αφού από εκεί που τον βλέπαμε σε ελεύθερη πτώση λόγω του #TrumpTape, τώρα είναι ξανά μέσα στο παιχνίδι.

Προσωπικά είμαι περισσότερο κοντά στη δεύτερη προσέγγιση. Ασφαλώς είναι επιτυχία για την Κλίντον ότι έχουν περάσει 2 από τα 3 debate και αυτή προηγείται. Όμως, ας θυμηθούμε πώς ήταν τα πράγματα για τον Τραμπ πριν τη χτεσινή βραδιά και ας δούμε πώς είναι τώρα: Η όλη συζήτηση ήταν αποκλειστικά γύρω από τα όσα έλεγε στο γνωστό βίντεο –τώρα όχι πια, έβαλε κι άλλα θέματα στο τραπέζι. Κι επιπλέον, σημαντικά στελέχη των Ρεπουμπλικάνων δήλωναν ότι τον εγκαταλείπουν –ως δια μαγείας, αυτό ούτε καν αναφέρθηκε στο debate (κι αυτό ήταν σίγουρα και ένα τακτικό λάθος της Κλίντον). Συνολικά, πάντως, και οι δύο υποψήφιοι ήταν πολύ καλά προετοιμασμένοι και –με λίγες εξαιρέσεις- συνεπείς ως προς τη στρατηγική τους.

Η Κλίντον σίγουρα έδειχνε πολύ περισσότερο «προεδρική». Κι αυτό είναι ακόμα πιο εντυπωσιακό αν σκεφτούμε πως έχει να ξεπεράσει το γεγονός ότι κανείς δεν είναι εξοικειωμένος με την εικόνα μιας γυναίκας Προέδρου των ΗΠΑ. Ήταν ήρεμη, γεμάτη αυτοπεποίθηση ακόμα και στις πιο δύσκολες στιγμές της βραδιάς. Δεν διέκοπτε αλλά και δεν δεχόταν εύκολα τις διακοπές. Η ούτως ή άλλως δυνατή εικόνα της, ήταν ακόμα πιο βελτιωμένη –για παράδειγμα, αυτή τη φορά δεν κοιτούσε τις σημειώσεις της, ενώ απευθυνόταν με άνεση στους πολίτες που της έκαναν ερωτήσεις. Πήγαινε το μήνυμά της ως το τέλος, σχεδόν σε κάθε απάντηση, με απόλυτη στοχοπροσήλωση. Έδινε αρκετά συγκεκριμένες απαντήσεις για τις πολιτικές που σκοπεύει να ακολουθήσει και απέφευγε τις γενικολογίες. Με κάθε ευκαιρία προέβαλε τις αξίες που έχουν κεντρική θέση στον πολιτικό λόγο της (συνεργασία, σεβασμός στη διαφορετικότητα, πίστη στο ότι οι ΗΠΑ είναι «το καλό») και, σε αντιδιαστολή, προσπάθησε να χρησιμοποιήσει τις πρόσφατες αποκαλύψεις κατά του Τραμπ για να υπενθυμίσει πώς αντιμετωπίζει όχι μόνο τις γυναίκες, αλλά σχεδόν κάθε κρίσιμη εκλογικά κοινωνική ομάδα. Η αλήθεια, όμως, είναι ότι –με ποδοσφαιρικούς όρους- η Κλίντον χτες έπαιξε περισσότερο για να μην χάσει. Αν τελικά το αποτέλεσμα των εκλογών δεν είναι υπέρ της, σίγουρα θα θυμηθεί ότι πριν το 2ο debate είχε την ευκαιρία να τελειώσει τον αντίπαλό της, αλλά δεν το έκανε.

