Σημειώσεις

“Συνήθως είμαι πιστός”

Λίγα λεπτά πριν η Τερέζα Μέι ξεκινήσει την ομιλία της στο συνέδριο του Συντηρητικού Κόμματος, ο Τζέιμς Ντάντριτζ, βουλευτής των Τόρις κατέθεσε γράμμα στην επιτροπή 1922 του κόμματος, ώστε να κινηθεί η διαδικασία για την πρόταση δυσπιστίας εναντίον της αρχηγού. «Συνήθως είμαι πιστός, αλλά έχει και η τυφλή υπακοή τα όρια της», αναφέρει στη σχετική του δήλωση. Για να υπάρξει πρόταση δυσπιστίας πρέπει να γράψουν όμως και άλλοι, 47 συνολικά, όσοι αντιστοιχούν στο 15% της κοινοβουλευτικής ομάδας. Η αρχή όμως έγινε.

Ενώ ο Ντάντριτζ κατέθετε το γράμμα του, η Τερέζα Μέι έμπαινε στην αίθουσα υπό τους ρυθμούς των Abba, χορεύοντας και σκορπώντας αμηχανία με τις αδέξιες φιγούρες της. «Αυτό δεν είναι φυσιολογικό» συνόψισε στο Τουίτερ ο Ματ Χόρλει των Times.

Ορίστε και τι είπε η πρωθυπουργός για το Brexit, αλλά και τι εννοούσε.

Μη συμφωνία
Τι είπε: Κάποιοι μου λένε ότι πρέπει να αποκλείσω το ενδεχόμενο μη συμφωνίας με την ΕΕ, αλλά αυτό θα με αποδυνάμωνε ως διαπραγματεύτρια. Η Βρετανία δεν φοβάται λοιπόν να φύγει χωρίς συμφωνία, εφόσον χρειαστεί. Όμως, η μη συμφωνία θα είναι δύσκολη για τη χώρα μας.
Τι εννοούσε: Διαπραγματεύομαι πολύ σκληρά και σας το λέω, αλλά στο τέλος θα συμβιβαστώ γιατί είναι προς το συμφέρον της χώρας. Το ίδιο ελπίζω να σκέφτεστε κι εσείς.

Ενότητα και Brexit
Είπε: Αν δεν υπάρξει ενότητα στο κόμμα μας, ρισκάρουμε να καταλήξουμε χωρίς καθόλου Brexit.
Τι εννοούσε: Brexiteers, είμαι η μόνη σας ελπίδα για να δείτε το Brexit, έστω και αν δεν είναι όπως το φαντάζεστε.

Δεύτερο δημοψήφισμα
Είπε: Λένε πως θα είναι η «ψήφος του λαού», αλλά θα είναι η ψήφος των πολιτικών που δεν τους άρεσε η άποψη του λαού την πρώτη φορά.
Τι εννοούσε: Remainers, είμαι η μόνη σας ελπίδα για να δείτε το Remain, έστω και αν δεν είναι όπως το φαντάζεστε.

Εθνικό Σύστημα Υγείας
Είπε: Όταν σας λένε ότι το Συντηρητικό Κόμμα δεν ενδιαφέρεται για το Εθνικό Σύστημα Υγείας, να τους θυμίζετε ότι η κυβέρνηση θα δώσει κονύλιο ύψους 394 εκατομμύριων την εβδομάδα.
Τι εννοούσε: Brexiteers, θυμάστε που είχατε υποσχεθεί στον κόσμο 350 εκατομμύρια λίρες την εβδομάδα στο ΕΣΥ, αν φύγουμε από την Ευρώπη, αλλά τελικά δεν υπάρχουν; Θα τα βάλω εγώ για να μην σας κοροϊδεύουν ξανά στον δρόμο. Να σταματήσουμε όμως παρακαλώ τα γράμματα στην Επιτροπή 1922.

Επιχειρήσεις:
Τι είπε: Όλοι ξέρουν τι θα κάνουμε εμείς οι Συντηρητικοί στις επιχειρήσεις. Είναι λέξη με αγγλοσαξονική προέλευση, μονοσύλλαβη και τελειώνει σε k: We will back businesses.
Τι εννοούσε: Κάθε φορά που σας λένε ότι το Brexit αλά Τόρις= fuck businesses, εσείς να απαντάτε με αυτό το χαριτωμένο αστείο με το οποίο ήδη βλέπω ότι δεν γελάει κανείς.

