Τί αποκάλυψαν τα αρχεία για τη δολοφονία του JFK

Το θέμα

Την Πέμπτη και μετά από σχετική εντολή του προέδρου Ντόναλντ Τραμπ, η υπηρεσία των Εθνικών Αρχείων των ΗΠΑ έδωσε στη δημοσιότητα περισσότερα από 2.800 πολυαναμενόμενα έγγραφα που σχετίζονται με τη δολοφονία του προέδρου Τζων Κέννεντι.  Αρχικά, ενώ ο πρόεδρος Τραμπ και  μετά από πίεση των υπηρεσιών ανέστειλε τη δημοσίευση μέρους του αρχείου για να προηγηθεί μεγαλύτερος έλεγχος για έξι ακόμα μήνες τελικώς χθες το απόγευμα, αιφνιδιαστικά, αποφάσισε να τα δώσει όλα στη δημοσιότητα.

Λίγη ιστορία
Ο πρόεδρος Κέννεντι δολοφονήθηκε στο Ντάλας στις 22 Νοεμβρίου του 1963 και όσον αφορά αυτή την υπόθεση το γεγονός της δολοφονίας είναι το μόνο στο οποίο δείχνουν όλοι να συμφωνούν. Καμία άλλη υπόθεση στην πολιτική δεν παρήγαγε τέτοιο όγκο θεωριών συνομωσίας όσο η δολοφονία του Κέννεντι από τον Λη Χάρβει Όσβαλντ.

Η επιτροπή Warren που διερεύνησε την υπόθεση κατέληξε πως ο Όσβαλντ έδρασε μόνος του αλλά επιτροπή της Βουλής για τη διερεύνηση δολοφονιών το 1979 κατέληξε ότι η δολοφονία Κέννεντι δεν αποκλείεται να είναι αποτέλεσμα συνομωσίας χωρίς βέβαια να υποδεικνύει ποιοι μπορεί να συνωμότησαν. Το πόρισμα του 1979 ενώ αποκλείει τις κυβερνήσεις της Κούβας και της Ρωσίας καθώς και τη CIA, τη Μαφία, το FBI και τις Μυστικές Υπηρεσίες, δεν απέκλεισε το ενδεχόμενο να εμπλέκονται άτομα που υπηρετούσαν στις υπηρεσίες αυτές.

Ενδιαφέρον
Ένας από αυτούς που αμφισβητούσαν το πόρισμα της επιτροπής Warren ήταν και ο ίδιος ο πρόεδρος Τραμπ ο οποίος πέρυσι και κατά τη διάρκεια του προεκλογικού αγώνα ισχυρίστηκε πως ο πατέρας του συνυποψηφίου του για το χρίσμα των Ρεπουμπλικάνων Τεντ Κρουζ από το Τέξας εμπλέκονταν στη δολοφονία. Καταλαβαίνουμε λοιπόν ότι η αρχική του απόφασή να υιοθετήσει τη συμβουλή των υπηρεσιών και να κρατήσει διαβαθμισμένο μέρος του αρχείου για ακόμα έξι μήνες μάλλον θα αναζωπύρωναν τις θεωρίες συνομωσίας.

Τι νέο μαθαίνουμε

Παρ’όλο που τ’αρχεία που δόθηκαν στη δημοσιότητα την Πέμπτη είναι ελλιπή περιλαμβάνουν συναρπαστικές πληροφορίες που φωτίζουν μια ολόκληρη εποχή. Διαβάζουμε εμπιστευτικές αναφορές για παζάρια μεταξύ εξόριστων Κουβανών επιχειρηματιών και μέλη συμμοριών του κοινού ποινικού για το πόσο θα κόστιζε η δολοφονία του Κάστρο, άλλες αναφορές που καταγράφουν την υποψία του Κρεμλίνου ότι πίσω από τη δολοφονία κρυβόταν ο Αντιπρόεδρος Λύντον Τζόνσον και σημειώματα αξιωματούχων όπου κατέγραφαν το φόβο τους ότι η κοινή γνώμη δεν θα αποδεχόταν άκριτα και εύκολα τα πορίσματα της έρευνάς τους.

Στη φωτογραφία βλέπετε ένα… τιμοκατάλογο για επιθέσεις σε βάρος αξιωματούχων του καθεστώτος Κάστρο αλλά και στον ίδιο τον Κάστρο.

