Δεν μπορούσα να σκεφτώ πιο ταιριαστό μέρος από το Ζαχαροπλαστείο Désiré στην οδό Δημοκρίτου για να συναντήσω την ξεναγό και ιστορικό τέχνης Άρτεμις Σκουμπουρδή. Η κυρία Σκουμπουρδή είναι υποψήφια Δημοτική Σύμβουλος Αθηναίων με το συνδυασμό “Αθήνα Είσαι Εσύ” του Παύλου Γερουλάνου.
Το Désiré είναι ένα από τα στέκια μου, είναι από τα πιο “αθηναϊκά” σημεία του Κολωνακίου και το αγαπώ γιατί είναι ήσυχο, μοσχοβολάει πάντα βούτυρο από τα κλασικά γλυκά που παρασκευάζουν εκεί και το παρελθόν του το μυρίζεις στην ατμόσφαιρα αφού οι τοίχοι του δεν είναι γεμάτοι από “ιστορικές φωτογραφίες” της πόλης της Αθήνας σε παλαιότερες φάσεις ή με πορτρέτα από τους διάσημους θαμώνες του, κάτι που μου αρέσει πολύ ως προσέγγιση: Στο Désiré συναντάς το παρελθόν αδιαμεσολάβητο.
Η δράση της κυρίας Σκουμπουρδή στην Αθήνα βρίσκεται ακριβώς στο αντίποδα: διαμεσολαβεί το παρελθόν μέσα από τις αφηγήσεις της στις ξεναγήσεις της και στα βιβλία της. Θυμάμαι ακόμα και σήμερα πολύ ζωντανά τον εαυτό μου 17χρονη μαθήτρια το 1987 να ζω με το αυτί κολλημένο στον “Αθήνα 984”. Εκεί η κυρία Σκουμπουρδή έκανε την εκπομπή “Μια πόλη Μαγική”.
Θεωρώ ότι είναι πασίγνωστη. Της το δηλώνω μόλις κάθεται στην καρέκλα, σχεδόν ντρέπομαι που ζήτησα αυτή τη συνέντευξη από κάποια τόσο γνωστή κυρία της Αθήνας με αυτή την αφορμή αλλά αποφασίσαμε στο FACT να συμβάλλουμε στη γνωστοποίηση της υποψηφιότητάς της.
“Η δραστηριότητά μου στην Αθήνα ξεκινάει το 1981 όταν ιδρύσαμε μια μικρή ομάδα από το Σωματείο Ξεναγών Αθήνας εγκαινιάσαμε τις δωρεάν ξεναγήσεις για τους Αθηναίους τις Κυριακές του χειμώνα. Επί Δημαρχίας Μπέη Δήμος αποφάσισε να “ενσωματώσει” στις δράσεις του τις ξεναγήσεις μας.
Δεν θέλω να αναφερθώ στις περιπέτειες αυτής της δράσης τα τελευταία 6-7 χρόνια αλλά από την πρώτη στιγμή κατάλαβα τη διάσταση που υπάρχει μεταξύ της επιθυμίας των Αθηναίων και της διοίκησης του ΟΠΑΝΔΑ. Πάντα υπήρχαν κάποιοι που δεν δίσταζαν, για τους δικούς τους λόγους, να καταργήσουν τις ξεναγήσεις ενώ ήξεραν πόσο τις αγαπούσαν οι πολίτες της Αθήνας.
Αν είμαι για κάτι σίγουρη είναι ότι αυτό ο Πάνος Γερουλάνος θα το αλλάξει και δεν το λέω επειδή συνδέομαι με την οικογένειά του και το Μουσείο Μπενάκη (είμαι μέλος του Δ.Σ. Των Φίλων του Μουσείου επί σειρά ετών). Ο Παύλος Γερουλάνος έχει αντίληψη της αξίας των θεσμοθετημένων δράσεων που γίνονται από το Δήμο άσχετα από το ποιος τον διοικεί.