Τι δεν είπε καθόλου: Τη λέξη Τσέκερς. Είναι το πλάνο της για το Brexit που έχει διχάσει το κόμμα. Δεν το θέλουν οι Brexiteers γιατί θεωρούν ότι ισοδυναμεί με remain. Δεν το θέλουν ούτε οι Remainers γιατί το θεωρούν Brexit. Δεν το άκουσε τελικά κανένας.

Γενικό συμπέρασμα: Η ομιλία πήγε καλά, πολύ καλύτερα από την περσινή καταστροφή.

Θύμιος Τζάλλας

Συνέδριο Tories. Επιτέλους λίγη σοβαρότητα!

Τα συνέδρια είναι για να ξεδίνουν οι σύνεδροι. Και, επειδή ο ανταγωνισμός στην πολιτική ζωή της Βρετανίας είναι μεγάλος, οι Συντηρητικοί που συναντιούνται από την Κυριακή στο Μπέρμιγχαμ για το συνέδριο τους, δίνουν ρεσιτάλ πιασάρικης ατάκας.
Ο υπουργός Εξωτερικών Τζέρεμι Χαντ είπε ότι η Ευρωπαϊκή Ένωση είναι σαν τη Σοβιετική Ένωση που δεν άφηνε τον κόσμο να φύγει. Ο Τζέικομπ Ρις Μογκ παρομοίασε τη Βρετανία με τον Γκιούλιβερ, δεμένο στις κλωστές των λιλιπούτειων γραφειοκρατών της ΕΕ. Ο Μπόρις Τζόνσον χαρακτήρισε το σχέδιο Brexit της Μέι προϊόν διαταραχής, και αντιπρότεινε την κατασκευή γέφυρας που θα συνδέει τα νησιά της Βρετανίας και της Ιρλανδίας. Στη χθεσινή πολυαναμενόμενη οιμιλία του στο συνέδριο (τρεις ώρες στάθηκαν στην ουρά τα μέλη για να τον ακούσουν) ο πρώην ΥΠΕΞ είπε επίσης ότι η Μέι προσπαθεί να εξαπατήσει τον κόσμο, αλλά πρέπει να τη στηρίξουν όλοι ώστε να κάνει τελικά το σωστό.
Ο υπουργός Οικονομικών Φίλιπ Χάμοντ θύμισε σε όσους αμφισβητούν το ενδεχόμενο συμφωνίας Λονδίνου-Βρυξελλών, ότι το 1878 κάποιοι αντιμετώπιζαν με σκεπτικισμό την εφεύρεση του ηλεκτρικής λάμπας. Μετά από όλα αυτά, το βραβείο ανήκει δικαιωματικά στον υπουργό Brexit Ντομινίκ Ράαμπ: ζήτησε από τις Βρυξέλλες να επιδείξουν επιτέλους λίγη σοβαρότητα για να προχωρήσει η διαπραγμάτευση. Οι συζητήσεις όντως ίσως ξεκολλήσουν, αλλά αυτό θα οφείλεται σε νέους βρετανικούς συμβιβασμούς  τους οποίους η πρωθυπουργός προεξόφλησε στην κυριακάτικη συνέντευξή της στο BBC.
Θύμιος Τζάλλας

Η ετερογονία των σκοπών στη θεσμική Ευρώπη

Pieter Bruegel (the elder), Η σφαγή των αθώων. c. 1565-67)

Για μιαν ακόμη φορά, η θεσμική δομή της ΕΕ βρέθηκε την βδομάδα που πέρασε να ανακόπτει την προσπάθεια επίλυσης συγκεκριμένων – σημαντικών – αδιεξόδων. Στην άτυπη Κορυφή του Ζάλτσμπουργκ, μέτωπα όπως του Μεταναστευτικού (που συνειδητά τέθηκε από την Αυστριακή Προεδρία σε φόντο ασφάλειας) και της τελικής διεκπεραίωσης του Brexit (όπου οι χρόνοι για να υπάρξει λειτουργική συμφωνία για την σχέση ΕΕ-Ηνωμένου Βασιλείου εξαντλούνται) δεν κατορθώθηκε να προωθηθούν – γιατί;