Όπως παρατήρησε και το Quartz η τιμή των 2cents για να βάλεις στο στόχαστρο τον Κάστρο είναι μάλλον χαμηλό ωστόσο, σύμφωνα με άλλο έγγραφο του αρχείο και συγκεκριμένα με αναφορά της Γερουσίας από το 1975 η τιμή περιλάμβανε το να τον… βρίσεις απλώς.

Φυσικά, τα μεγάλα media outlets στις ΗΠΑ αλλά και ερευνητικές ομάδες πανεπιστημίων έχουν πέσει με τα μούτρα στα αρχεία από το πρώτο λεπτό της δημοσίευσής τους για να βγάλουν το…λαυράκι, εάν υπάρχει. Κάτι τέτοιο με την έννοια της συγκλονιστικής έκπληξης, όχι δεν υπάρχει.
Όπως πάντα οι New York Times που έχουν μεγάλη εμπειρία και στη διερευνητική δημοσιογραφία και στην περιήγηση στα αρχεία έχουν κάνει την πιο ωραία δουλειά και οι υπόλοιποι τη χρησιμοποιούν ως σημείο αναφοράς.
Τι ξεχώρισε λοιπόν, η μέχρι τώρα έρευνα των New York Times:

  • Μία αναφορά που καταγράφει τις πρώτες αντιδράσεις (pdf) ορισμένων κύκλων στη Μόσχα που θέλουν τη δολοφονία Κέννεντι συνομωσία της άκρας δεξιάς την οποία και θα επιχειρήσουν στη συνέχεια να “φορτώσουν” στη Ρωσία.
  • Τηλεγράφημα του FBI (pdf) που χρονολογείται στο 1964 το οποίο αφορά ένα ταξίδι του Όσβαλντ στο Μεξικό, με λεωφορείο, εβδομάδες πριν από τη δολοφονία. Η αναφορά περιλαμβάνει ακόμα και τα ονόματα όσων κάθονται στις θέσεις γύρω από εκείνον καθώς και μια λεπτομερή περιγραφή των ρούχων που φορούσε.
  • Σε μια αναφορά του διευθυντή του FBI Έντγκαρ Χούβερ καταγράφεται η ανησυχία του ότι η αμερικανική κοινή γνώμη δεν θα πίστευε ό,τι είχε γίνει γνωστό για τη δολοφονία. “Πρέπει να προσκομίσουμε αποδείξεις ότι αυτουργός ήταν ο Όσβαλντ”, γράφει.

Απ’όσα διαβάσαμε ξεχωρίσαμε πάλι από τους New York Times και τον Peter Baker που καλύπτει τον Λευκό Οίκο και έχει τεθεί επικεφαλής της έρευνας της συγκεκριμένης ιστορίας τις πρώτες εντυπώσεις του από τα αρχεία. Η εποχή της δολοφονίας ήταν μια περίοδος εμμονής με τον κομμουνισμό και τον Κάστρο αλλά και πολλών μυστικών. Πολύ ωραίες και εύστοχες παρατηρήσεις. Είναι πίσω από paywall αλλά η καλή δημοσιογραφία είναι πολύ ακριβό σπορ!

Τι μπορείτε να κάνετε εσείς με τα αρχεία

Μπορείτε να τα χαζέψετε εδώ ενώ οι New York Times προσκαλούν όσους τα διαβάσουν και ανακαλύψουν κάτι ασυνήθιστο να το επισημάνουν στους δημοσιογράφους που ερευνούν το θέμα.

Βίβιαν Ευθυμιοπούλου.

Τί συμβαίνει με τον αμερικανικό εθνικό ύμνο;

 

San Francisco quarterback Colin Kaepernick, center, kneels during the national anthem before a preseason game against the San Diego Chargers. (Chris Carlson / Associated Press)

Με τον ένα ή τον άλλο τρόπο είναι σίγουρο ότι θα έχει περασει μπροστά από τις οθόνες σας το controversy που έχει ξεσπάσει γύρω από τον αμερικανικό εθνικό ύμνο και αυτούς που στο άκουσμα του πέφτουν στα γόνατα ως ένδειξη διαμαρτυρίας. Μάλιστα χθες είχαμε μια κορύφωση της έντασης (σίγουρα δεν θα είναι η μόνη) όταν ο αμερικανός Αντιπρόεδρος Μάιλ Πένς αποχώρησε από αγώνα της National Football League στην Indianapolis όταν κάποιοι παίκτες γονάτισαν μέσως μόλις άρχισε η ανάκρουση του εθνικού ύμνου. Της αποχώρησης ακολούθησε τουίτ του Ντόναλντ Τραμπ στο οποίο δήλωνε ότι εκείνος είχε δώσει εντολή στον αντιπρόεδρο να αποχωρήσει αν κάποιοι παίκτες έδειχναν ασέβεια προς τον εθνικό ύμνο και τη σημαία.