Ο Τραμπ, από την πλευρά του, υπηρέτησε με συνέπεια την «ανορθόδοξη» εικόνα που έχει κτίσει από την αρχή της καμπάνιας του. Μπήκε πολύ δυνατά, για να κάνει την αντεπίθεσή του, και ιδίως στο πρώτο κομμάτι αξιοποίησε σχεδόν κάθε απάντησή του για να θέσει νέα θέματα στην ατζέντα. Βρήκε την ευκαιρία να εντάξει το Obamacare στην πρώτη του απάντηση, τον ρώτησαν για τις πρόσφατες αποκαλύψεις εναντίον του και απάντησε για το ISIS και, βέβαια, κορύφωσε αυτή την προσπάθεια βάζοντας στο τραπέζι τις κατηγορίες εναντίον του Μπιλ Κλίντον και, στη συνέχεια, εναντίον της Χίλαρι Κλίντον για το θέμα των email. Επανέλαβε αρκετές φορές την κεντρική του θέση, ότι αυτός μπορεί να κάνει πράξεις, σε αντίθεση με την αντίπαλό του και γενικώς τους παλαιότερους πολιτικούς που είναι όλο λόγια. Χρησιμοποίησε πολύ σκληρές εκφράσεις, όπως ότι η Κλίντον «έχει μίσος στην καρδιά της». Στην πορεία της βραδιάς κουράστηκε κάπως, δεν ξέφυγε πάντως από τη στρατηγική του. Και βέβαια, δεν υπάρχει τίποτα πιο χαρακτηριστικό της όλης ανορθόδοξης παρουσίας του, από το γεγονός ότι πέρασε σχεδόν το μισό debate κόβοντας βόλτες πίσω από την Κλίντον την ώρα που μιλούσε –και κυριολεκτικά προσπάθησε να μην της χαρίσει ούτε μισό πλάνο 100% δικό της…

Οι μόνες απαντήσεις που έδωσαν και οι δύο και φάνηκαν εκτός στρατηγικής, ήταν στην τελευταία ερώτηση («πείτε κάτι θετικό για τον αντίπαλό σας»). Και οι δύο, λέγοντας κάτι καλό για τον άλλον, έδειξαν υπεράνω και δυνατοί. Όμως, άθελά τους, επέλεξαν να αναγνωρίσουν στον αντίπαλο στοιχεία που συγκρούονται με όλη την κριτική που του κάνουν. Η Κλίντον εξήρε τα παιδιά του Τραμπ (το οποίο τον δείχνει καλό οικογενειάρχη και αποδυναμώνει τη σεξιστική εικόνα του) και ο Τραμπ τη μαχητικότητα της Κλίντον (σε αντίθεση με όσα έλεγε επίμονα στο προηγούμενο debate ότι δεν έχει σθένος και αντοχές – «stamina»).

Σε επίπεδο συμβολισμών, έχει τη σημασία του το γεγονός ότι οι δύο υποψήφιοι δεν αντάλλαξαν χειραψία όταν συναντήθηκαν στο ξεκίνημα. Αυτό ήταν μάλλον πρωτοβουλία της Κλίντον στο πλαίσιο της αντιμετώπισης του Τραμπ μετά τις σεξιστικές του δηλώσεις, αφού βλέποντας κανείς προσεκτικά το βίντεο, θα μπορούσε να διακρίνει ένα κάπως αμήχανο βήμα του Τραμπ προς την Κλίντον, η οποία όμως δεν ανταποκρίνεται και τελικά μένουν και οι δύο στις θέσεις τους. Αντιθέτως, στο τέλος, με επίσης αμήχανη πρωτοβουλία του Τραμπ, δίνουν τα χέρια. Έχουν προφανώς παίξει ρόλο και οι απαντήσεις στην τελευταία ερώτηση.

Λίγο πριν την τελική ευθεία, λοιπόν, η Κλίντον καταγράφεται μπροστά. (Ας βάλουμε πάντως και έναν αστερίσκο γιατί διεθνώς στις εκλογικές μάχες των τελευταίων ετών, οι πιο αντισυστημικές και λαϊκίστικες υποψηφιότητες συχνά καταγράφουν μεγαλύτερα του αναμενομένου ποσοστά –αποτέλεσμα της διεθνούς κατάστασης αλλά ίσως και του διαφορετικού πολιτικού λόγου που ευνοεί η νέα πραγματικότητα των social media.)  Συγγνώμη αλλά δεν μπορώ να αντισταθώ στον πειρασμό του κλισέ που ισχύει και για τους δύο αντιπάλους, αλλά κυρίως για τον Τραμπ: στο debate του Λας Βέγκας θα παίξει τα ρέστα του!