Η αυστηρή θεσμική λειτουργία/η διαφύλαξη της «κλειστής» λειτουργίας του Κοινοτικού/Ενωσιακού Δικαίου απέκλεισε την αναζήτηση ελαστικών λύσεων για το Brexit: η υπόθεση του συνόρου στην Ιρλανδία, που θα προκύψει αναγκαστικά άμα τηρηθεί η επιλογή της μη-συμμετοχής στην Ενιαία Εσωτερική Αγορά, είναι η πιο χαρακτηριστική πτυχή. όμως ήδη ο όγκος των συμβιβασμών που θα απαιτούσε ένα λειτουργικό Brexitεξαντλεί τον χρόνο. Το Λονδίνο άγεται σε αδιέξοδο, το Brexit-χωρίς-συμφωνία δεν μπορεί να αποκλειστεί. Η αντίστροφη διάσταση της θεσμικής λειτουργίας, δηλαδή η ανυπαρξία λειτουργικής δεσμευτικότητας για τα Κράτη μέλη των κανόνων που επιχειρούν να ρυθμίσουν το Μεταναστευτικό οδήγησαν στο «δεν έγιναν επαρκείς υποχωρήσεις» και στο να μείνει χωρίς ουσιαστική πρόοδο ακόμη και η (δεκτή απ’ όλους  ως απαραίτητη) τροποποίηση του καθεστώτος του ηλικίας 15 ετών Κανονισμού Δουβλίνου-2, που ουσιαστικά αφήνει στα χέρια του Κράτους πρώτης εισόδου στην ΕΕ την ευθύνη διαχείρισης του Μεταναστευτικού.

Αυτή η συνειδητοποίηση δεν ήρκεσε ώστε να πείσει τον Ελληνα Πρωθυπουργό, στην ίδια Κορυφή, ότι προτάσεις όπως για την δημιουργία Ευρωπαϊκού Μηχανισμού Πολιτικής Προστασίας (με χρηματοδότηση από τον Κοινοτικό Προϋπολογισμό, ίδια μέσα, λειτουργία άμεσης επέμβασης…) δύσκολα θα περνούσαν από τον χώρο της συγκυριακής/συμβολικής πρωτοβουλίας (βαριά σκιά της πυρκαγιάς στο Μάτι, αλλά και συνολικά των πυρκαγιών «νέας εποχής» από Πορτογαλία μέχρι Σουηδία) σε εκείνον της λειτουργικής λύσης.

Σε εντελώς άλλο μήκος κύματος, η πρωτοβουλία του Ζαν-Λυκ Μελανσόν να προτείνει υποψηφιότητα του ημέτερου Γιάνη (ένα «ν») Βαρουφάκη για συμμετοχή από πλευράς Ευρωπαϊκής Αριστεράς στην διαδικασία του Spitzenkandidaten για ανάδειξη Προέδρου της Ευρωπαϊκής Επιτροπής. Πριν 5 χρόνια, στην ίδια διαδικασία από την ίδια θέση είχε συμμετάσχει ο Αλέξης Τσίπρας…. Η διάσταση αυτή (του ορισμού Προέδρου της Ευρω. Επιτροπής, όχι της επανεμφάνισης Γ. Βαρουφάκη) έχει το ενδιαφέρον της: θα επανέλθουμε.

Αντώνης Παπαγιαννίδης

Μία ακόμη δύσκολη μέρα για την Τερέζα (και έρχονται και άλλες)

Η Τερέζα Μέι, αφού πέρασε ένα δύσκολο βράδυ στο Στρασβούργο με τους ευρωπαίους ηγέτες, και ένα ακόμη δυσκολότερο πρωινό με τον ευρωσκεπτικιστικό Τύπο της χώρας της, έκανε δήλωση καταγγελίας της Ευρωπαϊκής Ένωσης. Κατηγόρησε τις Βρυξέλλες ότι δεν τη σέβονται, και πως ενώ οι μέρες πλησιάζουν για το Brexit (189 έχουν μείνει), ο Μισέλ Μπαρνιέ απλώς απορρίπτει προτάσεις αντί να καταθέτει τις δικές του.
Τίποτε από όσα συνέβησαν τις τελευταίες δύο μέρες δεν είναι πρωτοφανές. Το αντίθετο. Η Τερέζα Μέι κακοπερνάει πάντα στις Βρυξέλλες, ο βρετανικό Τύπος αγαπά να περιγράφει στιγμές ταπείνωσης της, και η ίδια καταφεύγει κατά καιρούς σε εντυπωσιακές δηλώσεις που απευθύνονται περισσότερο στο εκλογικό της κοινό και πολύ λιγότερο στις Βρυξέλλες.
Το πραγματικό πρόβλημα της Μέι δεν είναι οι Βρυξέλλες (που έτσι κι αλλιώς δεν τη βοηθάνε), αλλά οι αριθμοί στο Westminster. Το σχέδιο της δεν αρέσει σε κανέναν. Οι ευρωσκεπτικιστές βουλευτές πιστεύουν ότι αποτελεί συνέχιση παραμονής, οι φιλοευρωπαϊστές ότι είναι ασαφές και συνιστά “τυφλό” Brexit.
Στη βρετανική Βουλή θα υπάρξουν πιθανότατα και οι επόμενες πραγματικές εξελίξεις για το Brexit, και όχι στα διαγγέλματα της πρωθυπουργού.