Τί συμβαίνει με τον Εθνικό Ύμνο;

Όλα ξεκίνησαν το Σεπτεμβριο του 2016 όταν ο παίκτης των 49rs Colin Kaepernick γονάτισε κατά την ανάκρουση του εθνικού ύμνου, πριν την έναρξη ενός αγώνα σε ένδειξη διαμαρτυρίας για την αυξανόμενη αστυνομική βία σε βάρος των μειονοτήτων.

Σχεδόν ένα χρόνο μετά και κατά τη διάρκεια μιας ομιλίας του ο Πρόεδρος Τραμπ άσκησε κριτική στους παίκτες που γονατίζουν στον εθνικού ύμνου αλλά και τους ιδιοκτήτες των ομάδων που δεν απολύουν αυτούς που το κάνουν.

Φυσικά τα σχόλια του προέδρου Τραμπ προκάλεσαν ένα πολύ μεγάλο debate για την ελευθερία της έκφρασης κι έτσι καθώς είναι μάστορας στο να διχάζει την κοινή γνώμη το θέμα αναμένεται να… αναφλέγεται όλα τα σαββατοκύριακα της αγωνιστική περιόδου.

Δεν χρειάζεται να είναι κανείς ειδικός αναλυτής για να καταλάβει ότι η κίνηση ήταν προσχεδιασμένη. Λίγο πριν τον αγώνα ο αντιπρόεδρος Πενς είχε τουϊτάρει ότι ανυπομονεί να δει το παιχνίδι αν και είχε σκοπό να αποχωρήσει αφού προφανώς γνώριζε ότι θα υπήρχαν παίκτες που θα γονάτιζαν κατά την ανάκρουση του εθνικού ύμνου όπερ και εγένετο.

Γιατί ο Τραμπ ξεκινάει ένα νέο διχασμό.

Σύμφωνα με την ανάλυση του BBC, στις δημοσκοπήσεις, οι αμερικανοί πολίτες εμφανίζονται διχασμένοι. Οι περισσότεροι δηλώνουν δυσαρεστημένοι με τη στάση των παικτών αλλά την ίδια στιγμή δεν εγκρίνουν καθόλου και τις αντιδράσεις του Τραμπ.
Με τα εσωτερικά και τα εξωτερικά προβλήματα να συσσωρεύονται ο Ντόναλντ Τραμπ θεώρησε καλή ιδέα να στρέψει την προσοχή αλλού ρίχνοντας λάδι σε μια εξαιρετικά εύφλεκτη κοινή γνώμη.

Κάποια FACTS

  • Τέσσερις είναι οι εθνικοί ύμνοι χωρών που δεν έχουν καθόλου στίχους. Οι Ισπανοί ερίζουν ακόμα για το ποιοι πρέπει να είναι οι στίχοι του δικού τους ύμνου. Ίσως όχι η καλύτερη περίοδος να το επιλύσουν.
  • Ο ελληνικός έθνικός ύμνος με τις 158 στροφές του Ύμνου στην Ελευθερία του Διονύσιου Σολωμού είναι ο εκτενέστρερος στον κόσμο.
  • Ο αρχαιότερος εθνικός ύμνος είναι αυτός των Ολλανδών. Ο “Wilhelmus” γράφτηκε γύρως στα 1570 για να γίνει ο εθνικός ύμνος της Ολλανδίας το 1932.
  • Η Ιαπωνία που κατέχει το ρεκόρ του πιο σύντομου εθνικού ύμνου έχει και το ρεκόρ και των αρχαιότερων στίχων. Ο Kimigayo βασίζεται σ’ενα ποίημα του 10ου αιώνα.
  • Το καλύτερο για το τέλος. Ο συντάκτης του αμερικανικού εθνικού ύμνου δανείστηκε την διάσημη μελωδία του (όλοι γνωρίζουμε τον αμερικανικό εθνικό ύμνο τουλάχιστον από τους Ολυμπιακούς Αγώνες) από ένα βρετανικό τραγούδι του ποτού.

