Τη Βίκυ Ελευθεριάδου την “εντοπίσαμε” στο facebook. Όχι τώρα, προεκλογικά αλλά εδώ και κάμποσα χρόνια, μας είχε κάνει εντύπωση το γεγονός ότι μια νέα γυναίκα που τότε μόλις είχε επιστρέψει από το εξωτερικό στις Σέρρες παρακολουθούσε το δημοτικό συμβούλιο της πόλης της και ανέβαζε στην προσωπική της σελίδα σχόλια για ό,τι είχε ακούσει εκεί. Ένα φεγγάρι εργάστηκε και εδώ, στο FACT καταγράφοντας ειδήσεις κυρίως από τη Μεγάλη Βρετανία όπου και έχει σπουδάσει και εργαστεί στο Εργατικό Κόμμα Βρετανίας.
Είναι χαρακτηριστικό παράδειγμα νέου ανθρώπου που σπούδασε στο εξωτερικό, φρόντισε να εξοπλιστεί με εμπειρίες και επιστρέφοντας στην ιδιαίτερή της πατρίδα, τις Σέρρες πρέπει να επανεφεύρει, κυριολεκτικά, τον εαυτό της αφού οι συνθήκες εκεί είναι πολύ διαφορετικές.
Σήμερα, μητέρα ενός βρέφους, κατεβαίνει υποψήφια Δημοτική Σύμβουλος στην πόλη των Σερρών με το συνδυασμό “Διάβαση Πεζών”.
“Είμαι απόφοιτος του τμήματος Πολιτικής Επιστήμης και Δημόσιας Διοίκησης του Καποδιστριακού Πανεπιστημίου Αθηνών με μεταπτυχιακή ειδίκευση στις πολιτικές της Ευρώπης και την Ευρωπαϊκή Ένωση από το Πανεπιστήμιο Birkbeck του Λονδίνου. Αγαπώ την Αυτοδιοίκηση. Πήρα μέρος ως ερευνήτρια στην καμπάνια του Εργατικού Κόμματος για τις δημαρχιακές εκλογές του Λονδίνου το 2008 και τις γενικές και αυτοδιοικητικές εκλογές του 2010 στο Κένσινγκτον. Το φθινόπωρο του 2010 εργάστηκα ως εθελόντρια στην προεκλογική εκστρατεία του Δημοκρατικού Κόμματος στη Νέα Υόρκη και την καμπάνια της Ομοσπονδιακής Βουλευτού Κάρολιν
Μαλόνι για τις ενδιάμεσες εκλογές. Στην Ελλάδα επέστρεψα το 2011 και έκτοτε ζω στις Σέρρες, απ’ όπου κατάγομαι, και είμαι ενεργό μέλος στη δημοτική παράταξη “Διάβαση Πεζών”.”.
Τη ρωτάω τι την έμαθε η πολιτική και μάλιστα σε κοινωνίες, όπως οι ΗΠΑ και η Βρετανία, με μακρά δημοκρατική παράδοση και υψηλά στάνταρντς στη διεξαγωγή του προεκλογικού αγώνα.
“Νομίζω ότι έμαθα αυτό που χρειάστηκα περισσότερο το διάστημα της εγκυμοσύνης που συνέπεσε με την περίοδο ανεργίας του συζύγου μου: να αντιληφθώ τη σχετικότητα της έννοιας του χρόνου,στο πεδίο, δηλαδή την καθημερινότητά μου καθώς την αξία της υπομονής όχι ως βασανιστική καρτερικότητα αλλά ως διαφορετική αντίληψη του timing. Συνηθίζουμε να λέμε ότι κάθε μέρα που περνάει δεν θα την ξαναζήσουμε ποτέ αλλά βλέπω ότι και οι γιαγιάδες μας είχαν ένα δίκιο όταν επεσήμαναν ότι η ζωή μεν είναι πολύ μικρή αλλά την ίδια στιγμή είναι και πολύ μεγάλη”.
Πώς βίωσε την κρίση ως νέος άνθρωπος στην επαρχία;
“Παραδόξως, η κρίση, οι συνέπειες της οποίας ήταν ορατές γύρω μου με βοήθησε να ξεπεράσω τη φάση εσωστρέφειας. Όλα αυτά που συνέβαιναν και συμβαίνουν ακόμα κάνουν επιτακτική τη συμμετοχή. Να βγούμε από το μικρόκοσμό μας, να σηκώσουμε τα μανίκια και να δούμε πως μπορούμε να εργαστούμε από κοινού για να πάμε παρακάτω”.
Παρ’όλα αυτά όμως, μ’ενα μωρό επτά μηνών γιατί δεν το αφήνετε για τις επόμενες εκλογές;
“Αυτή η ερώτηση μου αρέσει πολύ και με κάνει και γελάω. Μα, το μωρό αφορά η συμμετοχή μου σε αυτές τις εκλογές. Συμμετέχω για το μωρό το δικό μου και κάθε γυναίκας στις Σέρρες. Η συμμετοχή μας λειτουργεί ως επένδυση για το δικό τους μέλλον. Έπειτα, ποιος άλλος από μια νέα μητέρα ξέρει όσα πρέπει να γίνουν στην πόλη μας για τα βρέφη, τα μωρά και τις μητέρες τους από κάποια που είναι ήδη σε αυτή τη θέση; Ποιος άλλος από μια νέα μητέρα μπορεί να αντιληφθεί την ανάγκη μιας πόλης φιλικής προς τα παιδιά; Ποιος άλλος από μια νέα μητέρα μπορεί να αντιληφθεί πόσο σημαντικές είναι οι κοινωνικές παρεμβάσεις στο επίπεδο της Τοπικής Αυτοδιοίκησης για την οικογένεια και αυτό σε μια περίοδο που επιτέλους, η υπογεννητικότητα έγινε κεντρικό θέμα συζήτησης;
Συμμετέχω για να ζω σε μια όμορφη πόλη”.
Που τη βρίσκετε:
“Διάβαση Πεζών”.