Θύμιος Τζάλλας

Στο “War Room” του Facebook.

Ο τρόπος που κυβερνήσεις, κόμματα και ομάδες συμφερόντων χρησιμοποιούν το facebook για να επηρρεάζουν τα εκλογικά σώματα ανά τον πλανήτη σε κρίσιμες αναμετρήσεις συζητιέται πλέον μέχρι και στα καφενεία. To facebook και ο ιδρυτής του καθημερινά γίνονται στόχος σφοδρών επικρίσεων για την αδυναμία του να εμποδίσει την πλατφόρμα να γίνει εργαλείο προπαγάνδας. Το αν αυτό είναι εφικτός τεχνικά είναι θέμα μεγάλης συζήτησης όμως η εταιρεία γνωρίζει ότι δεν μπορεί να συνεχίσει χωρίς τουλάχιστον να δείχνει ότι προσπαθεί να κάνει κάτι για να περιορίσει το φαινόμενο.

Έτσι λοιπόν, εν όψει των Midterm Elections τον Νοέμβριο, δημιούργησε ένα “War Roοm”, ένα Θάλαμο Επιχειρήσεων όπου μόλις 30 εξειδικευμένα στελέχη του και προγραμματιστές θα εποπτεύουν την πλατφόρμα και εξοπλισμένοι μ’ενα νέο εργαλείο που ανέπτυξαν πιστεύουν ότι θα είναι σε θέση να εντοπίζουν κάθε “περίεργη δραστηριότητα”.
Μάλιστα, προσκάλεσαν δημοσιογράφο των New York Times σ’αυτό τον ψηφιακό θάλαμο επιχειρήσεων για να τον δει και να συζητήσουν τα της λειτουργίας του, όχι όμως τα πάντα γιατί σύμφωνα με τους εκπροσώπους της εταιρείας τα όπλα τους δεν πρέπει να είναι απολύτως γνωστά.
Σημειώνουμε πως liberal media κύρους όπως το The Atlantic και οι New York Times, ειδικά το πρώτο, έχουν υπάρξει από τους σφοδρότερους επικριτές της πλατφόρμας για την ανοχή της στη διασπορά των fake news.

Το ενδιαφέρον βρίσκεται στην παρατήρηση της υπεύθυνης αποτροπής στρατηγικών απειλών ότι τα τελευταία δύο χρόνια έχουν αλλάξει δραματικά οι στρατηγικές επιρροής των ψηφοφόρων μέσω facebook και twitter. Πλέον, οι ομάδες αυτές δεν δίνουν τόσο πολύ έμφαση στη διασπορά ψευδών ειδήσεων (fake news) όσο το να γιγαντώνουν ιστορίες ανά ομάδες χρηστών που είναι πρόθυμοι να τις πιστέψουν αφού πατάνε σε ήδη διαμορφωμένες προκαταλήψεις τους. Αυτό είναι εξαιρετικά δύσκολο να αντιμετωπιστεί.

Το “War Room” του Facebook θα τεθεί σε πλήρη λειτουργία σε δύο εβδομάδες. Τα ψηφιακά εργαλεία εντοπισμού παρεμβάσεων δοκιμάστηκαν για πρώτη φορά τον περασμένο Δεκέμβριο στις προκριματικές εκλογές στην Αλαμπάμα και μάλιστα με επιτυχία. Έκτοτε έγιναν διάφορες βελτιώσεις στο software και στην πιο εξελιγμένη του εκδοχή θα δοκιμαστεί πάλι αυτό το μήνα στις εκλογές στη Βραζιλία.

“Το καλύτερο αποτέλεσμα για εμάς θα είναι κάθε περίπτωση να επιλύεται νωρίτερα και να μην φτάνει στο War Room το οποίο είναι η τελευταία γραμμή άμυνας”.