National Anthems Info.

O Ερντογάν στο Λευκό Οίκο

Δεν το έχει συνηθίσει αυτό που του συνέβη χθες στο Λευκό Οίκο, ο Ρετζέπ Ταγίπ Ερντογάν. Δηλαδή, το να μην είναι εκείνος το κέντρο της προσοχής. Όμως, λίγο μετά τη συνάντησή του με τον αμερικανό πρόεδρο και κατά την κοινή συνέντευξη τύπου, έπρεπε να περιμένει αρκετά μέχρι να τελειώσουν οι ερωτήσεις προς τον Ντόναλντ Τραμπ σχετικά με το σάλο που δημιούργησε η αποκάλυψη της Washington Post ότι αποκάλυψε διαβαθμισμένες πληροφορίες σε συζήτηση που είχε με τους Ρώσους την προηγούμενη εβδομάδα, στο Λευκό Οίκο.

Λίγο πριν το πρώτο του ταξίδι στη Μέση Ανατολή λοιπόν, ο Αμερικανός Πρόεδρος υποδέχθηκε τον Τούρκο ομόλογό του στον Λευκό Οίκο. Οι δύο ηγέτες επιβεβαίωσαν την δέσμευσή τους (The Washington Post) για συνεργασία στον πόλεμο κατά της τρομοκρατίας και την καταπολέμηση των τρομοκρατικών οργανώσεων στη Μέση Ανατολή. Ο Ρετζέπ Ταγίπ Ερντογάν εξέφρασε την αισιοδοξία του για ένα νέο κεφάλαιο στις σχέσεις των δύο χωρών ενώ δεν παρέλειψε να αναφερθεί και στα δύο αγκάθια των αμερικανοτουρκικών σχέσεων, την έκδοση του Φετουλάχ Γκιουλέν και τη συμμαχία των Αμερικανών με τους Κούρδους της βόρειας Συρίας.

Από την πλευρά του ο Ντόναλντ Τραμπ, αφού έκανε μια πολύ θερμή αναφορά στο αξιόμαχο του τουρκικού στρατού, χαρακτηρίζοντας τον τουρκικό στρατό ως γνωστό για το θάρρος του προτίμησε να αναφερθεί στους κομμουνιστογενείς Κούρδους του PKK.

 Ως προς το ζήτημα της Συρίας, την περασμένη εβδομάδα οι ΗΠΑ ανακοίνωσαν πως θα εξοπλίσουν τους Κούρδους της πολιτοφυλακής Μονάδες Προστασίας του Λαού (YPG) για ανακατάληψη της Ράκκα, de facto πρωτεύουσας του Ισλαμικού Κράτους. Η Τουρκία βλέπει το YPG ως τη συριακή προέκταση του εκτός νόμου Εργατικού Κόμματος του Κουρδιστάν (PKK) που θεωρείται τρομοκρατική οργάνωση σε Τουρκία και ΗΠΑ. Σύμφωνα με πληροφορίες, βέβαια η Τουρκία τελικώς δέχτηκε τον εξοπλισμό τους υπό τον όρο ότι οι Αμερικανοί θα εγγυηθούν ότι τα όπλα αυτά δεν θα χρησιμοποιηθούν εναντίον της και ότι η Ράκκα δεν θα περιέλθει επ’ουδενί υπό κουρδική κατοχή.

Αρνητική εντύπωση προκάλεσε το γεγονός πως οι δύο ηγέτες δεν απάντησαν σε ερωτήσεις δημοσιογράφων. Επιπλέον, αρνητικά σχολιάστηκε στα μέσα η απουσία δημόσιας αναφοράς από πλευράς Τραμπ στα ανθρώπινα δικαιώματα που συστηματικά καταπατούνται στη Τουρκία. Θυμίζουμε πως ο Αμερικανός Πρόεδρος ήταν ο μόνος δυτικός ηγέτης που συνεχάρη τον Ερντογάν για τη νίκη του στο δημοψήφισμα.