*Ο Άκης Γεωργακέλλος είναι Σύμβουλος Στρατηγικής στην Επικοινωνία και managing partner στην εταιρεία Stratego.

 

Είναι αυτό το “θανατηφόρο χτύπημα” στον Τραμπ ;

Το πρωί της Παρασκευής 7 Οκτωβρίου και στα γραφεία της εφημερίδας Washington Post χτύπησε το τηλέφωνο του συντάκτη David Fahrenthold. “Σ’ενδιαφέρει να δεις ένα βίντεο με τον Τραμπ που δεν έχει προβληθεί ποτέ ξανά;”, ρώτησε η ανώνυμη πηγή. Φυσικά ο συντάκτης απάντησε καταφατικά και μόλις είδε το ολιγόλεπτο βίντεο ξεκίνησε το σπριντ της αποκάλυψης της ιστορίας (The Washington Post).

Το βίντεο χρονολογείται από το 2005 και αφορά μια συζήτηση του Ντόναλντ Τραμπ και του Billy Bush (ξάδελφο του πρώην αμερικανού προέδου J.W.Bush). Η συζήτηση ελάμβανε χώρα μέσα στο van της εκπομπής “Access Hollywood” του τηλεοπτικού καναλιού NBC κι ενώ αυτό κατευθυνόταν προς το στούντιο της εκπομπής στην οποία θα εμφανιζόταν ο Τραμπ ως καλεσμένος του Μπίλυ Μπους.

Στο βίντεο ακούμε τη φωνή του υποψηφίου των Ρεπουμπλικανών ενώ αφηγείται την απόπειρα να κάνει σεξ με μια γυναίκα που στο ηχητικό λέγεται “Νάνσυ”. Ήταν παντρεμένη και αρνήθηκε τις προτάσεις του Τραμπ εαν κι εκείνος πριν επιχειρήσει να την αρπάξει δια της βίας αποπειράθηκε να την δελεάσει με τα λεφτά του προτείνοντάς της να πάνε για ψώνια για να αγοράσουν έπιπλα για το σπίτι τους. Πέραν του ύφους της συνομιλίας φέρεται να λέει πως “Όταν είσαι σταρ μπορείς να τις κάνεις ό,τι θες”.

Το ύφος της συνομιλίας είναι τέτοιο που πολλά τηλεοπτικά μέσα, όπως το CNN, μπήκαν στο δίλημμα για το εαν θα πρέπει να το μεταδώσουν. Τη γνησιότητα του βίντεο την παραδέχτηκε αμέσως ο Ντόναλντ Τραμπ με βίντεο που δημοσίευσε στο facebook όπου απολογείται για το λάθος του αλλά καταγγέλλει τη δημοσίευσή του ως απόπειρα των Δημοκρατικών ν’αλλάξουν τη συζήτηση ενώ ανακοίνωση εξέδωσε και Billy Bush στην οποία αναφέρει ότι ντρέπεται για τη συνομιλία και ότι από τότε έχει ωριμάσει ως άνθρωπος και σήμερα δεν θα την επαναλάμβανε.

Ποιο ακριβώς είναι το ζήτημα που έχει δημιουργηθεί;

Όσοι παρακολουθούν την αμερικανική κοινή γνώμη σε βάθος χρόνου καταλαβαίνουν ότι το ζήτημα που δημιουργήθηκε ξεπερνά την έτσι κι αλλιώς γνωστή περιφρόνηση του Τραμπ προς το γυναικείο φύλο. Εαν πάμε λίγο πίσω στο χρόνο, στην εποχή του σκανδάλου Κλίντον-Μόνικας Λουίνσκι θα θυμηθούμε ότι η βασική κριτική που δέχτηκε ο Κλίντον τόσο από τους ορκισμένους αντιπάλους του όσο κι από τους πολιτικούς του φίλους δεν περιορίζονταν στο ζήτημα της απιστίας. Τον κατηγόρησαν ότι έκανε κατάχρηση της εξουσίας του και μάλιστα μέσα στο ίδιο το Οβάλ Γραφείο, το απόλυτο σύμβολο εξουσίας στον πλανήτη σε βάρος μια νέας γυναίκας την οποία η οικογένειά της, μια μέση αμερικανική οικογένεια είχε εμπιστευθεί στην αμερικανική πολιτεία. Αυτή ήταν τότε η ουσία του σκανδάλου Λουίνσκι.