 

 

Δείτε ψηφιοποιημένα σημειωματάρια του Da Vinci

Leonardo da Vinci’s Codex Forster I (c.1487-90) © V&A Images

Ομάδα μελετητών χειρογράφων και ειδικών στην ψηφιακή τεχνολογία του Victoria & Albert Museum στο Λονδίνο δημοσίευσαν πριν από λίγες ημέρες στο Διαδίκτυο τα περιεχόμενα δύο σημειωματαρίων του Λεονάρντο ντα Βίντσι που βρίσκονται στη συλλογή του Μουσείου.

O Κώδικας Foster I (Codex Foster I) αποτελείται από δύο σημειωματάρια του ντα Βίντσι που ενοποιήθηκαν μετά το θάνατό του. Ο Κώδικας Φόστερ Ι περιλαμβάνει τόσο το αρχαιότερο (c.1487-90 με σημειώσεις από την παραμονή του στο Μιλάνο) όσο και το νεότερο (1505 με σημειώσεις κατά την παραμονή του στη Φλωρεντία) σημειωματάριο που έχει το μουσείο στη συλλογή του (έχει άλλους δύο Κώδικες Φόστερ).

Τα σημειωματάρια αυτά που είναι γραμμένα με την χαρακτηριστική κατοπτρική γραφή του Λεονάρντο,  μας αποκαλύπτουν την πλευρά του Λεονάρντο ως επιστήμονα και μηχανικού. Όταν στα 1480 απευθύνεται με επιστολή στο Λουδοβίκο Σφόρτσα τον μετέπειτα πρίγκιπα του Μιλάνο για να του προσφέρει τις υπηρεσίες του, εμφανίζεται ως μηχανικός πολεμικών μηχανών ενώ τη ζωγραφική την απαριθμεί μόλις τελευταία στα προσόντα του.

Τα σχέδια φορούν την υδροδότηση, έργα αποστραγγιστικά ενώ έχει σχεδιάσει και διάφορες υδραυλικές μηχανές ενώ περιλαμβάνουν και δύο πραγματείες, μια περί γεωμετρίας και μία για την ογκομέτρηση αγαθών.

Όσον αφορά την τεχνολογία της ψηφιοποίησης των σημειωματαρίων, οι ειδικοί του μουσείου χρησιμοποίησαν το σύστημα IIIF (International Image Interoperability Framework) που επιτρέπει υψηλής ευκρίνειας φωτογραφική αναπαράσταση με σημαντική δυνατότητες στη μεγέθυνση  και πρόσβαση στα μεταδεδομένα κάθε φωτογραφικού αρχείου. Το σημαντικότερο όμως είναι ότι το IIIF επιτρέπει τη σύγκριση με ομοειδή αρχεία που διατηρούνται σε άλλες συλλογές.

Πηγή: The Art Newspaper.

Περιβάλλον: Όχι τους φακούς επαφής στην τουαλέτα!

Αν ενδιαφέρεστε για το πρόβλημα της μόλυνσης των ωκεανών και του υδροφόρου ορίζοντα της γης από το πλαστικό όσο εμείς, τότε θα βρείτε αυτή την είδηση πολύ ενδιαφέρουσα.
Τη διαβάσαμε πριν από δέκα ημέρες στους New York Times.

Τι απογίνονται οι φακοί επαφής μιας χρήσης μόλις τους πετάξουμε στη λεκάνη της τουαλέτας ή στο νιπτήρα;
Σ’αυτή την ερώτηση θέλησαν να απαντήσουν οι ερευνητές του Arizona State University αφού στις ΗΠΑ πάνω από 45.000.000 άνθρωποι χρησιμοποιούν φακούς επαφής μιας χρήσεως και 1 στους 5 τους πετάει στην τουαλέτα.

Έτσι λοιπόν δοκίμασαν φακούς από 11 διαφορετικές εταιρίες για να διαπιστώσουν ότι κανένας από αυτούς δεν διασπάται πλήρως στις εγκαταστάσεις επεξεργασίας των λυμάτων. Στην καλύτερη περίπτωση διασπάται σε πολύ μικρά κομμάτια, βαρύτερα όμως από το νερό άρα περνάνε και στα επεξεργασμένα λύματα και βρίσκουν το δρόμο τους στις θάλασσες και τα νερά των ποταμών μαζί με άλλες μορφές πλαστικού όπως τα καλαμάκια ή τα πλαστικά. Πρόκειται, λοιπόν, για μια πρακτική που πρέπει να αποφεύγεται.