Μπορεί να σας φαίνεται ασήμαντο αλλά για τους Αθηναίους δεν είναι. Οι στιγμές που έζησα κατά τη διάρκεια της οικονομικής κρίσης με πολίτες που είχαν πληγεί από αυτή και έβρισκαν στις ξεναγήσεις μας καταφύγιο, δεν μπορώ να τις περιγράψω.
Αυτό για μένα ήταν εμπειρία και μάθημα ζωής”.
Στην παρατήρησή μου ότι τα βασικά της πόλης των Αθηνών θα έπρεπε να τα ξέρουμε ήδη αν όχι όλοι σίγουρα οι περισσότεροι αντιδρά ακαριαία:
“Ακριβώς το αντίθετο! Μόλις περιγράψατε το λόγο για τον οποίο κατεβαίνω στις εκλογές και ζητώ την ψήφο των Αθηναίων! Φιλοδοξία μου είναι να συνταχθεί η Χάρτα “Αθήνα, μια πόλη μαγική”, που θα υλοποιήσει μια στρατηγική αθηνολατρικών δράσεων, με στόχο να ανακτηθεί η χαμένη αίγλη της πόλης μας”.
Ζητώ να καταθέσω την υπερσαραντάχρονη γνώση και εμπειρία μου, ώστε να συνταχθεί η Χάρτα των Αθηναϊκών Θησαυρών για όλα τα αξιοθέατα και τα μνημεία της Ιστορικής Αθηναϊκής Διαχρονίας που ρημάζουν βυθισμένα στα σκουπίδια της άγνοιας και της αδιαφορίας μας, να εντοπισθούν, να καταγραφούν, να χαρτογραφηθούν.
Τ
ο όραμα του Παύλου Γερουλάνου είναι η γενική ανάκτησης της χαμένης αίγλης του Κλεινού Άστεως με σύγχρονους όρους, η δική μου συνεισφορά θα μπορούσε να σημειωθεί στο αρχαιολογικό και τουριστικό πεδίο”
Τι την ενοχλεί περισσότερο σήμερα στην πόλη.
“ Με πονάει να βλέπω τους άστεγους της πόλης αλλά και τους τοξικομανείς ειδικά στην περιοχή γύρω από το Πνευματικό Κέντρο του Δήμου Αθηναίων. Με ενοχλεί η έλλειψη ασφάλεια και η ελλιπής καθαριότητα, η κατάσταση των πεζοδρομίων και πολλά άλλα”.
Τη ρωτάω να μου πει αγαπημένες της προσωπικότητες της πόλης. Μου απαντά αμέσως χωρίς να το σκεφτεί: ο Άγγελος Δεληβορριάς, αυτός ο τόσο σημαντικός άνθρωπος πόσο θα μας λείψει. Ο αγαπημένος μου Νίκος Βατόπουλος, υπάρχει άλλος σαν τον Νίκο Βατόπουλο; Τον Μανόλη Κορρέ και τη Μαρία Ευθυμίου απαστράπτουσες προσωπικότητες που τιμούν την πόλη και τους αγαπώ πολύ”.
Στην ερώτησή μου αν γνωρίζει και τις ιστορίες των ανθρώπων της Αθήνας εκτός από αυτές των μνημείων χαμογελάει.
“Τις καταγράφω ξέρετε. Όχι μόνο τις σύγχρονες ή αυτές του πρόσφατου παρελθόντος. Ξέρετε ποια ιστορία ανθρώπου με συγκινεί περισσότερο;
Το Εθνικό Πανεπιστήμιο χτίστηκε με δωρεές και εράνους. Στα αρχεία των δωρητών βρήκα την περίπτωση μιας γυναίκας από την Ύδρα, εργαζόταν στην Αθήνα ως εσώκλειστη οικιακή βοηθός και μάζευε χρήματα για την προίκα της όπως έλεγαν τότε. Τα χρήματα που μάζεψε τα έδωσε στην ανέγερση του Εθνικού Πανεπιστημίου.
Μόλις επιστρέψω από την ξενάγηση για την οποία αναχωρώ αύριο, θα την αναζητήσω στις σημειώσεις μου και θα σας πω και το όνομά της”.