Σήμερα, αυτό που θα στοιχίσει στον Τραμπ, δεν είναι μόνο το ύφος της συνομιλίας και η φύση των σχολίων. Είναι ότι επιμένει να ριχτεί σε μια παντρεμένη γυναίκα την οποία για να την πείσει χρησιμοποιεί τον πλούτο και την κοινωνική του θέση. Μπορούμε όλοι να φανταστούμε την εντύπωση που θα κάνει αυτό στον μέσο, συντηρητικό ψηφοφόρο της μεσαίας τάξης και μάλιστα αυτόν που τον ακολουθεί μέσα στο πλαίσιο του ασαφούς αντισυστημισμού απέναντι στα “πολιτικά τζάκια”.

Ο σάλος ήταν τεράστιος. Σύμφωνα με τη Washington Post που έκανε την αποκάλυψη, μόλις δημοσίευσε το βίντεο στο σάιτ της υπήρξε στιγμή που έβλεπαν το βίντεο 100.000 χρήστες ταυτοχρόνως με αποτέλεσμα να “κρασάρει” για λίγα λεπτά ο σέρβερ της.

Οι πιο σφοδρές αντιδράσεις αυτή τη στιγμή καταγράφονται (The Washington Post) στο στρατόπεδο των Ρεπουμπλικανών. Από τον πρόεδρο της Εθνικής Επιτροπής Ρεπουμπλικανών μέχρι κορυφαίας στελέχη – Γερουσιαστές του κόμματος, όλοι έσπευσαν να καταγράψουν τον αποτροπιασμό τους.

Η αποκάλυψη μπορεί να λειτουργήσει ως “θανατηφόρο χτύπημα” στην καμπάνια Τραμπ. Μένει να το δούμε. Ενόψει μάλιστα του πολύ κρίσιμου debate της Κυριακής…

Βίβιαν Ευθυμιοπούλου.

Πέντε #facts για τον νέο Δήμαρχο του Λονδίνου.

 

url-7

Ο 45χρονος δικηγόρος Σαντίκ Καν (Sadiq Khan), γιός ενός οδηγού λεωφορείου από το Πακιστάν, αναδείχτηκε ο νικητής στις δημαρχιακές εκλογές του Λονδίνου επί του 41χρονου Ζακ Γκόλντσμιθ, γιου ενός εκατομμυριούχου χρηματιστή. Ο Σαντίκ Καν κέρδισε το 57% των ψήφων.

Το 2008 ο Καν ήταν ο μόλις δεύτερος Μουσουλμάνος που υπηρέτησε στην κυβέρνηση ως υπουργός. Μάλιστα, όταν ορκίστηκε μπροστά στη Βασίλισσα χρειάστηκε να φέρει το δικό του Κοράνι επειδή στο Παλάτι υπήρχαν μόνον αντίτυπα της Βίβλου.

Ο Καν σπούδασε Νομικά και εργάστηκε ως δικηγόρος ανθρωπίνων δικαιωμάτων πριν εμπλακεί με την πολιτική.

Ψήφισε υπέρ της νομιμοποίησης των γάμων των ομοφυλόφιλων με αποτέλεσμα να δέχεται απειλές για τη ζωή του για την απόφασή του αυτή.

Ο Καν προέρχεται απο την πτέρυγα των μετριοπαθών του Εργατικού Κόμματος, έχει υποσχεθεί ότι θα είναι ο Δήμαρχος που θα ενισχύσει την επιχειρηματικότητα περισσότερο από τον καθένα μέχρι σήμερα και την ίδια στιγμή έχει υποσχεθεί ότι θα παγώσει τις τιμές στα εισιτήρια των αστικών συγκοινωνιών μέχρι το 2020 και θα οικοδομήσει περισσότερες φτηνές κατοικίες. Όσον αφορά το Brexit, ο Καν είναι υπέρ της παραμονής της Μεγάλης Βρετανίας στην ΕΕ.

Πηγή: Qz.com

Για να λαμβάνετε το newsletter με τις σημαντικότερες ειδήσεις της ημέρας, εγγράφεστε εδώ.