Πηγή: ΝΥΤ [Paywall]

Ειρηνευτική συμφωνία Αιθιοπίας-Ερυθραίας

Η απομονωμένη αλλά όμορφη πρωτεύουσα της Ερυθραίας, Ασμάρα, φημίζεται για την art deco και modernist αρχιτεκτονική της που αναπτύχθηκε κυρίως κατά τη δεκαετία του 1930 όταν ήταν υπό Ιταλικό ζυγό.
Credit: Matina Stevis-Gridneff/The Wall Street Journal (2016)

ΝΑΙΡΟΜΠΙ, Κένυα — Μετά από δύο δεκαετίες πολέμου η Αιθιοπία και η Ερυθραία υπέγραψαν τη Δευτέρα ειρηνευτική συμφωνία που βάζει σε κίνηση σημαντικές αλλαγές στο υψηλής γεωπολιτικής σημασίας Κέρας της Αφρικής. Πρόκειται για μία από τις σημαντικότερες εξελίξεις στη νεότερη ιστορία της ηπείρου και, επίσημα, σηματοδοτεί το τέλος του τελευταίου διακρατικού πολέμου στην Αφρική.

Η συμφωνία υπεγράφη στην πρωτεύουσα της Ερυθραίας την Ασμάρα, μία από τις πιο απομονωμένες πόλεις του κόσμου, από τον νέο πρωθυπουργό της Αιθιοπίας Άμπι Άχμεντ και τον πρόδερο της Ερυθραίας Ισαΐα Αφγουέρκι.

Οι δύο ηγέτες ανακοίνωσαν πλήρη αποκατάσταση διπλωματικών σχέσεων ανάμεσα στα γειτονικά τους κράτη, άνοιγμα τηλεποικωνιών και μεταφορών, και το άνοιγμα των λιμένων της Ερυθραίας στην Ερυθρά Θάλασσα για χρήση της Αιθιοπίας.

Η Αιθιοπία έχασε πρόσβαση στη θάλασσα όταν, μετά από τριακονταετή ανταρτοπόλεμο, η μικρή Ερυθραία κατάφερε να αποσχισθεί το 1991. Το 1993 αναγνωρίστηκε διεθνώς ως ανεξάρτητο κράτος. Ο Πρόεδρος Αφγουέρκι, ήρωας του αγώνα ανεξαρτησίας, γρήγορα γραπώθηκε στην εξουσία και είναι στο πηδάλιο της χώρας έκτοτε.

Η νέα περίοδος καλών σχέσεων ανάμεσα στα δύο κράτη θα διευκολύνει τις διακρατικές σχέσεις στο Κέρας της Αφρικής, που βρίσκεται δίπλα στη Μέση Ανατολή στην αφρικανική ακτή της Ερυθράς Θάλασσας, ενός από τα σημαντικότερα θαλάσσια εμπορικά περάσματα αφού καταλήγει στη διώρυγα του Σουέζ. Περίπου 10% του παγκόσμιου εμπορίου περνά από εδώ.

Η συμφωνία έρχεται και σε ιδιαίτερα σημαντική στιγμή για την ευρύτερη περιοχή. Οι ΗΠΑ, που διατηρούν 4.000 στρατά στη μόνιμη βάση Λεμοννιέρ του γειτονικού Ντζιμπουτί, αναζητούν νέα σημεία για την ανάπτυξη των στρατιωτικών τους δυνάμεων στο Κέρας, από όπου κυρίως εφορμούν εναντίον Σομαλών και άλλων ακραίων ισλαμικών στοιχείων καθώς και στη Μέση Ανατολή.

Η Σαουδική Αραβία, τα Ηνωμένα Αραβικά Εμιράτα, η Τουρκία και το Κατάρ ανταγωνίζονται έντονα στο Κέρας –που περιλαμβάνει τη Σομαλία, τη Σομαλιλάνδη, το Ντζιμπουτί, την Ερυθραία και την Αιθιοπία και το Σουδάν—καθώς τα τελευταία δύο χρόνια έχουν επενδύσει δισεκατομμύρια δολάρια για την ανάπτυξη εμπορικών λιμανιών και ναυτικών βάσεων στα παράλια της Ερυθράς Θάλασσας.

