Σύμφωνα με κάθε λογική, όλα τα μάτια ενόψει της Κυριακής πρέπει να στρέφονται στην Γερμανία. Δηλαδή … στην Βαυαρία και τις εκλογές της- και τις συνέπειες των εκλογών αυτών για την υπόλοιπη Γερμανία και, συνεπώς, για την Ευρώπη.
Οχι λόγω του γερμανικής λεπτότητας χιούμορ του Βαυαρού, CSU, υπουργού Εσωτερικών της Ομοσπονδιακής Κυβέρνησης και παρολίγον ολετήρα της Κυβέρνησης Συνασπισμού CDU/CSU-SPD Χορστ Ζέεχοφερ, που μας θύμισε ότι η Βαυαροκρατία υπήρξε η καλυτερη εκδοχή διακυβέρνησης της Ελλάδας! Αλλά λόγω της καθοδηγητικής λειτουργίας των Γερμανικών πραγμάτων στους μήνες που έρχονται.
Μολαταύτα, θα μας επιτρέψει ο αναγνώστης να ξεκινήσουμε από κάπου αλλού. Απο την “άλλη”φέρουσα μέλλον συνάντηση, Σαλβίνι-Λεπέν. Δείτε γιατί: “οι εχθροί της Ευρώπης είναι αυτοί που έχουν οχυρωθεί στις Βρυξέλλες”κατά τον Ματέο Σαλβίνι στην προ ημερών κοινή τοποθέτησή του με την Μαρίν ΛεΠεν. Οπου, επιπλέον, ανεκήρυξε “εχθρούς του Ευρωπαϊκού λαού τους Γιουνκέρ και Μοσκοβισί”. Η ΛεΠεν πήρε παρευθύς την μπάλα για να εξηγήσει ότι “η ΕΕ έχει οικοδομηθεί πάνω σε πολλές υποσχέσεις αλλα με πολύ λίγα επιτεύγματα καί με αποτελέσματα εντελως αξιοθρήνητα”.
Αμφότεροι οι Σαλβίνι και ΛεΠεν έσπευσαν όμως να ορκισθούν νομιμοφροσύνη στην Ευρώπη. Βέβαια, μια δική τους “Ευρώπη” : ο Ευρωσκεπτικισμός τους φθάνει μέχρι την αναφορά σε “μια εναλλακτική Ευρώπη”- και μάλιστα με τις Ευρωεκλογές του Μαίου να τίθενται ως σταθμός. “Το ραντεβού του Μαίου θα είναι το τέλος μιας διαδρομής, μια επανάσταση της κοινής λογικής”, με αναφορές στην μάχη κατά της επισφαλούς εργασίας και της ανεργίας ώστε να προσγειωθεί η συζήτηση σε κατι που να μιλάει στους ανθρώπους/αυριανούς ψηφοφόρους. Ενώ η Λεπέν πήγε πίσω σε μνήμες Στρατηγού Ντε Γκωλ με το: “τον Μάιο θα γραφτεί ιστορία, η ανάδυση μιας Ευρώπης των Εθνών”. Γιατί όλη αυτη η αναφορά; Επειδή και οι πλέον Ευρωσκεπτικιστές/ Ευρωφοβοι, μέσω “Ευρώπης”προσδιορίζονται. Κρατήστε το αυτό.
Πάμε όμως τώρα στις Βαυαρικές εκλογές: τι πρέπει να προσέξουμε; Πρώτον, με πόσο θα χάσει η μέχρι προ καιρού περίπου αυτοδύναμη CSU/ οι Σοσιαλκοινωνιστές, δεξιόστροφοι που πήγαν ακόμη πιο δεξιά για να ανακόψουν την γνήσια ακραία AfD (κρατήστε, εδώ, μια επιφύλαξη). Μετριόταν η CSU στο 33-35%, “καταστροφικό”: να δούμε όμως. Δεύτερο κόμμα έχουν εγκατασταθεί οι Πράσινοι που σταθερά ανεβαίνουν: οι Βαυαροί Πράσινοι ειναι οι λιγότερο ριζοσπάστες του είδους, αλλά με 16-18% αφήνουν σαφέστατα πίσω το AfD στην τρίτη θέση, με 12-14%. Τι θα δώσει το αύριο ως δυνατότητες πρωτοβουλίας στους Πράσινους που εκτοπίζουν το SPD; (Εδώ μια πρόσθετη παρένθεση: μέχρι και την ιδιότυπη στήριξη Εβραιογερμανών ψηφοφόρων έχει πλέον το AfD – υποτίθεται λόγω των αντι-μεταναστευτικών επιλογών του. Που… ήρκεσαν για να σβήσουν τον αντισημιτισμό που το διακρίνει. Μην βιαζόμαστε να πούμε ότι “καταλαβαίνουμε”την Γερμανία). Τέταρτο κόμμα, άλλες δημοσκοπήσεις δίνουν το SPD/ Σοσιαλδημοκρατικό με 10-12%, άλλες τους “Ελευθερους Ψηφοφόρους”/FW, με 10-11% (Αυτοί είναι βαυαρική ιδιοτυπία, με προγραμματική βάση που θυμίζει patchwork). Φιλελεύθεροι/FDP και Αριστεροί/Die Linke ειναι στο 34,5%, στο όριο δηλαδή.
Α, ναι. Και την Δευτέρα θα πρέπει να βγει τοπική Κυβέρνηση: εδώ θα φανούν οι δυνατότητες συνασπισμού, που θα οδηγήσουν το αύριο στην Γερμανία – σε εθνικό πλέον επίπεδο, όταν κάποια στιγμή, ο Μεγάλος Συνασπισμός εκμετρήσει τον βίον του. Και απ’ εδώ θα ξεκινήσει άλλη μια διάσταση στην πορεία προς τις Ευρωεκλογές.
Αντώνης Παπαγιαννίδης