Η Αιθιοπία και η Ερυθραία είναι αδελφά κράτη και μοιράζονται εθνοτικούς, γλωσσικούς και θρησκευτικούς δεσμούς –και οι δύο πληθυσμοί είναι κατά πλειοψηφία Χριστιανοί Ορθόδοξοι—αλλά απόλαυσαν μόλις πέντε χρόνια καλών σχέσεων μετά την απόσχιση της Ερυθραίας.

Το 1998 άρχισαν να μάχονται για ένα μικρό αλλά σημαντικό σημείο στα μεταξύ τους σύνορα στην περιοχή Μπαντμέ. Το 2002 επιτροπή υπό την αιγίδα των Ηνωμένων Εθνών αποφάσισε ότι το Μπαντμέ ανήκει στην Ερυθραία και διέταξε την Αιθιοπία να αποσύρει τα στρατά της – πράγμα που δεν συνέβη ποτέ, οδηγώντας σε μόνιμη κατάσταση πολέμου.

Η εξέλιξη των δύο κρατών τα τελευταία 20 χρόνια έχει υπάρξει δραματικά διαφορετική.

Η Αιθιοπία είναι σήμερα ένα κράτος με αξιώσεις τοπικής υπερδύναμης. Με 104 εκατομμύρια κατοίκους είναι το δεύτερο πολυπληθέστερο στην Αφρική μετά τη Νιγηρία. Αναπτύσσεται οικονομικά με ρυθμούς περί το 10% ετησίως την τελευταία δεκαετία, και πέρυσι ήταν το ταχύτερα αναπτυσσόμενο κράτος του κόσμου. Είναι στρατηγικός σύμμαχος των ΗΠΑ στον πόλεμο κατά της τρομοκρατίας, της Ευρωπαϊκής Ένωσης στη διαχείριση μεταναστευτικών ροών, και της Κίνας στο εμπόριο και την ανάπτυξη υποδομών και τηλεπικοινωνιών.

Αντίθετα η μικρή Ερυθραία, με πληθυσμό μόλις 4,5 εκατομμύρία, έχει απομονωθεί πλήρως τα τελευταία 20 χρόνια και συχνά αποκαλείται «Βόρεια Κορέα της Αφρικής». Το καθεστώς Αφγουέρκι κατηγορείται για ακραίες καταπατήσεις ανθρωπίνων δικαιωμάτων. Χρησιμοποιώντας ως δικαιολογία την κόντρα με την Αιθιοπία, ο κ. Αφγουέρκι έχει κηρύξει από τα τέλη του ’90 κατάσταση έκτακτης ανάγκης, με κύριο χαρακτηριστικό την αναγκαστική και δια βίου στράτευση αγοριών και κοριτσιών μετά το τέλος του λυκείου. Η πολιτική αυτή έχει οδηγήσει σε δραματικό προσφυγικό κύμα, αφού εκατοντάδες χιλιάδες έχουν φύγει από την Ερυθραία τα τελευταία 20 χρόνια, με κύριο προορισμό την Ευρώπη και τις ΗΠΑ.

Ματίνα Στεβή-Γκρίντνεφ ( @MatinaStevis ), Ανταποκρίτρια της Wall Street Journal στην Αφρική

“Στην τουρκική πολιτική ποτέ μην λες ποτέ”

Μερικές μόνο μέρες πριν από τις εκλογές της Κυριακής,  ο πρόεδρος ο Ερντογάν για πρώτη φορά στην δεκαεπταετή θητεία του ως Πρόεδρος και Πρωθυπουργός,  αναφέρθηκε -ο ίδιος- στην πιθανότητα σχηματισμού συμμαχικής Κυβέρνησης. Η θεαματική αυτή στροφή νομίζω μιλάει από μόνη της για την πρόγνωση του αποτελέσματος.  Να θυμίσουμε ότι ο πρόεδρος Ερντογάν επέσπευσε για ενάμιση χρόνο τις εκλογές για να εκμεταλλευτεί αυτό που θεωρούσε ευνοϊκή συγκυρία, ή να αποφύγει αυτό που εκτιμούσε ότι θα είναι ακόμα δυσκολότερη συγκυρία που έρχεται!
Στην σύντομη προεκλογική περίοδο που ακολούθησε και που υποτίθεται ότι θα αιφνιδίασε όλους τους αντιπάλους του,  αιφνιδιάστηκε ο ίδιος από την πτώση της δημοτικότητας του και οι πολιτικοί αναλυτές που δεν διανοούντο λαϊκή αποδοκιμασία του Ερντογάν μετα απο μια 20ετη πορεια συνεχους αυξησης τησ εκλογικησ τιου επιρροής.
Στη σύντομη αυτή προεκλογική περίοδο αμφισβητήθηκαν όλες οι στρατηγικές επιλογές :  οι σύμμαχοι στον εθνικιστικό χώρο, αλλά και η πολλά υποσχόμενη Mεράλ Aκσενέρ που προσπάθησε να αναζητήσει την τύχη της στην αντιπολίτευση.   Επιδοκιμάστηκε απροσδόκητα ο υποψήφιος του Λαϊκού Ρεπουμπλικανικό Κόμμαος (CHP) Μουχαρέμ Ιντζι , που στηρίχθηκε σε μία πολύ σύγχρονη επικοινωνιακή στρατηγική με εντονότατη παρουσία στα μέσα κοινωνικής δικτύωσης (και που προφανώς κινητοποιεί τη νεολαία).  Αλλά η μεγάλη ανατροπή είναι ότι ανέκαμψε η δημοτικότητα του φιλοκουρδικού Λαϊκού Δημοκρατικου Κόμματος (HDP) , που συγκέντρωσε όχι μόνο τις κουρδικές ψήφους αλλά και μεγάλο μέρος της αντιπολίτευσης που ήταν ήδη απογοητευμένη από τις υπόλοιπες εναλλακτικές. Το HDP κέρδισε ως η μόνη αξιόπιστη προοπτική απαλλαγής από τον Ερντογάν.
Aς μη συζητήσουμε από τώρα την επόμενη μέρα,  κοντός ψαλμός αλληλούια άλλωστε.
Αλλά ας έχουμε κατά νου ότι ήδη συζητείται (και το επισημάναμε ήδη) το ενδεχόμενο θεαματικής αλλαγής του προσανατολισμού του Ερντογάν  και επιστροφής του στην πριν το 2015 φιλοκουρδική κατεύθυνση, η το ενδεχόμενο μιας στρατηγικής εξόδου που θα στηρίζεται στην γενική αμνηστία.
“Αν νομίζετε ότι αυτό το ενδεχόμενο είναι στο χώρο της φαντασίας ισως θα ήταν χρήσιμο να σκεφτείτε πως έγινε η αλλαγή μετά τις εκλογές του Ιουνίου του 2015”,  μας λέει ο αρθρογράφος της Χουριέτ, Μουράτ Γεκτίν. “Ποτέ, μην πείτε ποτέ, στην Τουρκική πολιτική”

Άλκης Κούρκουλας

Μια εθνική ομάδα ποδοσφαίρου που απεχθάνονται οι εθνικιστές.

Η Εθνική Γερμανίας είναι ιστορικά η δεύτερη μεγαλύτερη δύναμη στο παγκόσμιο ποδόσφαιρο. Έχει 4 παγκόσμια κύπελλα στην κατοχή της, ένα λιγότερο από τη Βραζιλία και τις περισσότερες παρουσίες σε τελικούς. Έχει χαρίσει αμέτρητες συγκινήσεις στους Γερμανούς. Φέτος όμως τα πράγματα είναι λίγο διαφορετικά. Το ακροδεξιό ξενοφοβικό AfD πήρε ποσοστό στις τελευταίες εκλογές ποσοστό 13%, τριπλασιάζοντας τη δύναμή του. Το ακροατήριο του όμως είναι ακόμα μεγαλύτερο.
Την Εθνική ομάδα της Γερμανίας φέτος απαρτίζουν 7 από τους 23 παίκτες που έχουν γονείς μη-Γερμανούς. Ο καλύτερος όλων είναι ο αμυντικός Jerome Boateng, ο οποίος σε ένα φιλικό αγώνα προ μηνών έγινε ο πρώτος μαύρος παίκτης της Γερμανίας που φόρεσε το περιβραχιόνιο του αρχηγού. Αυτό οδήγησε τον αρχηγό του AfD να προβεί στη δήλωση πως “είναι εξαιρετικός παίκτης, αλλά δεν ξέρω αν θα ήθελε κανείς να μένει στην ίδια γειτονιά μαζί του.”
Για πρώτη φορά τόσο έντονα στην ιστορία και επ΄αφορμής της αύξησης της εκλογικής επιρροής των ξενοφοβικών η Εθνική Γερμανίας δεν ενώνει όλους τους Γερμανούς. Ακόμα ένας λόγος να θέλουμε να πάει καλά και σε αυτό το Μουντιάλ.

Γιώργος Γιάνναρος